نکته قابل توجه در این رابطه سکوت مرگبار رجوی ها است که نشان از شدت ضربه وارده و سنگینی و حقارتی است که بر آنان وارد شده است. جالب آنکه سایت مریم قجر نه تنها اخبار مربوط به این جابجایی را درج نکرده بلکه نزدیک به دو هفته است که به روز نشده و آخرین مطلب درج شده در آن مربوط به صحبت های این افسونگر شوم با اسیران اشرف در دهم مرداد ماه (یعنی حدود یک ماه قبل از جابجایی سری ششم) است که سعی نمود بار دیگر با سِحر و جادو اسیران را فریفته و برای مدتی هم شده با هدف « از این ستون به آن ستون فرج است » آنها از فرار و جدا شدن از فرقه منع نماید.

بعد از اینکه لابی های سازمان در غرب نتوانسته اند امتیازی برای رهبران فرقه بدست آورند و از طرف دیگر با پاسخ دندان شکن دولت آمریکا مبنی بر خروج بدون قید و شرط و ایستادگی دولت عراق و نماینده سازمان ملل آقای کوبلر مواجه شدند مریم قجر تنها راه چاره را در این دیده است که با پیش شرط گذاشتن مسخره ای برای آمریکایی ها اعلام کند که با انجام انتقال باقی مانده افراد موافقت نموده است. ولی نه تنها آمریکایی ها هم پاسخی به سران فرقه ندادند بلکه سفیر آمریکا در عراق به همراه سایر مسئولین سازمان ملل به اشرف رفته و آخرین هشدار برای خروج همه نیروها تا نیمه مهر امسال را به آنها داده اند.

رهبری فرقه تروریستی مجاهدین بعد ازمدتها ممانعت از انتقال باقیمانده افراد گرفتار در پادگان اشرف ؛مجددا با شرایط اعلام شده از سوی دولت عراق ونماینده سازمان ملل موافقت کرده است و از پیش شرطهای ششگانه قبلی عقب نشینی کرده ودر اطلاعیه این فرقه،مریم رجوی صرفا به واژه”انتظار” دارد قناعت کرده است که بکار گیری این نوع ادبیات از درماندگی بیش از پیش این فرقه حکایت دارد وجای تبریک به همه کسانی است که رجوی را به سقوط از عرش اقتدار به سنگفرش التماس کشاندند بویژه جای صد تبریک وصد دست مریزاد به خانواده ها دارد که سنگ بنای اضمحلال امروزی فرقه رجوی محسوب میشوند.

پذیرش ورود جامعه جهانی به مسایل مجاهدین و حضور 25 ساله اش در خاک عراق شکست بزرگ استراتژیکی بود که نشان دهنده این است که هر سرکشی و قلدری مجاهدین سریعا سر از بالاترین مجامع حقوقی جهانی درآورده و این برای مجاهدین خیلی بیش از گذشته سنگین تمام میشود طوری که انسان را به یاد شعار قدیمی می اندازد که « مجاهدین زیر بار زور نمی روند مگر اینکه سمبه خیلی پر زور باشد » این داستان حکایت امروز و فردای مجاهدین و رهبر ورشکسته و در هم شکسته آنان است که هر روز مجبور به اتخاذ موضعی است که با مواضع دیروز اش در تضاد و مقابله است.

اکنون که بیست و یک سال از آن عید فطر میگذرد شاهد هستیم که نه اثری از ارتش خواهر مریم و البته فرمانده کل آن باقی مانده است و نه نوروزی در کام نیروهای رجوی خوش میگذرد! اما شاید فقط فطر رهایی به معنی واقعی کلمه از هرزمان دیگر نزدیکتر باشد! مسئولین سیاسی دولت عراق از ماه ها پیش تاکید کرده بودند که در پایان ماه رمضان مقر اشرف بایستی از هر مجاهدی پاکسازی شود! هرچند که این حرف از طرف مسئولین مجاهدین گرفته نشد و گویا آنها قصد هوا کردن فیل دیگری را دارند!

مجاهدین که تلاش میکردند با تکیه بر عواملی همچون نبود آب و انواع و اقسام مشکلات صنفی و زندان سازی از لیبرتی و مقایسه آن با اردوگاههای کار اجباری یک اجماع بین المللی را علیه دولت عراق سازمان دهند ولی آنچه که در عمل اتفاق افتاد بازهم رسوایی بیشتر برای رهبران مجاهدین بود و چندین ماه کار مداوم و از نزدیک مسئولین ملل متحد بوی‍ژه آقای مارتین کوبلر و برخی مقامات مسئول در امور اشرف از وزارت خارجه آمریکا باعث شد آنها هم به شناخت عمیق تری از ترفند ها و فریبکاری های مجاهدین برسند.

در حالیکه رجوی ها خوب می دانند دوره و زمانه عوض شده است و افکار عمومی نقش مهمتری در این زمینه بازی می کند و ابر قدرت ها در تجاوزات شان از نیروهایی می توانند استفاده نمایند , که بین مردمانشان لُو نرفته باشند.برای همین است که حتی آمریکا نمیخواهد دیگر تنش به تن مجاهدین که خیانت هایش برای مردم ایران رو شده است بخورد و سعی دارد یک جوری از قول و قرار هایی که با هم داشتند طفره برود چون می داند که اگر سلاح به دست رجوی بدهد نه تنها کار بردی ندارد بلکه مردم ایران را منسجم تر بر علیه آمریکا می نماید.

اکنون که بیش از دوهزار نفر از نیروهای سازمان البته با رکبی که خانم هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه امریکا مبنی بر اینکه شرط اول خروج این گروه از لیست تروریستی ترک اشرف است به آنها زد قرارگاه اشرف را ترک کرده اند و سازمان هم دید که ای بابا هم اشرف را از دست دادند هم کما کان در لیست باقی ماندند و از همه مهمتر اینکه مکان جدید آنها هم از طرف سازمان ملل یا کمیساریای عالی پناهندگان ثبت و برسمیت شناخته نشد باین فکر افتادند که دوباره از پوست و خون و جان نیروهای بخت برگشته مایه گذاشته

ایالات متحده امریکا در یک اقدام”شل کن سفت کن” حتی وعده خروج از لیست را به سازمان در صورت همکاری با دولت عراق و یونامی ملل متحد داده بود و تلاش بسیار داشت به هر نحوی آنان را به تمکین از خواسته های خود فراخواند. اجرای چنین تصمیمی از اول ماه اوت 2012 (11/5/1391) از سوی امریکا، تمامی هزینه های قابل توجه مجاهدین را برای تشکیل لابی دست ساز خودشان به باد فنا داد.

این تنها برداشتی است که می توان از امتناع مجاهدین برای فرستادن باقی مانده اشرف به کمپ لیبرتی داشت و به هیچ وجه نمی توان پذیرفت که دولت عراق طرح و برنامه ای برای برخورد خشن با این گروه دارد و اگر چنین ادعایی واقعیت داشته باشد، طبیعی است که بهانه گیری های مجاهدین و به بن بست کشیدن پروسه جابجایی به بهانه نبود امکانات رفاهی در لیبرتی به مراتب از اظهارات معاون وزارت خارجه آمریکا تحریک کننده تر است..

دو روزی در زندان طباطبایی سر کردیم که گفتند آماده باشید به نشست می رویم. محل نشست در تالار بهارستان، محل نشست شورایی ها و خالی بند ها. طولی نکشید که رجوی وارد سالن تالار شد. به چهره اش نگاه می کرد یم،حال درستی نداشت.بعد از کمی بحث گفت پرچم انحلال ارتش را با خودم آوردم و شما می توانید سر زندگی خودتان بروید…

.. دلقک قلعه اورسورواز در یک ژست تنفر انگیزدیگری قایقی از عکسهای کشته شده های نگون بخت اشرف پر از گل کرده و با ادا و اطوار حیله گرانه خاص خودش آن را به آب رودخانه می دهد! به کشته دادن و گرفتن زندگی افراد بی گناه فقط به خاطر ژست گرفتن و خودنمایی یک زن عقده ای جلوی یک مشت آمریکایی و فرانسوی باز نشسته که بگوید هستند کسانی که برای من می میرند و برای پول گرفتن بیشتر از عربستان و اسرائیل که گویا کسانی هستند که از جانشان برای اینها بگذرند! ولی همین زن عقده ای از شدت تنفر ملت ایران نسبت به خودش و شوهر فراریش به خوبی آگاه است و برای سرپوش گذاشتن بر این واقعیت همواره به دنبال خونریزی است و هر چند وقت یکبار تعدادی از گروگانها را قربانی می کند تا…