فریبکاری و سنگ اندازی درمسیر اجرای طرح انتقال ساکنین قرارگاه اشرف به لیبرتی دقیقا از زمانی شروع شد که دولت عراق با سازمان ملل متحد بر سر انتقال ساکنین اشرف به پایگاه سابق نیروهای آمریکایی – لیبرتی به توافق رسیدند و آقای بان کی مون یک فرصت 6 ماهه را از دولت عراق برای این انتقال تقاضا کرد که بدلیل مسائل انسانی مورد توافق دولت عراق نیز قرار گرفت.
مجاهدین هرچند ماهیتا حاضر به تن دادن به هیچ راهکار قانونی و مسالمت آمیز نیستند و خروج از قرارگاه اشرف برابر با مرگ ایدئولوژیکی آنهاست ولی با یک چرخش 180 درجه ای در موضع شان دست به یک حرکت تاکتیکی زده و طرح توافق شده بین دولت عراق و سازمان ملل متحد و اعزام 400 نفر در مرحله اول به لیبرتی را پذیرفتند.
اعلام پذیرش این طرح توسط مجاهدین و قبول اعزام 400 نفر به لیبرتی در اذهان خیلی از کسانی که مجاهدین را صرفا از طریق ارتباط با آنها در خارج کشور و تبلیغاتی که توسط خود مجاهدین شده و میشود شناخته اند و هیچ اطلاعی از ماهیت واقعی آنها ندارند این فکر را در ذهن آنها تداعی میکند که مجاهدین واقعا قصد حل مسالمت آمیز مسئله را دارند و این دولت عراق است که کار شکنی میکند.
ولی برای کسانی که ایدئولوژی مجاهدین را طی سالیان سال با پوست و گوشتشان لمس کرده اند و به ماهیت واقعی آنها شناخت دارند بخوبی میدانند تمام اینها تنها و تنها یک بازی و فریبکاری سیاسی و سنگ اندازی در حل مسئله قرارگاه اشرف است.
و اگر به تحولات یک هفته – 10 روز اخیر و موضع گیریهای مجاهدین نگاه کنیم کاملا متوجه خواهیم شد که آنها با تمام ظرفیت شان و با اما و اگر های غیر واقعی در تلاش هستند که طرح توافق شده را به شکست کشانده و همچنان در قرارگاه اشرف باقی بمانند.
و اما جدیدترین اقدام آنها نامه ای است که نائب رئیس پارلمان اروپا به آقای بان کی مون نوشته است و سند دیگری از جدیدترین سنگ اندازی های مجاهدین در راه انتقال به لیبرتی محسوب میشود.
نائب رئیس پارلمان اروپا در این نامه خطاب به آقای بان کی مون میگوید:
از تکرار جنایت و نقض حقوق بشر در قرارگاه اشرف جلوگیری کنید و هرگونه نقض حقوق بشر توسط دولت عراق را به شورای امنیت سازمان ملل متحد گزارش کنید. نگرانی های جدید در مورد قرارگاه اشرف باعث شده است که خواستار مواضع صریح شما شوم و با توجه به موافقت مجاهدین با اعزام 400 نفر به لیبرتی این دولت عراق است که بار دیگر مانع تراشی میکند.
پایگاه لیبرتی با 40 کیلومتر مربع و با تمامی تجهیزات آماده است. ولی دولت مالکی تنها نیم کیلومتر مربع از آنرا به ساکنان اشرف اختصاص داده است. وی همچنین ادعا کرد که دولت عراق در حال کشیدن یک دیوار بتنی برای این محدوده است و نتیجه میگیرد که، این یک جابجایی اجباری است. بنابراین ما نیز در مقابل آن نمی توانیم ساکت بمانیم. دولت عراق در استاتوی ساکنان اشرف کارشکنی میکند.
بنابراین با این زمینه سازی نائب رئیس پارلمان اروپا اینگونه خواست مجاهدین را برای آقای بان کی مون بیان میکند:
1 – ما خواستار برگزاری یک کنفرانس بین المللی برای پیدا کردن یک راه حل واقعی برای مسئله قرارگاه اشرف هستیم. (گفتنی است این همان طرحی است که پیشتر مریم رجوی در کنفرانس پاریس مطرح کرده و خواستار " برگزاری کنفرانس ویژه با همه طرفهای درگیر " شده بود و حال همان حرف از زبان نائب رئیس پارلمان اروپا خطاب به آقای بان کی مون مطرح میشود).
2 – زندان سازی از لیبرتی را محکوم کنید. مساحت کافی برای ساکنان اشرف در این کمپ وجود نخواهد داشت.
3 – از سفیر کوپلر بخواهید از انتقال اولین گروه خودداری نموده تا از وضعیت لیبرتی اطمینان حاصل شود.
و اما درخواست آخر که همان مشکل اصلی مجاهدین بوده و دائم در وحشت از آن بسر میبرند این است که: مصاحبه ها در قرارگاه اشرف صورت گیرد.
بنابراین تمام تلاش مجاهدین این است که با هرچه پیچیده تر کردن موضوع انتقال ساکنین قرارگاه اشرف به لیبرتی این بازی را در یک دور کور با دولت عراق و ارگانهای بین المللی ادامه داده و وضعیت را – اما به شکل دیگری – به همان نقطه اول باز گردانند و هدف تنها و تنها یک چیز است و آنهم باقی ماندن در قرارگاه اشرف.
مجاهدین همین حرفها را به شکل دیگری و از زبان کمیته عربی – اسلامی و خطاب به سازمان ملل متحد نیز مطرح کرده اند.
کمیته مزبور نیز سازمان ملل متحد و آمریکا را برای جلوگیری از آنچه آنرا " اتفاقات فاجعه آمیز " نامیده است فرا خوانده است و برای خالی نماندن عریضه پیام شیوخ عشایر استان دیالی و برخی وکلای عراق نیز توسط مجاهدین چاشنی این اقدامات شده است.
جوسازی و شانتاژ مجاهدین به همین جا ختم نمی شود. شورای ملی مقاومت مجاهدین نیز در اطلاعیه شماره 9 خود که به تاریخ دیروز منتشر شد ادعا کرد: "… نصب دستگاههای شنود و دوربین های مخفی در کمپ لیبرتی توسط نیروی قدس رژیم و کمیته سرکوب اشرف یکی دیگر از دلایل تاخیر در آماده سازی لیبرتی توسط دولت عراق است… "
و سپس نتیجه گیری میکند: "… باتوجه به حضور گسترده ماموران اطلاعات و نیروی قدس رژیم هیچ اعتمادی به وسایل پخت و پز نیز وجود ندارد و آنها از این می ترسند که ساکنان اشرف در این کمپ توسط ماموران اطلاعاتی رژیم مسموم شوند…" – بهانه ها را ببینید!
بدین ترتیب مشخص میشود که پذیرش طرح انتقال به کمپ لیبرتی تنها یک حرکت صرفا تاکتیکی بوده، تا با بهانه تراشی های بعدی مثل آنچه که فوقا به آنها اشاره شد انتقال ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی را به تاخیر انداخته و در بهترین حالت اینکه همچنان در قرارگاه اشرف باقی بمانند.
همچنانکه بارها و بارها گفته ام بسته شدن قرارگاه اشرف و انتقال ساکنین آن به لیبرتی در کادر قوانین پناهندگی و استانداردهای بین المللی که نهایتا راه خروج از عراق را برای ساکنین قرارگاه اشرف هموار خواهد کرد نه تنها مرگ ایدئولوژی التقاطی رجوی را به همراه خواهد داشت بلکه از فجایع هولناک انسانی بویژه در ارتباط با زنان محصور در قرارگاه اشرف نیز پرده برداشته و جهان را مات و مبهوت خواهد کرد و ترس رجوی نیز دقیقا از این رسوایی ایدئولوژیکی است و پیش بینی میشود رجوی کشته شدن تمامی ساکنین اشرف را به این رسوایی ایدئولوژیکی ترجیح دهد.