تروریسم، وحشیگری و خشونت، سرلوحه مکتب و مرام رجوی خائن

بار دیگر فرقه رجوی نقاب از چهره کشید و به تعدادی از افراد مغزشویی شده خود دستور داد تا به پدران و مادران پیر و خانواده هایی که با گُل و شیرینی و به امید دیدار با عزیزان خود به لیبرتی رفته بودند، حمله ور شد و آنان را مورد ضرب و شتم قرار دهند.

این نه اولین اقدام وحشیانه فرقه رجوی و نه آخرین آن خواهد بود. رجوی ها در آفریدن صحنه های دلخراش و فجیع ید ‌طولایی دارند. نگاهی به برخی از اقداماتی که آنها از دهه شصت تا امروز انجام داده اند به خوبی این حقیقت را هویدا خواهد نمود.
1- ترور بیش از ۱۲۰۰۰ تن از هموطنان مان منجمله افراد غیر نظامی
2- شکنجه فجیع سه عضو کمیته انقلاب و به قتل رساندن آنها در سال ۱۳۶۰
3- کشتن سربازان ایرانی در جبهه های جنگ
4- شرکت در کشتار کردها و سرکوب شیعیان برای برقرار ماندن حکومت صدام
5- ایجاد سیستم فرقه ای و انجام اقدامات ضد انسانی زیر:
–    اجباری کردن طلاق و حرام اعلام نمودن خانواده
–    جدا کردن فرزندان از مادران و پدران شان
–    خارج کردن رحم بیش از ۱۰۰ تن از زنان عضو فرقه به دستور رجوی ها
–    کشتن و زندانی کردن اعضای ناراضی یا تحویل آنان به نیروهای امنیتی صدام برای فرستادن به زندان مخوف ابوغریب و شکنجه و سر به نیست کردن این اعضا در آنجا
–    سرکوب اعضا در نشست های جمعی برای له کردن شخصیت آنها و ایجاد فضای رعب و وحشت
6- در سال ۱۳۸۲ و پس از دستگیری مریم قجر و بدستور وی و شخص رجوی، افراد تشکیلات فرقه می‌بایست اقدام به خود سوزی می کردند. در این بین دو تن از اعضا بدلیل سوختگی شدید کشته و چند تن دیگر نیز بعلت اقدام به خودسوزی دچار مصدومیت جدی شدند.
7- ممانعت از انجام ملاقات بین اعضای فرقه با خانواده و وادار کردن اعضا به توهین و سنگ پرانی به خانواده و مجروح کردن آنها
رجوی ها به پرتاب سنگ به سمت خانواده ها قانع نبوده و دستور دادند تا میله گردها را بصورت تیز برش زده و بجای سنگ از میله گرد تیز برای پرتاب به سمت خانواده ها استفاده شود.

نمونه هایی از سنگ ها و میله گردهای نوک تیزی که به سمت خانواده ها پرتاب می کردند

 تعدادی از خانواده بر اثر پرتاب سنگ از سوی اعضای فرقه مجروح شدند که تصاویر برخی از آنها را در زیر ملاحظه می کنید.

 8- خشونت طلبی فرقه رجوی حتی در کشورهای غربی نیز ادامه داشته و در آنجا نیز در شکل ضرب و شتم و تهدید علیه جدا شدگان خود را نشان می دهد. یکی از این نمونه ها حمله افراد فرقه رجوی به آقای منصور نظری در پاریس در سال 1394 بود.
اینها فقط بخشی از کارکرد تروریستی و خشونت طلبانه‌ی فرقه رجوی است.
آیا این موارد اثبات نمی کند که سرلوحه مکتب رجوی خشونت و تروریست همراه با خیانت و فریبکاری می‌باشد و خشونت بخش جدایی ناپذیر از وجود رجوی است؟
آیا حمله به  پدران و مادران پیر و خانواده ها، ادامه همان خشونت و تروریسمی نیست که رجوی در بیش از سه دهه گذشته به آن اقدام کرده است؟
و…؟
صالحی