تصاویری از پرتاب سنگ از سوی فرقه رجوی به خانواده ها

زمانی رجوی می خواست به خیالات خود جامه عمل بپوشاند و رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون کند. حال پس از خام خیالی و نرسیدن به آرزوهای کودکانه خود، یاد جوانی اش و لات بازی افتاده و دستور داده است که افراد لبه مبارزه را از سمت رژیم به سمت خانواده ها بکشانند.
خانواده هایی که عزیزان آن ها در فرقه رجوی اسیر هستند و تنها آرزو و امیدشان پس از سال ها چند دقیقه ملاقات است.
این تنها فرقه ها هستند که برای اسارت افراد و نگه داشتن آن ها مجبورند که خانواده ها را نزد افراد تشکیلاتی منفور جلوه داده و عزیزانشان را رژیمی، اطلاعاتی، و… جا بزنند.
آخر کسی نیست بپرسد مادر و پدر پیر و سالخورده چه پلیس و یا جاسوس و یا رژیمی می تواند باشد که رجوی را دچار مشکل کند و از آن ها بترسد. ترس و فوبیا نشانه فرقه و فرقه گرایی است و رجوی نشان داده نه دمکراتیک و نه به خاطر مردم و خانواده ها مبارزه کرده است چرا که تصاویر حاضر بدون شرح هستند و به جای رژیم اکنون خانواده ها را نشان گرفته است.
مادران و پدران پیر وطن ما که احترام شان واجب است و در هر جامعه ای مورد تقدیر و ارزش گذاری هستند توسط افراد فرقه به دستور رجوی مورد هجوم قلاب سنگ و ابزارهای دست ساز قرار گرفته اند.
کجایند آن ادوات (تانک، توپ، سلاح های سنگین) عاریه ای، که به جای زدن به مراکز دولتی و نظامی مردم عادی و عشایر مرز نشین را هدف قرار می دادند. اگر آمار هفده هزار شهید ترور را بررسی کنید می بینید که همه از اقشار عادی جامعه هستند و بندرت در بین آنان افراد نظامی و حکومتی دیده می شود، این نشان می دهد که رجوی از اول ضد خلق بوده و هست و خواهد بود.
ماهیت و شاکله اصلی (فرقه ها) در بنا و پایه های اعتقادی تشکیلات مجاهدین، روابط تشکیلات و مناسبات افراد گرفتار در تشکیلات را بر مبنای تنفراز خانواده قرار داده است تا بتواند با مسخ کامل افراد و نابودی تفکر، تمام هویت های عاطفی، احساسی، اجتماعی و ذوقی افراد اسیر در فرقه، عناصری را در اختیار داشته باشد که هر گونه اراده و اندیشه ای را در مخیله خود تهی و روح و جان خود را تسلیم محض رهبریت فرقه نماید.
تنفر از خانواده چنان جایگزین عشق به خانواده می گردد که به راحتی دشنام و هجوم فرد به خانواده اش، کمال و تفوق خود و تشکیلات فرقه ای محسوب می گردد. ولی این منقوشات ذهنی ترسیم شده در پیکره و خاطره افراد گرفتار در فرقه، چندان از ثبات و استواری برخوردار نمی باشد و تنیده ایی عنکبوتی بیش نیست که با ریزش قسمتی از آن به ریزش کامل مبدل می گردد…