این چیزی است که مریم رجوی ـ رهبر سازمان مجاهدین خلق ایران ـ در مورخ 27 ژانویه، در بروکسل هنگامی که در مقابل هوادارانش ایستاده بود، درست پس از اقدام دادگاه عدالت اروپا در جهت حذف نام گروهش از فهرست تروریستی، بیان کرد.
« هموطنان و دوستان مقاومت، مانع برچسب تروریستی فرو ریخت. بالاخره طلسم شکسته شد. با عزم راسخ و استقامت شما شجاعانه از شراره های آتش بی عدالتی طلوع کردید و قانون و عدالت را تسلیم کردید… این نشانگر نقطه عطفی در مسیر تغییر دمکراتیک در ایران است.»
در عین حال، گزارش وزارت امور خارجه امریکا درباره سازمان های تروریستی به شرح زیر است:
« سازمان مجاهدین خلق در پی براندازی خشونت آمیز رژیم ایران است و مسئول مرگ چندین شهروند و پرسنل نظامی امریکا در دهه 70 بوده است. رهبریت و اعضای سازمان مجاهدین خلق در سراسر جهان دارای ظرفیت و اراده ارتکاب به اعمال تروریستی در اروپا، خاورمیانه، ایالات متحده، کانادا و… هستند.
سازمان مجاهدین خلق در دهه 60 به عنوان یکی از خشن ترین جنبش های سیاسی مخالف سلطنت پهلوی و روابط نزدیکش با امریکا، ظهور کرد. ایدئولوژی مجاهدین خلق بارها تغییر کرده است و اکنون عناصری از مارکسیسم، اسلام و………… را به هم می آمیزد.»
خنده دار این است که اگر به وب سایت های رسمی مریم رجوی مراجعه کنید، هر بار جمله ای مانند این را می خوانید: « هدف ما رسیدن به قدرت به هر قیمتی نیست. هدف ما تضمین آزادی و دمکراسی به هر قیمتی است، حتی به قیمت فدا کردن جان مان.» این جمله بسیار شبیه بیانیه های تروریست هایی است که از مارکسیسم، اسلامیسم یا فیمینیسم الهام می گیرند.
حق با چه کسی است؟
مجاهدین هنوز در فهرست گروه های تروریستی امریکاست چرا که آن ها می گویند ارزش های اصولی این گروه ضد غرب و خشونت طلبانه است. این گروه در انقلاب سال 1979 علیه محمدرضا پهلوی و حکومت غرب گرایش، شرکت داشت و به روحانیون کمک کرد تا قدرت را در ایران به دست گیرند. اما وقتی که هدف اصلی نابود شد، در ائتلاف پیروزمند، جنگ واقعی بر سر قدرت آغاز شد و بدین وسیله رهبر واقعی انتخاب شد. این چیزی است که باعث شد مجاهدین خلق با رژیم آیت ا… خمینی در نیفتد. رهبریت سازمان مجاهدین تلاش کرد که رژیم جمهوری اسلامی تازه پای ایران را سرنگون کند اما شکست خورد. آیت ا… خمینی، در پاسخ، شروع به قلع و قمح میلیشیای مجاهدین کرد و گروه مجبور شد به فرانسه نقل مکان کند.
کنت پولاک در « پازن فارسی » این حوادث را چنین توصیف می کند:
«… مجاهدین خلق خود را هدف نخستین قهر و غضب جمهوری اسلامی قرار داد. این گروه به این نتیجه رسید که بهترین دفاع تهاجمی مناسب است و سعی کرد رهبری جمهوری اسلامی را به امید سرنگونی رژیم یا اجبار به مصالحه، از بدنه رژیم جدا کند. در 28 ژوئن 1981، انفجار عظیمی در مقر حزب جمهوری اسلامی منجر به کشته شدن بیشتر رهبران رده بالای حزب شد…
… دو روز بعد، آیت ا… خامنه ای در حالی که نماز جمعه تهران را ادا می کرد ] سخنرانی در مسجد ابوذر تهران [ مورد هدف یک بمب گذاری قرار گرفت. فدائیان خلق، کمونیست ها و دیگر گروه های چپ گرا نیز که احساس می کردند این آخرین شانس بقای آنهاست (چه رسد به دستیابی به قدرت)، به این جنبش خونین پیوستند. از آن پس، مجاهدین و متحدان چپ گرایشان جنبش تروریستی وسیعی به راه انداختند که تا پایان ماه آگوست تقریباً دویست تن از مسئولان حکومتی را به قتل رساند. سپس در 30 آگوست، مجاهدین با ضربه نمایشی دیگری به مقابله ادامه داد و بمبی را در دفتر نخست وزیری جاسازی کردند و رئیس جمهور رجائی (که در انتخاباتی پر سر و صدا بر بنی صدر پیروز شده بود) و نخست وزیر محمدجواد باهنر (که در عوض دفتر پیشین رجائی را گرفته بود) و سه مقام بلندپایه دیگر را به قتل رساندند. طبیعتاً، رژیم با خشونتی پیوسته واکنش نشان داد… »
آیا ما درباره آب مقدس صحبت می کنیم یا خود شیطان؟ شورای روابط خارجی درباره مجاهدین خلق شرحی دقیق ارائه می دهد:
«… کارشناسان می گویند که مجاهدین خلق به نحو رو به رشدی روز به روز بیشتر شبیه به یک فرقه می شود؛ فرقه ای که خود را وقف تفسیر سکولار مسعود رجوی از قرآن کرده است و متمایل به تغییرات ناگهانی و دراماتیک ایدئولوژیک است.»
در واقع، مجاهدین خلق دارای بازویی سیاسی است به نام شورای ملی مقاومت ایران که رهبری آن با همسر مریم رجوی، مسعود است. هیچ کس واقعاً نمی داند مسعود رجوی در حال حاضر کجا زندگی می کند اما در مورخ 2 فوریه 2009 مصاحبه ای با یک عضو سابق سازمان مجاهدین خلق (به صورت خلاصه) آن لاین شد. اگر برای واژه های mekو فرقه در گوگل جستجو کنید، این مصاحبه به دست خواهد آمد. اگر روی آن کلیک کنید، به برخی اخبار نامرتبط رهنمون می شوید، بنابراین تنها عنوان مقاله را که شما می توانید بخوانید کافی است: عضو سابق مجاهدین می گوید: « مجاهدین مانند یک فرقه است.» و چند کلمه دیگر.
البته، این واقعیت که اتحادیه اروپا مجاهدین را از فهرست تروریستی حذف کرد، واکنش حکومت تهران را در پی داشت: محمد خزاعی، نماینده دائمی ایران در سازمان ملل متحد خطاب به دبیرکل سازمان ملل بان کی مون نوشت: « اتحادیه اروپا باید درک کند که برخورد سیاسی نسبت به تروریسم، که حیات و امنیت مردم دنیا را تهدید می کند، کاملاً غیرقابل قبول برای افکار عمومی جهان است.» او افزود: « تصمیم گرفته شده از سوی اتحادیه اروپا که با انگیزه سیاسی بوده است، ماهیت تروریستی این گروه را تغییر نمی دهد. این تصمیم صفحات تاریخ را که پر است از فعالیت های تروریستی و کشتار شهروندان بی گناه توسط این فرقه، برنخواهد گرداند و این گروه را از گذشته جنایتکارانه اش تطهیر نخواهد کرد.»
به نظر می رسد که جنگ قدرت میان جمهوری اسلامی و اتحادیه اروپا در جریان است (که البته جنگی نیز میان تهران و خود مجاهدین نیز وجود دارد) و به نظر می رسد که از سازمان مجاهدین در اینجا به عنوان اهرم فشار استفاده می شود. اما این تنها یک تحلیل سطحی است. حقیقت هنوز افشا نشده است و می تواند به سادگی موضوع پول در میان باشد. چندین منبع بسیار آگاه ادعا کردند که رهبریت سازمان مجاهدین تاکنون به برخی سیاستمداران و قاضیان بلند پایه پول می داده اند تا به حکم دلخواه خود دست یابند، که همانا خروج هر چه سریع تر نام گروهشان از فهرست سیاه اتحادیه اروپا بوده است. البته این تنها یک گمان است و هیچ شاهد قانونی برای پشتیبانی این فرضیه فساد مالی وجود ندارد. به علاوه، به نظر نمی رسد که اتحادیه اروپا به این سادگی فاسد شود، هر چند که آن ها می گویند مجاهدین پول زیادی برای خرج کردن دارد. برای نمونه این واقعیت که صدام پول هنگفتی از درآمد برنامه « نفت در برابر غذا » را به سازمان مجاهدین خلق داده است، موضوعی است که بسیاری از آن آگاه هستند. به هر حال، سازمان مجاهدین خلق ایران ممکن است که از سوی اتحادیه اروپا گروه تروریستی تلقی نشود اما هنوز در امریکا یک سازمان تروریست شناخته می شود. آیا باید همین طور بماند؟ به گفته پائولو کازاکا: خیر، « من فکر می کنم که این موضوع زوایای متفاوتی دارد که همه آن ها نسبتاً مهم هستند: نخست باید از قوانین، اصول، روش ها و اقدام های فهرست تروریستی پرسید. این پرسش بسیار مهمی است که من در کنفرانس ها و کتاب ها مطرح می کنم؛ دوم آن که: این نشان می دهد که پس از چهار حکم قدرتمند، شورا تصمیم گرفت که « دیر عمل کردن از هرگز عمل نکردن بهتر است» ؛ اما کمبود احترام به دادگاه از سوی شورا باعث هراس همه کسانی می شود که معتقد به « حکومت و قانون » هستند؛ سوم آن که: اتحادیه اروپا، به مانند امریکا، شدیداً متعهد به سیاست دلجویی هستند که کار نکرده و نخواهد نکرد و این سیاست باعث فدا کردن مردم ایران و کشورهای همسایه می شود و فکر می کند که از خشم گرگ در امان خواهند ماند. اشتبـــــاه می کنند، آن ها نمی پذیرند که سیاستشان مورد بررسی قرار بگیرد و ما بهای لجاجت آن ها را خواهیم پرداخت. این موضوع غم انگیزی است! »
کازاکا عضو پارلمان اروپا از حزب سوسیالیست پرتغال است و حامی مجاهدین خلق. یک روزنامه نگار کاملاً آگاه، که روی موضوع مجاهدین تحقیق و نگارش هایی داشته است به ما گفت که نمی تواند گفته ها درباره فساد مالی که در رسانه ها عنوان شده را تائید کند. به عقیده او، مشکل فعلی، کمپ اشرف مجاهدین در عراق است. این قرارگاه باید ظرف دو یا سه ماه آینده بسته شود.
« حکومت عراق هرگونه حقی دارد که این افراد را اخراج کند. اکنون سئوال این است، آن ها کجا بروند؟ آسان تر آن است که این افراد به اروپا بازگردند، به ویژه اکنون که اروپا آن ها را از فهرست گروه های تروریستی خارج کرده است. آن ها حدود دو هزار انسان شستشوی مغزی شده هستند، این یک بحران انسانی خواهد بود.»
مؤفق الربیعی، مشاور امنیت ملی عراق، به مطبوعات گفت که « تنها گزینه های روبری اعضای این گروه بازگشت به ایران یا انتخاب کشوری دیگر است… برخی از اعضای مجاهدین اعلام کرده اند که مایل به بازگشت به ایران هستند و ما در حال حاضر در حال تدارک این موضوع هستیم… ما طبق قواعد انسانی و قوانین بین المللی عمل می کنیم. این افراد خودشان تصمیم خواهند گرفت که کجا بروند. »
بنابراین، برخی معتقد هستند که مجاهدین خلق فرقه ای تروریستی و تشنه خون است که تنها می خواهد روی ایران چنگ بیندازد. برخی نیز فکر می کنند که این گروه تنها جایگزین دمکراتیک برای رژیم جمهوری اسلامی ایران است. پاسخ دادن به این پرسش ها بسیار دشوار است. اما حداقل پرسش های غالب دیگری وجود دارند: دولت اوباما با کمپ اشرف و مجاهدین چه خواهد کرد؟ آیا وزارت امور خارجه امریکا این گروه را از فهرست تروریستی حذف خواهد کرد؟ آیا مجاهدین نقش بزرگ تری در آینده ایران خواهند داشت؟
نویسنده: آندرا لوکتری ـ روزنامه نگار ایتالیایی ـ مؤسسه ماگناکارتا