در منطقهی ما، بیشترین کسانی که در روز آزادی شهر”کفری” از عناصر بعثی، در روز 11 مارس 1991 ابراز خوشحالی میکردند، همسایگان ترکمن ما بودند. من هنوز بهخوبی بهیاد میآورم که نیروهای پیشمرگ در بدو ورود، از طرف شهروندان مورد استقبال قرار میگرفتند و موجی از شادی همگان را فراگرفته بود. همه با صدای بلند فریاد میزدند”مرگ بر دیکتاتوری” و نمیدانستند که چگونه این شادی که از صمیم قلبشان برمیخواست را بیان کنند.
در منطقهی ما، بیشترین کسانی که در روز آزادی شهر کفری از عناصر بعثی، در روز 11 مارس 1991 ابراز خوشحالی میکردند، همسایگان ترکمن ما بودند. من هنوز بهخوبی بهیاد میآورم که نیروهای پیشمرگ در بدو ورود، از طرف شهروندان مورد استقبال قرار میگرفتند و موجی از شادی همگان را فراگرفته بود. همه با صدای بلند فریاد میزدند مرگ بر دیکتاتوری و نمیدانستند که چگونه این شادی که از صمیم قلبشان برمیخواست را بیان کنند. ولی متأسفانه این شادی و سرور زمان زیادی در شهر کفری بهطول نیانجامید، زیرا نیروهای مزدور مجاهدین خلق در زیر پوشش بمباران هوایی نیروهای بعث وارد معرکه شدند و در مقابل شادی و سرور مردم ایستادند.
شهر کفری مدت طولانی با مقاومت قهرمانانهی خود در مقابل دژخیمان مزدور مجاهدین خلق ایستادگی کرد و تعداد زیادی از مردم به شهادت رسیدند و در نهایت شهر بهدست نیروهای صدام و این مزدوران افتاد و ساکنان کرد و ترکمن این شهر به طرف مرزهای ایران بهراه افتادند و ارتش صدام همچون هولاکوخان به سرقت و چپاول داراییهای مردم اقدام کردند و کتاب و کتابخانهها را آتش زدند…
شیلان طالبانی/ سایت حکومت اقلیم کردستان
