نامه جمعی از مادران به رئیس کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان
احتراما به عرض می رسانیم همانطور که اطلاع دارید، سازمان مجاهدین خلق اجازه ارتباط اعضای خود با خانواده هایشان را نمی دهد و این موضوع درد و رنج طاقت فرسائی را بر دوش ما مادران تحمیل کرده است.
تحقیر و خرد کردن شخصیت افراد در فرقه رجوی
آنچنان که یادم می آید در مناسبات فرقه ای رجوی هیچ کس از هتک حرمت و خرد شدن شخصیتش بی بهره نمانده و به عناوین مختلفی مورد اتهام قرار گرفته است.حال به وضعیت نیروها در داخل این فرقه می پردازیم.بطور کلی نیروهای سازمان چند دسته بودند.
ورود فرقه مخرب رجوی به تیرانا و سوال های مردم آلبانی از نخست وزیری
مردم آلبانی حق دارند که نگران آینده مملکتشان باشند و از مهمان های ناخوانده احساس ترس و وحشت کنند چون کمتر کسانی هستند که اخبار و گذشته ی فرقه رجوی را نشنیده باشند. عده ای سوال داشتند که آیا اینان (فرقه رجوی) مجاهدت و مبارزه علیه نظام ایران می کنند یا آلبانی
مادران؛ منتظران بدرود یافته – قسمت یازدهم
وقتی مهدی اسیر شد مادرم خیلی غصه خورد. میگفت انگار پدرم مرده، انگار پدرمو از دست دادم، مادرم تو هیچ مراسم عروسی و شادی شرکت نمیکرد. تا آخرین روز زندگیش گوجه سبز که می خریدیم نمیخورد چون مهدی خیلی دوست داشت. آقای پور احمد عزیزباید بگم که در هر زمینه یا در هر دور همی مهدی یه خاطره برای ما گذاشته که شیرین و دلچسبه.
مادران ؛ منتظران بدرود یافته – قسمت دهم
موقع تبادل اسرا طبعا ما نیز در انتظار بازگشت عزیزمان بودیم. همسرمرحومم خیلی بیتابی وبیقراری داشت. درآن ایام مدام ازمن میخواست که به فرودگاه رشت برویم ومحمد را تحویل بگیریم. چندین باررفت وآمد کردیم تا اینکه بواسطه آزادگان خبردارشدیم که محمد دراسارت رجوی است ومعلوم نیست کی برگردد.
کتک زدن یک روانی در اشرف به دنبال طلاقهای اجباری
علی در اثر فشارهای روزمره و نشستهای سخت و طاقت فرسا علیه او تعادل روانی خود را از دست داده بود بطوری که دیگر با هیچ کسی صحبت نمی کرد. علی که بسیار خوش اخلاق، مهربان و دوست داشتنی بود بعد از دو سال ان چنان روانی شده بود که بدون نفر همراه هم نمی توانست به سالن غذا خوری برود و راه را گم می کرد.
مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی – قسمت بیست و سه
خانم سلطان لطفی مادر محمدعلی تنها یک بار در اواخر سال ۱۳۸۲ به همراه پسر دیگرش موفق به دیدار محمد علی در اردوگاه اشرف گردید و این دیدار آخرین دیدار مادر با فرزندش در دیار غربت بود که مادر در لحظه دیدار از شوق اشتیاق بیهوش شد. این مادر دلسوخته در مرداد ماه سال ۱۳۹۰ به رحمت ایزدی پیوست.
نامه سرگشاده ایران فانوس به خانم عاصمه جیلانی، گزارشگر سازمان ملل در امور ایران
از شما که یک زن هستید و احتمال دارد مریم قجر رهبری جدید مجاهدین خلق، به عنوان زن به خواهد از مسئولیت و وظیفه حقوق بشری شما سوء استفاده کند و با دادن اطلاعات دروغ شما را همانند گزارشگر قبلی آقای احمد شهید، به فریبد و خود را مطلع از حقوق بشر در ایران و معاف از نقض حقوق بشر، معرفی کند بسیار زیاد است.
نامه سرگشاده کانون آوا به خانم عاصمه جیلانی جهانگیر
فرقه مجاهدین خلق شناخته شده ترین و با سابقه ترین جریان تروریستی درخاور میانه میباشد. باسابقه ترین جریان تروریستی از این حیث به فرقه تروریستی مجاهدین خلق اطلاق میشود چراکه سابقه انجام عملیاتهای تروریستی توسط این فرقه به مدت زمانی تا۳۰ سال پیش برمیگردد.
مجاهدین خلق، نهایت فرایند افراطی گری
اعضای سازمان مجاهدین خلق، در سیستم بسیار سرکوبگری نگه داشته می شوند که همه ی جنبه های حیات آن ها را کنترل می کند. تجرد در این فرقه اجباری ست. عشق و عاطفه ممنوع است مگر آن که برای رهبران باشد. اعضا در جلسه های مخصوصی مجبور به اعتراف و افشای همه ی افکار روزانه ی خود هستند. محرومیت از خواب کافی، کار اجباری، زندان انفرادی و شکنجه ی روحی و جسمی روش های معمول در فرقه ی رجوی ست.
نامه خانواده های دردمند و چشم انتظار شالیکار گیلک به نخست وزیر آلبانی
طی ده سال گذشته ومسافرت پرهزینه به عراق موفق به دیدار با عزیزانمان نشدیم حال ازشما عاجزانه درخواست داریم دریک امرانسانی وخداپسندانه تسهیلاتی فراهم کنید که عزیزانمان بتوانند ضمن برقراری ارتباط تلفنی باخانواده هایشان ؛ سرانجام دیداری هم با والدین و بستگان خود داشته باشند.
برخورد وحشیانه فرقه رجوی با خانواده ها
براساس اخبار دریافتی در تمام ساعاتی که خانواده ها در جلوی زندان رجوی موسوم به لیبرتی هستند هیچ تحرکی از اسیران مشاهده نمی شود. فرقه همۀ برنامه های عادی کمپ حتی ورزش روزانۀ اسیران را هم تعطیل کرده و برای همه نشست و کلاس جهت سرگرم کردن آنها برقرار کرده تا افراد در سالنهایی که همۀ در و پنجره های آنها مسدود شده و افراد به شدت تحت کنترل هستند؛ متوجه حضور خانواده ها نشوند و صدای آنها را نشوند