گروه ها و سازمان های سیاسی در دنیا از زندانیان سیاسی و اسرای جنگی به عنوان ابزارهای تبلیغاتی و هم چنین از آنان بعنوان پشتوانه ای برای جذب دیگر افراد جامعه استفاده می نمایند. آنها را در شعار نماد مقاومت مینامند اما به محض پیوستن این افراد به تشکیلات آنها را به ابزاری برای کنترل […]
گروه ها و سازمان های سیاسی در دنیا از زندانیان سیاسی و اسرای جنگی به عنوان ابزارهای تبلیغاتی و هم چنین از آنان بعنوان پشتوانه ای برای جذب دیگر افراد جامعه استفاده می نمایند.
آنها را در شعار نماد مقاومت مینامند اما به محض پیوستن این افراد به تشکیلات آنها را به ابزاری برای کنترل و سپس به تخریب شخصیتشان می پردازند. زندانی آزاد شده در سازمان مجاهدین با این تصور وارد سازمان می شود که بعد از تحمل زندان مورد احترام قرار گیرد و به او مسئولیتی در خور داده شود اما در سازمان مجاهدین واقعیت چیز دیگری است!
ابتدا بازجویی و سوء ظن به جای احترام و اعتماد ، اولین پرسش “چه کشیدی؟” نیست. بلکه چطور آزاد شدی و این آزادی آغاز اتهام می باشد. من خود شاهد بودم نفری که در سال 53 زندانی سیاسی بود و در سال 60 نیز دوباره در رابطه با سازمان زندانی شده و بعد از چندین سال آزادی، به سازمان در عراق پیوسته بود چه رفتاری با او کردند و در نشستی مهوش سپهری چه اتهاماتی را وارد کرد تا شخصیت وی را خرد نماید و این فرد در آن نشست گفت : من فکر کردم بیایم اینجا مورد تحسین و محبت قرار میگیرم ولی حال نه آن اجرا شد بلکه تمام مارک هایی که خودتان خواستید به من زدید و هیچگونه احترام و مسئولیتی به من داده نشد. ( ولی الله مرادی با نام مستعار میثم ) که بعد از آن نشست دیگر خبری از او نشد .
در مورد اسیران پیوستی به سازمان نیز این رفتار خشن تر بود و اسیری که سالها در اردوگاه بعثی زنده مانده و به این تشکیلات پیوسته بود به جای همدلی با اتهام نفوذی مواجه و زنده ماندن وی سند خیانت تلقی می شد . اذیت های بی پایان، پرونده سازی بی مدرک و نهایتا شخصیت را مورد هدف قرار دادن به رفتار روزانه تبدیل شده. وی را بدهکار دایمی و از آن لحظه به بعد هر اعتراضی می شد ناسپاسی و هر سوالی انحراف و هر استقلال رای نشانه دشمنی لقب می گرفت .
این سازمان قهرمان سازی در بیرون و متهم سازی در درون را برای اسیران و زندانیان گذشته سر لوحه قرار داده و با این ترفند شخصیت افراد را تحقیر و از گذشته علیه آنان استفاده می کرد تا همیشه مطیع بمانند و خود را وامدار این فرقه دانسته و جای هیچ اعتراضی نباشد.
تشکیلاتی که از رنج انسان برای خود سود می برد نه آزادی خواه است نه عدالت طلب بلکه صرفا زندان را باز تولید می کند و اینبار با نام آرمان.
غلامعلی میرزایی
