بالاخره بعد از سه ماه تدارکات "عظیم" و هزینه نزدیک به 10 میلیون یورو، مریم رجوی در تاورنی برای 5 قاره جهان! سخنرانی کرد.در این مقاله مواضع مجاهدین مورد بررسی قرار نمی گیرد.صرفا به زمینه ها و آمار و ارقام نجومی اعلام شده از طرف مجاهدین پرداخته می شود. مختصری راجع به تاورنی
شهر کوچک تاورنی در منطقه والدواز و در 20 کیلومتری شمال غرب پاریس واقع شده است.جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال 2007 میلادی 26.228 نفر است.مساحت کل این شهر بالغ بر 10.48 کیلومتر مربع است.مدت ماموریت شهردار تاورنی آقای "موریس بوسکاور"از سال 2008 الی 2014 می باشد.همچنین این شهر از شمال و شمال غرب همسایه "اورسوراواز"محل اقامت مریم رجوی است.بجز زمین های زراعی و تعدادی معدن گچ در اطراف جنگل های "مونت مورنسی"صنعت و محصول ویژه ای ندارد.شهردار شهر از حزب سوسیالیست بوده و چند سالی است که از دوستان بسیار نزدیک مریم رجوی می باشد. این شهر،دارای 2 مجموعه استادیوم ورزشی است.استادیوم بواسی و استادیوم ژان بوئن.مساحت تقریبی این استادیوم ها با حاشیه های منتهی به جاده بالغ بر 250 * 400 متر مربع می باشد. استادیوم "ژان بوئن" بر اساس مقیاس های نقشه گوگل 200*400 مترمربع است.در این استادیوم 2 زمین فوتبال(به ابعاد 75*100 مترمربع و 100*110 مترمربع)،یک زمین حاشیه ای خالی،3 زمین تنیس،زمین والیبال،زمین بسکتبال و… وجود دارد.استفاده از این استادیوم برای تیم های مدارس و انجمن های ورزشی اختصاص دارد. ظرفیت هر یک از این استادیوم ها 650 و 2000 تماشاچی با صندلی ثابت در سایت رسمی شهرداری تاورنی و سایت رسمی استادیوم های منطقه "والدواز" قید شده است. تئوری تغییر و پیش درآمد:
گردهم آیی مجاهدین در زمین فوتبال شماره 2 به ابعاد 110*100 مترمربع انجام گرفته است. طی یک ماه گذشته مجاهدین با هزینه خود دکوراسیون آن را تغییر داده و 15000 صندلی در کل زمین نصب کردند.صندلی های اطراف زمین ثابت و صندلی های وسط زمین متحرک و قابل انتقال است.جایگاه مخصوص، دکورهای یادبود،سیستم های صوتی و تصویری ساخته و نصب شد. طبق برآورد شهردار"موریس بوسکاور" (منتشر شده در سایت رسمی شهرداری) قرار بود نزدیک به 20.000 نفر از 5 قاره جهان در این محل گردهم آیند. با اینحال جناب شهردار وقتی متوجه شد که "گاف" داده و مجاهدین قصد اعلام 100.000 شرکت کننده را دارند بسرعت لینک زیر را از سایت رسمی شهرداری حذف کرد. "لوپاریزین" روزنامه فرانسوی در 25 ژوئن 2010 به ساکنان شهر هشدار داد که روز گردهمایی احتمالا جمعیت شهر دو برابرشود. صبح روز 26 ژوئن، مهدی ابریشمچی همسر سابق مریم رجوی که در فرانسه با نام قلابی "بهمن تهرانی" پناهندگی گرفته است در مصاحبه با "ولورزاکتوئل" گفت؛"مقاومت در انتظار 100.000 تن در ورزشگاه ژان بوئن تاورنی برای تغییر رقم گردهمایی 20 ژوئن 2009 که 80.000 ایرانی از چهار قاره چهان در آن گرهم آمده بودند می باشد. بنابراین مشخص شد که ماکزیمم ظرفیت آماری ساخته شده در یک استادیوم 2000 نفره، احتمالا حضور 20.000 تماشاچی بوده است.اما آرزویی که مهدی ابریشمچی در مطبوعات تحت نفوذ مالی مجاهدین به صراحت بیان کرده رویای یک تجمع 100.000 نفری بوده است.و آن هم فقط برای تغییر آمار گردهم آیی سال گذشته رجوی در "ویلپن"! چرا "تاورنی" انتخاب شد؟
تجمعی که نیاز به آمار و ارقام بیش از حد تصور دارد می بایست جایی رو باز و بدون سقف باشد.چرا که محل های سرپوشیده در اروپا ظرفیت و تماشاچی مشخصی داشته و نمی توان با رقم سازی دست به جعل زد.آبروریزی سال گذشته درسالن "ویلپن" که شرکت اجاره دهنده ظرفیت آن را 7.000 نفر اعلام کرده بود با رقم سازی مجاهدین به 90.000 شرکت کننده ختم شد.اما در انتخاب محل "استادیوم تاورنی" بنظر می رسد که رجوی قید مسائل امنیتی را زده و چندان برایش اهمیتی ندارد.اما واقعیت چیز دیگری است.تصمیم رجوی برای این گردهم آیی،منطقه ای در مرکز پاریس بود.اما این تصمیم با مخالفت نیروهای دولتی مواجه شد.در عوض تضمین های لازم امنیتی داده شد تا ایشان در منطقه خودشان (والدواز) بتوانند در محل غیر پوشیده ظاهر شوند.از طرفی شهرداری محل نیز از حزب سوسیالیست بوده و از نزدیکان مشترک مریم رجوی و خانم میتران محسوب می شوند.هم او که توانست تمام امکانات دولتی شهرداری تاورنی را با پشتیبانی مالی "شورای ملی مقاومت"در خدمت مریم رجوی قرار دهد. نحوه بازی مجاهدین با آمار و ارقام:
اکنون 2 روز از حضور رجوی در استادیوم تاورنی می گذرد.فیلم ها و عکس های منتشرشده با کیفیت پایین،بسیار نامرغوب و در ابعاد کوچک شده است.این یکی از شیوه های موثر مجاهدین در ارائه بیلان و آمار است.بطوریکه کسی از روی عکس و فیلم نتواند میزان شرکت کننده و هزینه های مصرف شده را تشخیص دهد.معمولا همه یک رنگ می پوشند.پیراهن های یک دست،کلاه و چتر یک دست،بادبادک ها و بالن های بزرگ و 2 پرچم برای یک نفر از مشخصات چنین تجمعاتی است که می تواند فضا را شلوغ کرده و آمار واقعی با دوربین های فیلم برداری مجاهدین را تقریبا غیر ممکن کند. البته شیوه های موثر دیگری نیز سابقا بکار برده شده است.اگر رژه نظامی ارتش آزادیبخش در سال 1991 را بخاطر داشته باشید آمار خبرگزاری ها از پرسنل مجاهدین درپادگان اشرف تا 47.000 نفر گزارش شد.این گزارشات همراه با زرهپوش ها و خودروها و… که از کانال های معتبر تلویزیونی در همان روز مخابره و پخش میشد بسیار واقعی تر می نمود.اما با گذشت زمان و سقوط صدام حسین که پادگان اشرف توسط نیروهای آمریکایی اشغال شد، مشخص گردید که آمار کل نفرات آنها در اواسط سال 2003 زیر 5000 نفر بوده است.چرا که نیروهای آمریکایی برای تک تک افراد کارت صادر کرده و پرونده مخصوص همراه با دی ان ای و مشخصات کامل تشکیل دادند. در چنین رژه نظامی که افراد از مقابل جایگاه عبور کرده و به مسعود و مریم رجوی در حال سان دیدن سلام نظامی می دادند وقتی به انتهای خط رژه می رسیدند به سرعت سوار خودرو شده و خود را به ابتدای صف رژه که چند کیلومتر آن طرف تر بود می رساندند و مجددا سوار خودرو یا زرهی هایی میشدند که هیچ وقت پرسنل نداشت.و دقیقا به همین دلیل بود که نیروهای آمریکایی آمار خودروها،زرهی ها،توپ ها و سایر ادوات جنگی مجاهدین را بیش از 6500 عدد اعلام کردند.یعنی هر نفر بیش از یک وسیله نقلیه یا نظامی داشت. این گونه درشت نمایی ها در آمار و ارقام فقط در رابطه با صدام حسین کاربرد داشت.و در سایر موارد بجز زحمت و دردسر برای آنها نیافزود.چرا که نیروهای آمریکایی پس از سقوط صدام حسین یک سال طول کشید تا قانع شوند که مجاهدین هیچ وقت 47.000 نفر نبودند! حال این رجوی است که در "تاورنی" رقم تعیین میکند.اما باز هم سئوال اینجاست که چگونه می توان 100.000 نفر آدم را در هوای گرم 35 درجه و زیر آفتاب برای 6 ساعت در یک زمین فوتبال 100*110 متری جا داد؟خلاقیتی که بنظر می رسد مجاهدین در 30 سال گذشته فقط در همین زمینه رشد کرده اند.و این مهمترین تغییر رو به رشد آنهاست! همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل ها