جمعه, ۱۴ آذر , ۱۴۰۴
خاطرات نشست طعمه در فرقه رجوی – قسمت دوم 14 آبان 1390

خاطرات نشست طعمه در فرقه رجوی – قسمت دوم

نشست طعمه به جای این که مشکل افراد راحل کند به ضد افراد تبدیل شد. رجوی فکر کرد با فحش های رکیک و با زور و فشار می تواند اعضای خودش راوادار کند که خط وخطوطش را پیش ببرند. بعد از نشست طعمه درمقرموزرمی هر روز نشست های تیغ و تیغ کشی برقراربود کینه های افراد نسبت به شورای رهبری ضریب خورده بود برای خود شورای رهبری این موضوع کاملا جا افتاده بود در همان زمان چند نفراعلام بریده گی کردند به اکثرافراد که نگاه می کردم روی چهره آنها غم نشسته بود.

مریم قجر را با چنگ و دندان می بریمش به تهران 10 آبان 1390

مریم قجر را با چنگ و دندان می بریمش به تهران

در پادگان اشرف و در مقر مخوف باقرزاده وقتی رجوی نشست های جمعی را برگزار می کرد در بالای سن کنار مریم قجر ژست ابلهانه می گرفت. معمولا در نشست های جمعی، رهبران فرقه بالای سن در جیب همدیگر می ریختند و ما هم روی صندلی ها نشسته بودیم بایستی کف می زدیم اگر متوجه می شدند که کسی کف نمی زند در نشست عملیات جاری پوست آن را می کندند و به او می گفتند که تو با بُردن خواهر مریم به تهران مخالف هستی. به رهبری فرقه شیاد باید گفت همیشه لقمه به اندازه دهانت بردار لقمه بزرگ احتمال دارد در گلویت گیر کند و خفه ات کند.

خاطرات نشست طعمه در فرقه رجوی – قسمت اول 28 مهر 1390

خاطرات نشست طعمه در فرقه رجوی – قسمت اول

سال 1380 مقر ما به نام قرارگاه موزرمی به فرماندهی زهره قائمی درخارج ازشهر عماره (عراق) بنا شده بود. من کارهای پشتیبانی را در مقر انجام می دادم معمولا به تمام نقاط مقر سرکشی می کردم. بعد از ظهرها نشست عملیات جاری با افراد رده بالا را زهره قائمی برگزار می کرد. هر موقع از کنار ساختمان ستاد رد می شدم افراد حاضر درنشست سرهمدیگر فریاد می کشیدند و به هم فحش های رکیک می دادند این روال هر روز ادامه داشت.

دل فرزندمان از زندان اشرف بگرفت خدایا مددی 24 مهر 1390

دل فرزندمان از زندان اشرف بگرفت خدایا مددی

وقتی به عراق سفر می کنم برای نجات فرزندم عازم پادگان اشرف می شوم در مقابلم دنیای خشن را می بینم دلم می لرزد بارها از خودم پرسیده ام که ما انسانها و انسانهایی که در پادگان اشرف هستند چرا اینقدر از ما دورند. چرا آنها ما را از یاد برده اند و چرا ما را فراموش کرده اند. چه کسی مسبب این کار است. کاش می شد سران شکنجه گر چهره های عبوس، چهره های خشن، ترسناک ترین دشمن انسانیت را می دیدم و به آنها می گفتم ای سران شکنجه گر فرزندان ما از دست شما به کجا پناه ببرند.

بُن بست استراتژیک فرقه رجوی 23 مهر 1390

بُن بست استراتژیک فرقه رجوی

موضع گیری قاطع دولت عراق در رابطه با بستن اُردوگاه اشرف تا پایان سال 2011 باعث شده رهبران فرقه در خارجه بد جوری خودشان را به در و دیوار می کوبند که راه حلی برای این موضوع پیدا کنند. سر رهبران فرقه در این رابطه به سنگ خورده. قرار است آژانس پناهندگان سازمان ملل با تک تک اشرفی ها بصورت فردی و به دور از سران فرقه مصاحبه کنند. ظاهرا رهبران فرقه طرح را پذیرفته اند ولی در درونشان عزا گرفته اند.

جنگ خلیج و آواره کردن کودکان معصوم توسط رجوی 20 مهر 1390

جنگ خلیج و آواره کردن کودکان معصوم توسط رجوی

کودکان را می دیدم که گریه آنها قطع نمی شد و خودشان را به شیشه های اتوبوس می کوبیدند سران ظالم سازمان در این رابطه بی تفاوت بودند زنهایی که برای بدرقه فرزندانشان به محل آمده بودند فقط اشک می ریختند. صدای یک زنی به گوشم می رسید با صدای بلند می گفت ما بدون کودکانمان در این جا چکار کنیم تنها دل خوشی ما کودکان ما بودند آنها را کجا می برید

پدرم؛ که اسیر در اشرف است را آزاد کنید 07 مهر 1390

پدرم؛ که اسیر در اشرف است را آزاد کنید

با کمی پرسش و جستجو تا حدودی برایم جا افتاد، که انسانها را با فریب و کلاه برداری به آن پادگان منتقل می کنند و مثل برده از آنها کار می کشند. من از کودکی از محبت پدری بدور بودم وقتی می دیدم پدرها فرزندان خودشان را بغل یا دست آنها را گرفته اند حسرت می خوردم و با خودم می گفتم چرا من مثل آنها نیستم این چه بلایی بود که بر سر من آمد روزهای سختی را بدون داشتن پدر پشت سر گذاشتم آیا رؤسای پادگان اشرف این را درک و فهم می کنند.

اگر مجاهدین را ترک کنید از بین می روید 30 شهریور 1390

اگر مجاهدین را ترک کنید از بین می روید

یکی از مهمترین بحث ها که بعد از سرنگونی پدر خوانده رهبری فرقه روی میز فرقه بود بحثی بود که شما نباید سازمان را ترک کنید از سازمان جدا شوید زندگی بیرون از مناسبات سازمان شما را از بین می برد. در پادگان اشرف عجب روزگارتلخی داشتیم یادم می آید در یک نشستی که مژگان، رقیه عباسی، زهره قائمی، مسئولیت نشست را بر عهده داشتند در نشست گفتند هر فردی از سازمان جدا شود در زندگی عادی نمی تواند به زندگی خود ادامه دهد و سریع از بین می رود.

جلسات انجمن نجات استان مرکزی با حضور خانواده ها 28 شهریور 1390

جلسات انجمن نجات استان مرکزی با حضور خانواده ها

روز یک شنبه مورخ 20/6/90 و سه شنبه 22/6/90 خانواده های درد کشیده و رنج کشیده در محل دفتر انجمن نجات اراک گرد هم آمدند. مسئول انجمن نجات ضمن خوش آمد گویی به حاضرین در جلسه شرایط فعلی در پادگان اشرف و عمل کرد فرقه نسبت به فرزندانشان را برای خانواده ها تشریح کرد. متعاقبا خانواده ها بصورت نوبه ای در رابطه با ضد انسانی بودن فرقه سخن گفتند و اعلام آمادگی خود را برای فعالیت تا آزادی فرزندانشان از فرقه را اعلام کرده

مهمانی افطاری فرقه رجوی 12 شهریور 1390

مهمانی افطاری فرقه رجوی

طبق روش های جاری و هر ساله خانم مریم قجر یک سری آدمهای مفت خور که نه ببارند و نه بدار را زیر پوش مناسبتی در ماه مبارک رمضان دعوت می کند. اما امسال زیر پوش حفاظت از اسارتگاه اشرف اربابان بازنشسته و از دور کار خارج شده را دور خودش جمع کرده و یک ژست رومانتیک هم می گیرد. بایستی به این ابله گفت مفت خوردن چه گامی می تواند برای اسارتگاهت بردارد. به جای این همه ریخت و پاش ذره ای به آن اسیران اشرفی بدهید که جان بگیرند.

خاطره ای از ماه مبارک رمضان در فرقه رجوی! 03 شهریور 1390

خاطره ای از ماه مبارک رمضان در فرقه رجوی!

صورت مسئله نشست این بود که چرا روزه نمگیری و چرا در مقابل نفرات جدید الورود روزه خواری می کنی و آنها را تشویق می کنی که روزه نگیرند. در جواب به آنها گفتم از دُکتر خسرو سئوال کنید. در جواب گفتند این حرفها قابل قبول نیست به نوعی داری در مناسبات ما سم پاشی می کنی احکام ما به ما حکم می کند بزور هم که شده بایستی روزه را گرفت

نامه ای به زهرا میر باقری 29 تیر 1390

نامه ای به زهرا میر باقری

با سلام و عرض تبریک به شما که توانستید جسورانه خودتان را از فرقه تباهی انسانها نجات دهید و یک تو دهنی به رهبران فرقه و سرانش بزنید. من هم مثل شما قرباتی این فرقه شدم برادر شما علی رضا و کبری را از نزدیک می شناختم. چند سالی با علی رضا در یک مقر با هم بودیم علاقه زیادی به ورزش های فردی داشت در این رابطه مستمر زیر تیغ بود و به آن مارک جمع گریز و غرق در دوران می زدند ولی با این وجود بر سر موضع فردی که داشت ایستاده بود.

blank
blank
blank