, مسعود خواسته مریم را از همان روز برآورده کرد و در رده همردیفی خود قرار داد و جانشین خود نمود اما مریم برای براورده کردن خواسته مسعود ناچار شد در درون تشکیلات با حذف یک نیرو و جایگزینی نیروی دیگر کار خود را شروع کند یعنی آنها که تا آن روز در رده مسئولان بالا در تشکیلات فرقه بودند اکثریت مردها بودند و مریم دید که اگر اینها را حذف نکند نمی تواند خواسته مسعود را برآورده کند به همین خاطر انقلاب بند الف و بند”ب” را هر چه سریع تر در مناسبات درونی اعلام نمود

پدر و مادر سالمند و زحمتکش روستایی مرتضی میر موسوی از اسرای دربند تشکیلات فریبنده رجوی چند سالی است که با انجمن نجات گیلان ارتباط فعالی دارند تا بتوانند از این طریق و با فعالیتهای انساندوستانه فرزند گمشده شان را دریابند و دستکم بتوانند پس از بیست سال دوری و بی خبری ولو یک تماس تلفنی کوتاه با او داشته باشند و صدایش را بشنوند.این پدر و مادر چشم انتظار وقتی از جلسه انجمن نجات مطلع شدند بی درنگ خودشان را از راه دور به سالن جلسه واقع درشهرستان آستانه اشرفیه رساندند و پای سخنان و به عبارتی درد دل آقایان اکبرمحبی، محمد باقر کشاورز و حمید حاجی پور نشستند.

افراد جاه طلب و از خدا بی‎خبری که از خشم الهی خبر ندارند، به واسطه مواجبی که توسط متکدیان فرقه رجوی جمع شده دریافت می‎کنند به دنبال خروج نام کثیف فرقه از لیست تروریستی امریکا می‎باشند که حرکات ضد بشری قاضی کلمبیایی از آن جمله است که چون داغ خانواده‎ها و گریه و زاری پدران و مادران و بیچارگی عوامل فریب خورده سازمان را از نزدیک ندیده‎اند به این حرکات رو آورده‎اند و خواسته اند از این طریق که همخوانی با حقوق بشر و حمایت از خانواده های متضرر از تروریست را ندارد اقدام می‎نمایند.

مسعود و مریم رجوی فریاد های مادرانی که در درب ورودی زندان و شکنجه گاه اشرف به آسمان روی کرده اند و فریاد های دادخواهی شان از یزدان پاک، اشک چشم فرشتگان زمینی پرنده گان و ستاره گان آسمانی را نیز جاری و ساری کرده اند آیا ذره ای دل سیاه و سنگلاخی شما را تکان نداده است مسعود و مریم رجوی دوران در تاریکی نگه داشتن افراد در زندان و اسارتگاه اشرف به پایان راه خویش نزدیک شده و بیش از این مسعود و مریم رجوی نمیتواند اعضای خود را در جهالت و تاریکی نگه دارند.

چنانچه مادران و خانواده های دردمند و رنج کشیده اعضای در بند سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی)، آمریکائی یا انگلیسی یا اسرائیلی بودند، وضعیت آنان در حال حاضر به چه صورت بود؟ در چنین حالتی حتما صدای آمریکا و بی بی سی و تمامی رسانه های غربی و سازمان های بین المللی و حقوق بشری برای برآورده کردن خواست آنان بسیج می شدند و گوش جهانیان را کر میکردند و هر روز عکس و خبر با تفصیلات منعکس می نمودند و برای این مصیبت اشک ها می ریختند و ترانه ها می ساختند

نقش شما در عدم حضور در کنار ما در تمام لحظات خطیر و حساس و خطرناک واقعا بی بدیل است و در هیچ انقلابی سابقه ندارد. واقعا رهبر یک جنبش بودن کار بسیار طاقت فرسا و کوه شکنی است!!! که فقط و فقط از عهده شما و برادر مسعود بر می آید. چه کسی جز شما می تواند شرایط خطرناک را بسرعت بو کشیده و با موفقیت از تمام آنها خود را خارج کند و در عین حال همیشه مدعی باشد که می خواسته در کنار نیروهایش باشد؟!!!

بعد از اینکه در زمستان 1376 در جمع بزرگ شورای رهبری توسط مسعود و مریم رجوی در قرارگاه بدیع زادگان به من رده شورای رهبری ابلاغ شد یک سلسله نشستها برای این گروه که تازه شورای رهبری شده بودند شروع شد. در این میان مسئول برگزار کننده نشستهای به اصطلاح دیگ مهوش سپهری بود. از بین کسانی که این رده بهمان ابلاغ شده بود بجز تعدادی که در جریان این نشستها ok نشده و به اصطلاح از بحث رهبر عقیدتی و عشق تمام عیار به مسعود خوب عبور نکرده بودند ما را برای نشست مریم رجوی صدا کرد و گفتند که از کوران این مرحله عبور کرده ایم.

یاد حرف های امیر یغمایی افتادم.پدر ایشان عضو شورای ملی مقاومت است. امیر یغمایی و مادرش را بردند به سالن میله ای. ماجرا را امیر در کمپ امریکا برایم تعریف کرد. امیر گفت: فرماندهان مجاهدین من و مادرم را روزی به سالن میله ای بردند بعد به مادرم گفتند که تف کن تو صورت امیر و بگو این بچه من نیست.!! شما ببینید وقاحت و بیشرمی مسئولین سازمان را که مادری را وادار می کنند تا بر روی فرزندش تف کند!!

روز پنجشنبه 17 تیر ساعت 30/10 به وقت بغداد از طریق خانواده ها با خبر شدیم که یکی از اسیران در بند فرقه رجوی به سمت خانواده های چشم انتظار در حال فرار بوده و برای خلاصی از زندان رجوی با دست تکان دادن برای خانواده ها از آنها کمک می خواست تا او را از آنجا نجات دهند. وقتی این فرد بخت برگشته در وسط جاده به سمت خانواده ها در حال دویدن بود فردی به نام کاک عادل (سید سادات دربند) از پشت درختی در آمده و فرد مذکور را دستگیر می کند و بلافاصله 50 نفر از لای درخت ها در آمده و فرد دستگیر شده را زیر کتک می گیرند

در پی درخواست خانواده هایی که نزدیک به شش ماه است جلوی قرارگاه گروه تروریستی مجاهدین خلق درعراق؛ برای نجات فرزندان اسیرشان تحصن کرده اند و نیز نگرانی آنها از دستگیری یکی از اعضای این گروه در حین فرارناموفق و انتقال این شخص به نقطه ای نامعلوم در روز های هفتم و سیزدهم ماه جولای ؛ آقای بهزاد علیشاهی در شهر دن هاخ (لاهه) با نمایندگان چند گروه مستقل حقوق بشری در این رابطه ملاقات و آخرین اخبار و اطلاعات مربوط به فشارهای روحی و روانی سران فرقه مجاهدین نسبت به اعضا و وضعیت خانواده های متحصن را ؛ در اختیار آنان قرار داد

نزدیک به پنج ماه است که پدران و مادران سالخورده ای با چشمانی گریان و قلب هایی شکسته درانتظار ملاقات با فرزندانشان در مقابل در قرارگاه اشرف متحصن شده اند تا رهبران مجاهدین خلق بگذارند این خانواده ها به فرزندانشان که در داخل کمپ هستند دسترسی یافته و با آنها صحبت کنند. اما مخالفت رهبری مجاهدین خلق برای ملاقات خانواده ها با فرزندانشان در حالیکه که راه زیادی را از ایران به عراق آمده اند نقض واضح حقوق بین الملل و حقوق انسانی در سراسر جهان است.

گفتم فضا باز شده و دیگر مشکلی نیست من هم نتایج را زدم خب من قبلا فوتبالیست بودم. گفتند باید بری عادی گریت را بخوانی این فوتبال را که ما نشان میدهیم برای افراد پایین است نه مسئولین سازمان گفتم خواهر… مگر ما آدم نیستیم و دل نداریم این که دیگر نه ج هست و نه ف ورزش است. اما قبول نکردند و گفتند مسابقه ایران و امریکا را هم به دلیل اینکه کار سیاسی سازمان بود نشان دادیم! بله این شد که ما جزو مخالفین در لیست سیاه قرار گرفتیم.