شنبه, ۱۵ آذر , ۱۴۰۴
افشای ماهیت فرقه ای مجاهدین از زبان یک جداشده 04 خرداد 1389

افشای ماهیت فرقه ای مجاهدین از زبان یک جداشده

بندهای انقلاب که آن موقع رجوی ابلاغ کرد به شرح زیر بود: اگر کسی از نفرات گفت من انقلاب ایدئولوژیک را قبول ندارم آن فرد نفوذی دولت ایران است بعد از دادگاه نظامی تشکیل و حکم صادر می شود در ارتش حکم نفوذی اعدام است در تمام دنیا این را انجام می دهند.

خاطرات قادر رحمانی عضو سابق ارتش آزادیبخش و مجاهدین ـ قسمت دوم 01 خرداد 1389

خاطرات قادر رحمانی عضو سابق ارتش آزادیبخش و مجاهدین ـ قسمت دوم

در عملیات موسوم به فروغ جاویدان روحیه افراد از بس به هم ریخته و تعداد به حدی کم شده بود که رجوی می خواست هم پای ما را سفت کند و هم روحیه نیروهای خود را قوی تر کند به همین خاطر سعی میکرد تیر چند جانبه در کند. عصر که شد به یک مقر دیگر رفتیم بعداً فهمیدم یگان جدید به لشگر 89 معروف است. فردای آن روز برای ما کلاس آموزشی گذاشتند. ابتداء آموزش کلاش و کلت دیدیم. هر روز آموزش ها متفاوت می شد در فرصتی که پدید می آمد نوار انقلاب 64 مسعود و مریم را برای ما می گذاشتند.

خیانت مجاهدین 20 اردیبهشت 1389

خیانت مجاهدین

مناسبات تیره و تار مجاهدین که آقای قادر رحمانی در خاطرات خویش به آن اشاره صریح و بی پرده دارد حاوی نکات تامل انگیزی از چگونگی مرگ اندیشه سیاسی و ایدئولوژیکی ست که مجاهدین به آن تاکنون پایبند بودند. تفکر مجاهدین در حیطه های سیاسی، اعتقادی و انسانی به باور آقای قادر رحمانی یکی از اعضای با سابقه مجاهدین و ارتش آزادیبخش که سالها برای دارودسته رجوی و تا سرحد مرگ و جنون فداکاری کرده است، تفکری غیر دموکراتیک، غیر انسانی و فاشیستی ست

گفتگو با آقای نصیر حیدری ـ قسمت پنجم 07 اردیبهشت 1389

گفتگو با آقای نصیر حیدری ـ قسمت پنجم

به نظرم نشست نقطه مثبت فقط به خاطر فریب دادن بچه های حاضر در اشرف بود تا دل آنها را به دست آورند. به خاطر اینکه قبل از این نشست آمریکائیها دو صفحه مواد حقوق بشر به سازمان داده بودند که توسط مژگان در یک نشست عمومی خوانده شد. قرار این بود بچه ها خودشان در سالن اجتماعات این برگه ها را از آمریکائیها بگیرند و امضاء بکنند به همین دلیل برای اینکه هندوانه زیر بغل بچه ها بگذارند این دوره از نشست ها را برگزار کردند

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و هفتم 23 دی 1388

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و هفتم

روز آخر برای بچه های کمپ که به جهت کمک و همدلی به من پول داده بودند. نامه تشکر آمیز نوشتم و همچنین به مسئولین سازمان مجاهدین و به مریم رجوی هم نامه نوشتم که پولها و طلاهای مرا سر انجام ندادید و در نامه ی سراسر گلایه آمیزم اشاره کردم که او یعنی مریم هر روز در اروپا یک نوع لباس می پوشد، پشت تلویزیون ژست می گیرد و از کمک به خلق ایران به دروغ حرف می زند. در نامه به مریم گوشزد کردم شما دم از عاطفه می زنید اما عاطفه ندارید اگر واقعا بویی از عواطف انسانی برده بودید مرا چندین سال از فرزندم سعید دور نگه نمی داشتید.

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده مجاهدین – قسمت آخر 21 دی 1388

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده مجاهدین – قسمت آخر

وقتی خودم تصمیم به فرارگرفتم با خود گفتم ولو جسدم بدست خانواده ام بیفتد دیگراینجا نخواهم ماند وفرارم را عملی کردم. بعد از یک ربع متوجه فرارم شدند وتعقیبم کردند اما واقعا برایم معجزه شد به سختی ازموانع و حصارهای زندان اشرف عبورکردم وخودم را به مقر نیروهای امریکاییها رساندم و نفسی تازه کردم.درابتدا خودم را معرفی کردم که بعنوان ناراضی صف مجاهدین را ترک کردم و آنها نیزمطابق وظایفشان عمل کردند و مرا تحویل عراقیها دادند تا مراحل قانونی طی شود

از خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت سوم 08 دی 1388

از خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت سوم

میگفتند که انهایی که در انجمن نجات کار میکنند اطلاعاتی هستند و خانواده ها را شکنجه میکنند و مشتی مزخرفات دیگر که حقیقتا ما هم تحت تاثیر قرار میگرفتیم. هرچند خودم انتخاب کردم که فرار بکنم و به نزد خانواده ام وبه وطن برگردم شما باور نمیکنید وقتی به گیلان آمدم و میخواستم در داخل انجمن نجات خانواده ام را ملاقات بکنم وقتی در ورودی ساختمان تابلوی انجمن نجات را دیدم بجد ترسیدم و وحشت کردم و این از آثار القائات مناسبات فرقه کثیف رجوی بود.

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت دوم 03 دی 1388

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت دوم

سال 82 برادرم به اتفاق سایر خانواده ها با هزار و یک مشکل به دیدار من به پادگان اشرف آمد.قبل از دیدار سران سازمان همه ما را جمع کردند و خواستند که به دیدار خانواده هایتان نروید چرا که آنها از وزارت اطلاعات هستند و میخواهند شما را به ایران ببرند و به کشتن بدهند. ما تعجب میکردیم که مگرمیشود برادر و یا پدر و مادرمان با دست خودشان مارا تحویل ایران بدهند تا بمیریم

از اسیری جسم تا اسارت ذهنی – قسمت اول 02 دی 1388

از اسیری جسم تا اسارت ذهنی – قسمت اول

از بدو ورود به اشرف با دیدن سیم خاردار و سیاج اولین تناقض به ذهن ها زده که انگار وارد اردوگاه دیگری شدیم ولی با توجه به فشارهای طاقت فرسای اردوگاه های عراقی و بر خورد های منافقانه و صمیمی و فریبنده مسئوولین فرقه ما نیز خود را این جوری قانع می کردیم این جا هر کجا که باشد با جماعت ایرانی هستیم و ما را درک می کنند و مطمئنا بهتر از صدامی ها هستند و شاید هم راهی برای فرار مان به ایران باز شود غافل از این که این اسارت آغاز یک اسارت 20 ساله دیگر بود

اخاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین 30 آذر 1388

اخاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین

سران سازمان بدون اطلاع وحضورصلیب سرخ ما را ازصدام تحویل گرفتند وبا خود به اردوگاههای خود بردند که بعدها دراثرفعالیت نظام ایران که درپی تعین تکلیف اسرای جنگی وتبادل آن بود معلوم شد عده ای از اسرا گرفتار فرقه تروریستی مجاهدین شده اند که متعاقبا به اطلاع صلیب سرخ رسید و آنها برای پیگیری قضیه خواستند که به داخل اردوگاههای مجاهدین بیایندکه درابتدا سازمان منکرحضور اسرا درمناسبات شد و درنهایت با فشار صلیب سرخ وسایرمجامع حقوق بشری راه ورود صلیب سرخ به داخل کمپ های سازمان بازشد

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و ششم 19 آذر 1388

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و ششم

در قرارگاه اشرف مسئولین سازمان مرا به خاطر بازگشت به ایران خیلی ترسانده بودند به من مدام تلقین می کردند: اگر به ایران بازگردی شکنجه خواهی شد به زندان خواهی رفت و فرزندت را به تو نخواهند داد. به این جهت به نماینده صلیب از دغدغه هایم گفتم: در صورت بازگشت به ایران اتفاقی برای من نخواهد افتاد؟ آیا شما در ایران دفتر نمایندگی دارید؟ اگر بلایی به سرم آمد کسی است که کمک کند یا در آنجا کشته خواهم شد؟ واقعیت این بود هنوز تاثیر القائات مسئولین سازمان از بین نرفته بود. گاهی اینگونه تصور می کردم و به اصطلاح برای خودم بریده بودم که یک بار سعید را می بینم و می میرم و دیدن فرزندم حتی برای یک بار ارزش مردن را دارد.

درد دل حمید حاجی پور عضو جداشده مجاهدین 17 آبان 1388

درد دل حمید حاجی پور عضو جداشده مجاهدین

یکی از نکاتی که سازمان در جریان جنگ امریکا و عراق با آن درگیر بود بحث خانواده ها بود که از ایران برای دیدار فرزندان خود به عراق و به پادگان اشرف می آمدند. سال 82 که اولین دیدار را با خانواده ام بعد از 15 سال داشتم سازمان 2 ساعت برایمان جلسه توجیهی گذاشت و خط و خطوط مشخص کرد که خانواده ها را تحویل نگیریم چونکه ازنظر افکار پست رجوی خانواده بمثابه کانون فساد تلقی میشد

blank
blank
blank