نامه صغری پورابراهیم به برادرش هوشنگ پورابراهیم

سلام داداش گلم چطوری؟ خوبی؟

سالهاست که دوری تو خاطر ما را بسیار رنج دیده کرده داداشم. هوشنگ جان دوری تو ما رو فرسوده و پیر کرده است. عزیزدلم کجایی؟ پس کی میای تا ما روی ماهتو ببینیم.

پدرمون از دوری تو اینقدر گریه کرد تا اینکه از دنیا رفت. خیلی دنبالت گشت از گرگان محل آموزشیت تا بانه محل اسیر شدنت. از تمام ارگان ها پیگیر تو شدم اما از هرجایی به در بسته خوردم. متاسفانه مامان هم کلی پیر شده و به دنبالت است.

بسه دیگه داداش قشنگم ۳۸ سال دوری بسه، دیگ برگرد و بزار ما تو رو ببینیم.

عزیز دل خواهر، هوشنگ جان الان که دارم این نامه رو برات مینویسم اشک مجالم نمیدهد.

آخه داداش عکسی بفرست، زنگی بزن یا نامه ای بده تا بدونیم که تو زنده ای یا نه.

من خیلی کوچیک بودیم که به من میگفتی: لاکو

خیلی دلم برای اون صدای قشنگت تنگ شده داداش قشنگم.

ما اینجا خیلی دلتنگتیم بسه دیگه فراق و دوری چقدر با عکست حرف بزنیم.

هوشنگ جان هنوز آلبومت دست من امانته خودت بیا تا آلبومتو بهت بدم.

من سال ۱۳۷۷ ازدواج کردم. یک دختر و یک پسر دارم. شوهر و بچه هام همه آرزوی دیدارتو رو دارند. خیلی مشتاقند که تو رو ببینند.
عزیز دل خواهر بسه دوری یه نشونی از خودت بده قربانت بشم من.

از خیلی سالها پیش از طریق های مختلف دنبالت گشتیم و متاسفانه به در بسته خوردیم تا اینکه انجمن نجات رو پیدا کردم. و از طریق آقای پوراحمد جویای احوالت شدم و باهاشون دیدار هم داشتیم شاید اینطوری به تو برسیم.

هوشنگ جان زودی باهام تماس بگیر
این هم شماره تماسم
خواهرت صغری پور ابراهیم
09116191243