برادرم بعد ازاینکه سال 82 احمد ومادربرای دیدار با توبه کمپ اشرف آمده بودند من هم سال 88 با پذیرش هرسختی ومشقتی به امید دیدار با تو به عراق و پشت کمپ اشرف آمدم اما درهمان بار اول مسئولان مجاهدین درکمپ اشرف با پرتاب سنگ و نثاربدترین توهین ها به من وبقیه خانواده هایی که به امید دیدار باعزیزانشان درپشت سیاج اشرف جمع شده بودند امید ما را برای دیدار باتو به یاس تبدیل کردند!

ظاهرا درفاصله ای که فریدون نزد من نبود با او صحبت هایی کرده بودند،وقتی فریدون دوباره نزد من آمد به وی هم گفتم مادرهرروز بخاطر تو گریه می کند وخیلی نگران است همه اهل خانواده منتظرند تا تورا با خودم برگردانم ایران با مسئولتان هم صحبت کردم که گفتند مشکلی نیست!بیا برگردیم ایران که متوجه شدم اشک ازگوشه هردوچشمان او جاری شد وگفت اینها می گویندچون من اسیربودم که به سازمان پیوستم اگربرگردم ایران اذیتم می کنم،مرا برای مصاحبه می برند وممکن است که حتی اعدامم کنند!! درهمین حین آن دونفر سازمان سررسیدند که فریدون سریع اشکهایش راپاک کرد! هرچه به او گفتم اینطور نیست باورنکرد من متوجه شدم درفاصله ای با فریدون نبودم اورا ترسانده بودند! بهرحال بعد ازسه روز با اشک وناراحتی من مجبورشدم کمپ اشرف را بدون اینکه توانسته باشم برادرم را با خودم برگردانم ترک کردم وقتی هم به ایران رسیدم ومادرم دید که من دست خالی برگشتم بیشتر گریه وناله کرد.دیگر خبری ازبرادرم نشد تا اینکه سال 88 تا 91 چندین باربه همراه خانواده ها به امید دیدار با او رفتم جلوی کمپ اشرف که متاسفانه مسئولان کمپ با رفتارهای وحشیانه خود مانع ازدیدارما با عزیزانمان شدند.

آقای محمود والی زاده گفت درابتدا باید بگویم که حقیقتا تلاش انساندوستانه شما برای نجات امثال برادراسیرم ازمناسبات کثیف مجاهدین قابل تقدیراست.اما وقتی شما درباره ماهیت و همچنین تشبثات مذبوحانه رجوی خائن برای نگه داشتن بیهوده اعضای اسیر درعراق برایم توضیح دادید می خواستم این مطلب را اضافه کنم که رجوی ازاول فقط به دنبال منافع شخصی خودش بوده وبس وبه همین خاطرهم دراوایل پیروزی انقلاب اسلامی با فریبکاری ودروغ عده ای ازجوانان این مملکت را جذب سازمانش کرد تا با سوءاستفاده ازاحساسات پاک آنها برای خودش بی شرمانه کسب وجه کند!

واقعیت این است که قصه های پدرمان جزدرد و رنج اسارت ودوری ازخانواده اش نیست! قصه نورمراد همان قصه دردورنجی است که ما بعنوان فرزندانش درمسیر زندگی کشیدیم وسالها درانتظاربازگشت او بودیم!! مسئولان مجاهدین بهتراست پدرم را آزاد بگذارند تا به میان ما برگردد تا او بتواند بجای کاشتن نهال بید درسرزمین غریب وبی حاصل عراق نهال زندگی خود وخانواده اش را کاشته وپرورش بدهد، بهرحال ما بعنوان فرزندان نورمراد سوءاستفاده مسئولان مجاهدین رجوی ازپدرمان را بغایت محکوم کرده وآن را بعنوان یک اقدام ضد اخلاقی،ضدانسانی می دانیم وما بعدا طی نوشتن نامه ای حتما این اقدام شرم آورعوامل رجوی را پاسخ خواهیم داد.

رستم آلبوغبیش ضمن تائید صحبت های آقای سیروس کریمی گفت البته امثال من وبرادرشما گناهی جزاینکه فریب یک مردک خودخواه وشیاد یعنی رجوی را خورده بودیم نداریم.اما درمورد برادرتان باید بگویم که وقتی درفرقه رجوی بودم اورامی شناختم وتا مدتها با هم دریک مقر بودیم، فردی کم حرف و واقعا هم باهوش بود همانطورکه گفتید افراد نخبه وباهوش مثل برادرتان درفرقه زیاد بودند، اما حیف ازوقتی که به فرقه می پیوستندرجوی استعدادهای آنها با تحقیرکردن وبکارگیری انواع روش های ضدانسانی سرکوب ونابود می کرد چون او می گفت افرادمی بایست استعداد های خود رادرجهت اقدامات خائنانه فرقه بکاربگیرند!!

درادامه رستم آلبوغبیش ضمن بیان خاطره مجروح شدن خود درکمپ اشرف وعدم توجهی که سران فرقه برای درمان او داشتند گفت اگر سلامتی اعضای اسیر برای رجوی وسران فرقه اش اهمیت داشت بیهوده درگیری با ارتش عراق درست نمی کرد تا عده ای ازآنها کشته ویا مجروح شوند،اگر حفظ جان اسیران مجروح برای رجوی وسران فرقه اش اهمیت داشت ساعت ها آنها را عمدا درپشت بیمارستان کمپ معطل نمی کرد تا شاید با رفتن خون زیاد ازبدنشان تمام کنند

رستم آلبوغبیش به آقای پیرزادی گفت واقعا حضور خانواده ها درپشت کمپ اشرف امید را دردل افراد اسیر زنده کرده بود وهمین مسئله هم باعث عصبانیت سران فرقه ازخانواده شده بود و برخوردهای زشت سران فرقه با آنها اتفاقا دربین اعضا هم تناقض ایجاد کرده بود و رجوی با سرکوب درمناسبات سعی کرد جلوی ادامه تناقضات افراد اسیر را بگیرد که باز برای فرقه بدتر شد چون به نوعی همه به تشکیلات بی اعتماد شده بودند.درمورد انتقال به لیبرتی یکی ازعلت هایی که سران فرقه قبول کردند اعضا را به لیبرتی منتقل کنند حضور خانواده ها بود که داشت بنیان فرقه را ازهم می پاشید البته متاسفانه دراین بین فقط افراد اسیر بودند که ضرر کردند به همین خاطر بنظرمن هم خانواده ها وهم همه اعضای جدا شده بایستی تمام سعی وتلاش خود را برای افشای ماهیت فرقه رجوی کرده تا زمینه آزادی ونجات افراد بیشتری ازافراد اسیر فراهم شود.

مادر غلامعلی که اشک درچشمانش حلقه زده بود گفت یعنی روزی می رسد که من هم فرزند اسیرم را دوباره درکنار خودم ببینم؟! وی ضمن بیان خاطراتی ازغلامعلی گفت من و پسرم احمد سال 82 رفتیم اشرف برای دیدن غلامعلی خدا لعنت کند رجوی که دونفررا گذاشته بودند بالای سر ما واصلا نمی گذاشتند من راحت با پسرم صحبت کنم آخرش هم دست خالی برگشتیم وازآن موقع من درپایان هرنمازبه درگاه خداوند دعا می کنم که فرجی حاصل کند تا من هم بتوانم قبل ازپایان عمرم یکباردیگر فرزندعزیزم غلامعلی را ببینم وغیرازاین چیزدیگری ازخدا نمی خواهم ومرتب هم رجوی را لعنت می کنم که پسرم را گرفتارکرده.

اعضای انجمن نجات ضمن ابراز همدردی با این مادر رنجدیده و آرزوی سلامتی برای وی وهمسرش،ب ه این مادر رنجدیده دلداری داده و گفتند البته شما بعنوان یک مادر حق دارید که حتی ازدست فرزندتان اقبال ناراحت باشید هرچند می دانیم که گله مندی وشکایت شما ازفرزندتان نه ازسر بدخواهی وعدم دوست داشتن اوست،چون هیچ مادری درهرشرایطی فرزندش را فراموش نکرده ونمی کند. اما باید بدانید که این سران ضد دین وانسانیت فرقه رجوی هستند که باعث شدند اقبال ازشنیدن صدای شما ویا با خبرشدن از درد و رنجی که شما دراین سالیان متحمل شدید محروم شود!

آقای انصاریان گفت من واقعا تا این اندازه ازعلت گرفتاری فرزندم خلیل درگروه رجوی واینکه این مردک یعنی رجوی تا این اندازه رذل وپست است اطلاع نداشتم قطعا ازاین به بعد به کمک دیگر برادران خلیل تمام تلاش خودمان را برای نجات او بکار می بندیم و از شما هم بخاطر این ابراز همدردی واطلاعاتی که از وضعیت پسرم به من دادید بسیارممنونم.

وی گفت چند سال پیش که شما آمده بودید منزل بعد ازآن برادرم ازعراق زنگ زد وگفت که چرا افراد انجمن را به منزلت راه دادی وتو اینجا آبرو مرا بردی! که من تا حدود زیادی عصبانی شدم و به وی گفتم قرارنیست که فقط تو حرف بزنی،شما شدید کشکول گدایی رجوی که به هرکجا خواست می برد وبهتراست که به فکر نجات خودتان باشید که تلفن را قطع کرد. من همان موقع هم به دوستان انجمن نجات گفتم که آنها هم جواب دادند نباید با تندی با برادرت صحبت می کردی آنها هم گرفتارند ومی بایست که با آرامش وی را متوجه اشتباهاتش می کردی

عصر روز جمعه 12/10/93 بنا به دعوت اعضای خانواده مهدی حنظل زاده که فرزندشان سالهاست دراسارت ذهنی وعینی فرقه رجوی است،اعضای انجمن نجات به همراه رستم آلبوغبیش با این خانواده دردمند درمنزل شخصی آنها دیدارکردند تا همچون دیگر خانواده هایی که سالهاست ازسرنوشت فرزندان اسیرشان درفرقه ضد انسانی رجوی اطلاعی ندارند اززبان رستم آلبوغبیش خبری ازوضعیت فرزندشان کسب کنند.