فرقه مجاهدین که خود را مدافع آزادی و دموکراسی معرفی میکند، در طول سالیان گذشته بهدلیل رفتارهای سرکوبگرانه و ساختار فرقهگرایانهاش بارها مورد انتقاد جدی نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. من، رضا اسلامی، به همراه شمار زیادی از دوستانم، این رفتارهای غیرانسانی را از نزدیک تجربه کردهایم. تصویری که مسعود رجوی و دیگر رهبران […]
فرقه مجاهدین که خود را مدافع آزادی و دموکراسی معرفی میکند، در طول سالیان گذشته بهدلیل رفتارهای سرکوبگرانه و ساختار فرقهگرایانهاش بارها مورد انتقاد جدی نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. من، رضا اسلامی، به همراه شمار زیادی از دوستانم، این رفتارهای غیرانسانی را از نزدیک تجربه کردهایم.
تصویری که مسعود رجوی و دیگر رهبران فرقه در تبلیغات خود ارائه میدهند، هیچ شباهتی با واقعیت درون این مجموعه ندارد. من که بهمدت ۲۹ سال در این فرقه حضور داشتم، نمونههایی از شیوههای سرکوب و نقض حقوق اولیه انسانی را بازگو میکنم تا چهره واقعی آن برای همگان روشن شود:
قطع ارتباط با خانواده
یکی از مهمترین ابزارهای کنترل ذهنی در فرقه مجاهدین، قطع کامل ارتباط اعضا با خانوادههایشان است. بسیاری از افراد، سالها از تماس تلفنی، نامهنگاری یا دیدار با والدین، همسر و فرزندان خود محروم بودند. این قطع ارتباط، بهمنظور وابستهسازی روانی و شکستن پیوندهای عاطفی اعضا صورت میگرفت. در واقع، با حذف هرگونه رابطه خانوادگی، اعضا بهطور کامل در اختیار ذهنیت و ساختار فرقه قرار میگرفتند.
سرکوب عواطف و روابط انسانی
درون فرقه، هرگونه رابطه عاطفی و انسان دوستی ساده بین اعضا بهشدت ممنوع و سرکوب میشد. ازدواج و تشکیل خانواده نهتنها مجاز نبود، بلکه بهعنوان «گناه ایدئولوژیک» تلقی میشد. در سال ۱۳۶۷، مسعود رجوی دستور طلاق اجباری تمام اعضا را صادر کرد و آن را «ضرورتی ایدئولوژیک» خواند. این تصمیم، یکی از دردناکترین و ضدانسانیترین اقدامات فرقه بود که به فروپاشی بسیاری از خانوادهها انجامید.
ممنوعیت خروج و برخورد خشن با جداشدگان
ورود به فرقه مجاهدین گاه با وعدههای دروغین و حتی پرداختهای مالی همراه است، اما خروج از آن بسیار دشوار و همراه با تهدیدات جدی است. افرادی که قصد جدایی داشتند، با شکنجه، ضربوشتم، بازداشت انفرادی و حتی تحویل به نیروهای امنیتی رژیم صدام مواجه میشدند. شماری از این افراد به زندان مخوف ابوغریب منتقل شدند.
متأسفانه، این اقدامات فقط مربوط به گذشته نیست. امروزه نیز در کشور آلبانی، اعضای ناراضی از خروج از اردوگاههای فرقه بازداشته میشوند و با تهدید، فشار روانی و قطع امکانات اولیه زندگی مواجهاند.
در پایان باید تأکید کرد آنچه فرقه مجاهدین در تبلیغات خود از دموکراسی، آزادی و عدالت مطرح میکند، چیزی جز فریب و نقابی برای پنهان کردن چهره واقعی یک فرقه سرکوبگر نیست. امیدوارم این روایتها، گامی در جهت افشای حقیقت و نجات دیگران از گرفتار شدن در این دام باشد.
رضا اسلامی
