اواخر سال 1303، نزدیک به یک سال از سفر احمدشاه قاجار به فرانسه گذشته بود. در این بزنگاه آتاتورک اولین رئیسجمهور ترکیه پیامی سری برای احمدشاه قاجار فرستاد. او تمایل داشت که سلسله قاجاریه که ترک هستند همچنان در ایران حاکم باشند. ماجرای این پیام و پاسخ احمد شاه قابل تأمل است. غازی مصطفی کمال […]
اواخر سال 1303، نزدیک به یک سال از سفر احمدشاه قاجار به فرانسه گذشته بود. در این بزنگاه آتاتورک اولین رئیسجمهور ترکیه پیامی سری برای احمدشاه قاجار فرستاد. او تمایل داشت که سلسله قاجاریه که ترک هستند همچنان در ایران حاکم باشند. ماجرای این پیام و پاسخ احمد شاه قابل تأمل است.
غازی مصطفی کمال پاشا (آتاتورک)، با گسیل وزیر امور خارجه این کشور به پاریس، رسماً به احمد شاه قاجار اطلاع داد که “دولت آنکارا جهت بقای حکومت تورکان قاجار بر ممالک محروسه ایران، آماده هر گونه همکاری با پادشاه جوان است.”
وزیر امور خارجه وقت ترکیه توفیق رشدی بیک، از قول آتاتورک، به احمد شاه پیشنهاد کرد که “جهت دفع فتنه پهلوی، به سرعت راهی آنکارا شده و در معیت قشون تورک وارد طهران شود”. او واکنش احمد شاه را اینطور نقل می نماید:
احمد شاه متغیر شد، و با وجودی که تا آن لحظه به ترکی صحبت می کرد به فرانسه گفت: “به آتاتورک بگویید هیچوقت پادشاه ایران با قشون اجنبی به کشور خودش نخواهد رفت.”
او در ادامه اضافه می کند: “فوراً گفتگو را خاتمه دادم و از اتاق بیرون رفتم. پس از این جواب ردّ سخت احمد شاه بود که آتاتورک اعلامیه مشهور خود را در حمایت از رضا خان صادر کرد.”
احمد شاه یک انقلابی مثل ستارخان نبود که ترجیح می داد به دست دشمن داخلی کشته شود اما ننگ حمایت خارجی را نپذیرد. او خود را شاه برحق ایران و آتاتورک را همزبان خویش می دانست، اما او هم حاضر نبود برای رسیدن به پادشاهی از حمایت اجنبی سود ببرد.
اما رجوی مرزهای نوینی را در خیانت به کشور و آویختن به دشمنان ایران و ایرانی برای کسب قدرت درنوردیده است. کافی است احساس کند که کسی مختصر خصومتی با ملت ایران دارد، آنگاه فوراً خدمات مزدوری خود را به هر شکل ممکن ارائه می دهد تا شاید در این میان کلاهی از نمد حکومت در ایران به او برسد.
از جمله خیانت های رجوی، خیانت به امید و اعتماد هوادارانش است که همیشه در طول سالیان آنها را قربانی مطامع و امیال خود ساخته است و اکنون که می داند کشتی اش کاملاً به گل نشسته، باز با امید های واهی دست از سر قربانیانش برنمی دارد و آنها را رها نمی سازد.
عاطفه نادعلیان
