سکوت مرگ بر لبان فرقه ی رجوی
همانگونه که مطلع هستید انجمن نجات همایش و تظاهرات بزرگی را در تهران و با شرکت قریب به پانصد تن از اعضای خانواده های عضو این انجمن در تهران برگزار نمود.
آنچه برای من بسیار جالب می نماید سکوت مرگ بر لبان این فرقه است که گویی نابودی محتوم خویش را نظاره کرده و ساکت مانده است.
خانواده های اعضای دربند فرقه یک بار دیگر ثابت نمودند که برای آزادی عزیزانشان تنها نظاره گر خاموش نیستند و هر جا و هر زمان که لازم باشد ایستاده و آماده اند. در این میان سرکردگان تروریست فرقه این علامت مرگبار را بخوبی درک نموده اند و ناگزیر از آن راه چاره را در لب فروبستنی دیده اند که برای من بسیار تماشایی و جالب است.
فرقه می داند که اگر دست خانواده ها اینبار به عزیزانشان برسد اشرف را بر سر رجوی ها خراب و خاک خواهند کرد. اینجا جایی است که رجوی می بازد و می سوزد.
آگاهان می دانند که برای این فرقه تنها راه حفظ نیرو ها قطع ارتباط آنان با دنیای خارج و مخصوصا خانواده هایشان بوده است. فرقه در این مسیر تنها و تنها از عدم تشکل خانواده ها سود می برده اما اینک دیگر عقبه جبهه را کاملا از دست رفته می بیند.
کدام سازمان سیاسی را سراغ دارید که خانواده ی اعضایش شعار مرگ علیه تمامیت این فرقه سر دهند؟
در حاشیه تظاهرات جلوی سفارت انگلستان ناگهان شنیدم که خانواده ها – مادران، پدران و برادران اعضای مجاهدین – شعار می دادند: مرگ بر رجوی
آیا آن دسته از اندک افرادی در تشکیلات رجوی که موظف به مانیتورینگ هستند ( آخر اکثریت عمده فرقه هیچ دسترسی به اینترنت و دنیای خارج ندارند حتا اگر در خانه های امن اروپا باشند) از شنیدن این شعار که توسط خانواده های خودشان سر داده شده منقلب نمی شوند؟
این دیگر آخر کار فرقه است. دعا کنید دست خانواده ها به رجوی ها نرسد. که اشرفتان را با خاک یکسان خواهند کرد.
وبلاگ آرش صامتی پور