مطلع شدیم که سازمان مجاهدین خلق ایران تحت نام خودساخته شورای ملی مقاومت ایران بار دیگر تهدیدات خشونت بار خود برعلیه مهندس علی اکبر راستگو (شهروند آلمانی مقیم کلن) و برخی افراد دیگر را افزایش داده است. چنانچه آگاهید، آقای راستگو و خانواده محترم ایشان از فعالین حقوق بشر شناخته شده بین المللی و منتقدین جدی بر علیه تروریسم و نقض حقوق بشر می باشند.

از نیمه ی سال 1382 تا نیمه ی سال 1383، در قسمت انتظامات و سیطره ی کمپ اشرف مسئولیت داشتم.دراین قسمت، فرماندهی با فرمانده ی کمپ اشرف یعنی عذرا علوی طالقانی با نام مستعار و معروف سوسن بود که خود نیز تحت مسئولیت گیتی گیوه چینیان کار می کرد. سیطره در واقع ورودی کمپ اشرف محسوب می شد که با نیروهای اشغال گر امریکایی به طور مشترک اداره می شد و مسئولیت آن با فردی به نام ابوالفضل مرتضوی با نام مستعار مالک بود. قدی متوسط داشت و بسیار چاق و خشن بود.به همین دلیل هم او را درورودی کمپ شرف گمارده بودند تا با خشونت تمام با شهروندان عراقی و خصوصاً با خانواده های اعضای در بند تشکیلات رجوی که از ایران جهت ملاقات با فرزندان و خواهران و برادرانشان به عراق و کمپ اشرف مسافرت می کردند، برخورد کند.

نظر عمومی اغلب روانشناسان و جامعه شناسان بر این است که یک گروه تروریستی که بطور سازمانیافته از اعمال خشونت و ترور برای رسیدن به اهداف خود استفاده میکند قطعا دارای خصوصیات فرقه ای با تعاریف امروزی است. هر تشکلی که به هر دلیلی برای پیشبرد مقاصد خود اقدام به حذف فیزیکی مخالفین مینماید برای جذب، حفظ و کنترل نیرو جهت انجام این اقدامات لاجرم باید از تکنیک های”کنترل ذهنی” که به”شستشوی مغزی” معروف است استفاده نموده و تمامی شئونات و امور زندگی خصوصی نیروهای خود را تحت تسلط کامل بگیرد. از طرفی هر فرقه، باز بر اساس نظر بسیاری از دانشمندان علوم انسانی و جامعه شناسی، دارای پتانسیل اعمال خشونت یا حذف فیزیکی مخالفین در صورت لزوم بوده و در دستگاه نظریش بر آن باور دارد و البته آنرا حق مسلم خود میداند.

روز سه شنبه 17. فوریه 2007 هیئتی به سرپرستی آقای ادوارد ترماد Edward Termadoاز طرف انجمن ایران سبز در دفتر انجمن ضد فرقه Arbeitskreis sekten در آلمان حضور یافتند و با مسئول آن دیدار و گفتگو کردند. در این دیدار که به مدت 3 ساعت به طول انجامید، به موضوعات مختلف از جمله خطر گسترش فرقه در جوامع ایرانیان در اروپا و بخصوص در آلمان و همینطور خطر آن برای شهروندان اروپایی مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.

ما می دانیم که مسعود رجوی چند سال است که از انظار مخفی است و می دانیم که گذشته ایشان همکاری با دولت عراق علیه منافع مردم ایران و خمپاره زنی ها و.. نزدیکی با صدام بوده است حال که می خواهند مسعود رجوی را ظاهر کنند که شرایط برای چنین کاری مساعد نیست، البته منظورم من این نیست که فرد خاصی به این سوال جواب بدهد، آقای سبحانی و یا آقای قشقاوی وهر کس دیگری که می تواند جواب بدهد سوال این است، چرا الآن؟ تا آنجائی که من می دانم کسی که یک ذره شم سیاسی داشته باشد برایش مشخص است که مسیری که الان مجاهدین دارند طی می کنند بخصوص در فرانسه، گسترش و بسط همان فرقه و همان حادثه ای است که چند وقت پیش اینجا آدم ها خودشان را برای مریم رجوی سوزاندند

برنامه ارتباط مستقیم یکشنبه شب سیمای موسوم به آزادی با بازگشت نادر رفیعی مجری گذشته این برنامه همراه بود. حضور نادر رفیعی در مقایسه با مسعود کلانی حداقل این حسن را داشت که به مخاطب یادآور می شد خنده هم جزیی از واکنش های روزمره انسان است. این برنامه با حضور محمدعلی جابرزاده عضو کمیسیون مطالعات سیاسی شورای ملی مقاومت و همچنین عضو سازمان مجاهدین خلق اجرا شد. جابزاده در ابتدای برنامه با اشاره مختصر به رود تحولات منطقه در چند سال گذشته ادعا کرد جمهوری اسلامی مانع اصلی بر سر راه تحقق صلح و دمکراسی در عراق است.

این روزها مصادف با سالگردانقلاب سال 1357 ایران است. مجاهدین کماکان اصرار دارند در این خصوص موضع داشته باشند. اما مشگل اینجاست که این موضع گیری به حقیقت نقش واقعی سازمان مجاهدین خلق در این انقلاب نمی پردازد. از منظر مجاهدین حقیقت همان چیزی است که آنها می گویند و بر اساس یک قاعده فرصت طلبانه مدام هم مشمول زمان و مکان می شود. آنها مدعی هستند وقتی از زندان آزاد شده اند در مقابل یک عمل انجام شده که همان پیروزی انقلاب بوده قرار گرفته اند و در عین حال مدعی هستند رهبری انقلاب سال 57 که از اساس آنها مالک آن بوده اند توسط روحانیت سرقت شده است

روز چهارشنبه 31 ژانویه 2007 هیئتی از طرف انجمن ایران پیوند متشکل از آقایان بهزاد علیشاهی و کریم حقی در محل سنای بلژیک با خانم سناتور کلوتیلده نیسنس (Clotilde Nyssens) از حزب دمکرات مسیحی فرانسوی زبان دیدار و ملاقات کردند. در طی این ملاقات که بیش از دو ساعت به طول انجامید و در فضایی دوستانه و پرتفاهم انجام گرفت؛ آقایان بهزاد علیشاهی و کریم حقی به طور مشروح وضعیت سیاسی حاکم بر ایران را توضیح دادند. موضع انجمن ایران پیوند در مخالفت با جنگ و حمله نظامی احتمالی به ایران و خطراتی که از این منظرایران؛ کشورهای منطقه و کل خاورمیانه را تهدید می کند برای خانم کلوتیلده نیسنس توضیح داده شد که بسیار مورد استقبال ایشان قرار گرفت.

گروه تروریستی مجاهدین در برابر سخنان نرم‎خویانه و انسان‎دوستانه‎ی سخن‎گوی دولت عراق که خواستار گفت‎وگوی رو در رو و خصوصی با اعضای محصور در اردوگاه اشرف شده، به‎شدت واکنش نشان داد و از زبان وکلای خود، وی را تهدید به شکایت و تحت تعقیب قرار دادن کرد. پیش از این نیز مجاهدین از طریق آقای”هانزلین”، به‎قصد مرعوب ساختن سفیر عراق در ایران، وی را به پیگرد حقوقی اظهاراتش تهدید کرده بودند، اما هنگامی که وی این چنین مواضعی را بی‎اهمیت و فاقد وجاهت قانونی خواند و بر مواضع خود و دولت متبوعش پافشاری کرد، عملاً معلوم شد که این‎گونه شاخ و شانه کشیدن‎ها برای دولت‎مردان عراق کاملاً بی‎اعتبار و بی‎اهمیت بوده و هدف مجاهدین از طرح چنین تهدیداتی صرفاً شیوه‎ای روانی برای مرعوب ساختن مسؤولین عراقی است که مابه‎ازای خارجی ندارد و به پشیزی نمی‎ارزد.

سال هاست خانم رجوی تلاش می کند با سوء استفاده ازعده ای پیروان مسیحیت چهره ی خشونت گرای خود را با ترتیب چنین جشن هایی بپوشاند (که البته این امر محقق نشده) به همین دلیل وبه مناسبت میلاد مسیح (ع) سخنانی را ادا کردند که تناسبی با شان آن حضرت نداشته وتنها محملی است برای اهداف پلید فرقه ای ها. این که از لغو برچسب تروریستی سخن گفته سخنی به گزاف است چرا که هنوز جوهر بیانیه ی کشور انکلیس و… که اعلام نمودند حکم دادگاه لوگزامبورگ تاثیری بر لیست ندارد خشک نشده واصلاً هنوز حکمی صادر نگردیده که به بهانه ی عید کریسمس و با آوردن چند هوادار وارفته از اعدام پدر فرقه، جشن گرفته اید!

اگر اجازه بدهی به بعضی نکات در نامه ات اشاره کنم و در چارچوب موضوع”قلم و محبت” بجای”سلاح و خشونت” مطالبی را مطرح کنم. تو دوست نازنین لطف کرده و در نامه ات نوشته بودی که: اما درباره مقاله تو تحت عنوان”درباره قلم”. قبل از هر چیز باید بگویم که از خواندن آن بسیار لذت برده و احساس کردم حرفت از دل در آمده و لاجرم بر دل خواهد نشست. وقتی آنرا میخواندم بی اختیار یاد مقاله دیگری تحت همین عنوان افتادم. در آن مقاله چنین آمده بود:” رسالت قلم که پا بر سر سلاح به پیش میرود، همان رسالت انسان است که در تحقق آزادی میتوان آنرا خلاصه کرد. در این اتحاد قلم سمبل آگاهی و بینش و سلاح (که عامل اجرائی است) مظهر خواست، اراده و عشق و شوراست….. پس جامعیت قلم در سلاح و بنیان سلاح در قلم است

آقای سبحانی، شما از خاطراتتان از زندان ابوغریب گفتید. قبل از اینکه سؤال بعدی را مطرح کنم از همکاران می خواهم که فیلمی از جنایت های صدام حسین در زندان ابوغریب را نشان بدهند. این جنایت ها به دستور صدام حسین و با نظارت سازمان مجاهدین و گاهاً بر علیه اعضای جداشده از مجاهدین صورت می گرفته است. من بعضی از فیلم های موجود را که جهت پخش نگاه می کردم، به دلیل شدت جنایت هایی که در آن هست، نمی توان آنها را نشان داد. صحنه هایی از منفجر کردن افراد، بریدن دست، زدن گردن، بریدن زبان. تازه این بخشی از جنایت هاست که صدام حسین علیه مردم خودش انجام داده است. جنایاتی که بر علیه ایران داشت، حالا در مبارزه با جمهوری اسلامی به کنار، ولی استفاده از سلاح شیمیایی برای کردها و همچنین کشور کویت، از جنایت هایی است که ما الان می خواهیم یک به صد، و شاید یک به هزار آن را برای بینندگان نشان بدهیم.