مجاهدین، تهدید امنیت اروپا

مجاهدین، تهدید امنیت اروپا
ایران ‎دیدبان
یکی از اهداف مجاهدین از برگزاری تجمع در برابر مقر اتحادیه اروپا و برقراری ارتباط با برخی از پارلمانترها و مجامع اروپایی، تشکیل گروه فشاری است بر روی دولت‎مردان اروپایی، با این انگیزه که کشورهای اروپایی را وادار به تغییر خط مشی خود در برابر ایران نموده و آنها راه را برای استیلای خط مقابله مستقیم که برخی از جنگ‎طلبان افراطی در دولت بوش دارند، باز نمایند.
کشورهای اروپایی سال‎های پس از انقلاب ایران و سقوط پهلوی، همچون امریکا از پذیرش حقوق اساسی مردم ایران سرباز زده و به انحاء گوناگون کوشیدند تا منافع از دست رفته‎شان را بازیابند و در نهایت چاره‎ای ندیدند جز برگزیدن سیاست دیالوگ انتقادی و برقراری ارتباطات سیاسی و اقتصادی. در این مسیر موفقیت‎های چشم‎گیری نیز داشتند، تا آنجا که هم‎اکنون دولت امریکا رسماً از ایران درخواست می‎کند که به پای میز مذاکره با طرف‎های اروپایی برگردد و این مذاکرات تبدیل به سیاست مورد قبول ایالات متحده گردیده است.
تحولات اخیر پس از بیانیۀ آژانس بین‎المللی انرژی اتمی، این طمع را در مجاهدین ایجاد نمود که می‎توانند با لابی‎گری و تحرکات گسترده، بر سیاست اروپا تأثیر گذاشته و نام خود را از لیست گروه‎های تروریستی اروپا خارج سازند. در همین راستا شاهد آن بودیم که مریم رجوی مأیوسانه از دولت‎های اروپایی خواست تا پایشان را از روی گلوی مجاهدین بردارند و اجازه بدهند که آنها نفس بکشند. دولت‎های اروپایی به‎خصوص کشورهای فرانسه، آلمان و انگلستان، به‎موازات آزمودن سیاست‎های گوناگون در برابر ایران، گروه تروریستی مجاهدین را نیز آزمودند.
قرار گرفتن نام مجاهدین در لیست گروه‎های تروریستی اتحادیۀ اروپا در سال 2001 صورت گرفت. 4 سال پس از این‎که دولت امریکا اقدام به این کار نمود. اعتماد، تجهیز و پشتیبانی از مجاهدین، دو دهۀ 80 و 90 ادامه داشت، تا آنجا که به‎صراحت و شفافیت می‎توان گفت اروپا به این نتیجۀ قطعی رسید که هیچ‎کدام از شعارها و ادعاهای این گروه قابل تحقق نیست و در حقیقت این نتیجه بر پایۀ آزمونی بیست ساله از این گروه استوار شده است.
پاسخ صریح نمایندۀ دولت انگلستان به لابی این گروه در هفتۀ گذشته و هم‎چنین درخواست اتحادیۀ اروپا از ایران برای از سرگیری مذاکرات، اظهار تأسف سنای فرانسه برای عدم برخورد با این گروه تاکنون و دستور ِکار دولت آلمان برای اخراج اعضای این گروه تروریستی، به‎طور کلی تحرکات مجاهدین در چندماه اخیر را بی‎نتیجه گذارد و مجدداً آنها را به نقطۀ صفر پرتاب کرد. با این تفاوت که در حال حاضر آنها در موضع انتقام‎جویی از دولت‎های اروپایی می‎باشند و می‎توان حدس زد که با همان امکاناتی که این دولت‎ها در اختیار آنها قرار داده‎اند، نحوۀ این انتقام‎گیری به چه شکلی باشد.
اما برخی از سیاست‎مداران غافل اروپایی (به تبع سرویس‎های جاسوسی‎شان) اعتقاد دارند که حضور مجاهدین در مجامع بین‎المللی و دادن مجوز برای برگزاری تجمع به آنان، تحت عنوان شورای ملی مقاومت و بازی با پوشش‎هایی نظیر شورا که مجاهدین عمداً ایجاد کرده‎اند، می‎تواند گروه فشاری علیه ایران ایجاد نماید. اما قضیّه کاملاً برعکس بوده و اکنون مجاهدین تبدیل به یک گروه فشار خارجی، تحریک کننده و برهم زنندۀ نظم سیاسی و عمومی این کشورها شده‎اند. تا آنجا که تجمعاتی از شهروندان اروپایی علیه دولت‎مردان این کشورها برگزار می‎کنند.
اگر چه دولت‎مردان اروپایی بر اساس همان آزمون 20 ساله، هم‎واره در برابر خواست لابی مجاهدین برای حمایت از این گروه، قاطعانه پاسخ منفی داده‎اند، اما به این نکتۀ مهم توجه نکرده‎اند که مجاهدین به مرور، در موضع خشن‎ترین مخالفین سیاست‎های آنان ظهور خواهند کرد. در همین رابطه باید به لحن موضع و گفتار مجاهدین، به موضعی کاملاً خصمانه در برابر این کشورها، که بی‎شباهت به اعلام یک جنگ رسمی نیست، دقت نمود.
سخنان مریم رجوی در تجمع بروکسل به‎خوبی نشان می‎دهد که اداره کنندگان این گروه تصمیم به مقابله با دولت‎های اروپایی به هر نحو ممکن گرفته‎اند و بحران دست به گریبان خود را نه نتیجۀ هم‎سویی با صدام و ناتوانی در اجرای شعارهای خود، بلکه در سیاست کشورهای اروپایی می‎دانند.
از آنجا که شواهد و سرنخ‎های پنهانی در مورد تحرک مجاهدین علیه کشورهای اروپایی وجود دارد، ظواهر امر به خوبی نشان می‎دهد که اکنون مجاهدین تبدیل به یکی از بزرگ‎ترین تهدیدات علیه امنیت ملی این کشورها شده‎اند.

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا