آقای استیونسون مطمئن باشید درب قرارگاه اشرف باز خواهد شد

رجوی های پلید تا امروز که بیش از 7 سال از سرنگونی صدام دیکتاتور عراق می گذرد، با تمام قوا اسیران اشرف را بعنوان گروگان در آنجا نگه داشتند و تمام راه های ممکن برای حل مسالمت آمیز خروج آنان از عراق را با شیادگری به بن بست کشاندند. آنها مرگ توهمات و جاه طلبی های جنایتکارانه خود را در جمع شدن اشرف می بینند.
رجوی های ملعون بارها با زبان خود یا از زبان فرقه مخوف خویش و شورای باصطلاح مقاومت و یا از زبان انگشت شمار مسئولین دست نشانده شان در فرقه بیان کرده اند که « اشرف قلب تپنده » آنها است و بدون اشرف نابود می شوند. با این دیدگاه پر واضح است که آنان هیچگاه حاضر نیستند درب اشرف را بر روی اسیران آن باز کنند.
از منظری دیگر یکی از احتمالات بسیار قوی این است که شخص رجوی خبیث در ارودگاه اشرف مخفی شده و برای حفاظت از خود، اسیران اشرف را بعنوان سپر انسانی نگه داشته است. از این منظر نیز رجوی ها هرگز اجازه نمی دهند تا اسیران اشرف از آنجا خارج گردند.
با توجه به نکات بالا می توان بخوبی دریافت که رجوی ها به هیچ عنوان حاضر به پذیرش هیچ راه حلی که به خروج نیروهای اسیر از اشرف بیانجامد نیستند. تجربه 7 سال گذشته گویای همین امر است.
در این میان اما ناگهان یک اسکاتلندی بنام استرون استیونسون که عضو پارلمان اروپاست پیدا شده و به یُمن یورو های اهدایی رجوی های خبیث یک طرح رجوی پسند را برای کمک به آنان در به بن بست کشاندن موضوع مطرح نمود. رجوی های پلید که تا چند روز قبل از آن با هر طرحی مبنی بر خروج از اشرف مخالفت کرده و حتی در آخرین موضع گیری های خود در اطلاعیه شورای به اصطلاح مقاومت در تاریخ ۱۲ اردیبهشت۱۳۹۰ (۲ مه ۲۰۱۱) با عنوان « اشغال اشرف- شماره ۹۳ – طومار ساکنان اشرف به ملل متحد، آمریکا، اروپا و اعراب و فراخوان به حفاظت اشرف توسط ملل متحد.» چنین نوشته بودند:
« عموم ساکنان کمپ اشرف با امضای بیانیه مشترکی اعلام کردند تنها راهی که برای جلوگیری از یک حمام خون جدید در اشرف وجود دارد، تأمین و تضمین حفاظت اشرف توسط ملل متحد و استقرار دائمی گروه مانیتورینگ یونامی در اشرف است.»
و با این موضع گیری خواهان حضور دائمی نیروهای سازمان ملل در اشرف شدند و به این ترتیب نشان دادند که اصلا قصد خروج از عراق را در سر ندارند بلافاصله با یک چرخش 180 درجه ای حامی این طرح شدند. طرحی که در ظاهر هدف از آن حل دائمی بحران اشرف و انتقال تمام نیروهای مستقر در اشرف به کشورهای اروپایی، آمریکا، کانادا و استرالیاست.
اما نگاهی به شرایط سیاسی که قبل از اعلام این طرح بوجود آمده بود و همچنین توجه به پیش شرط های این طرح بخوبی نشان خواهد داد که اقای استیونسون نه تنها خواهان حل بحران نیست بلکه قصد دارد امکان خروج اسیران اشرف از آنجا را غیر ممکن سازد تا رجوی های پلید به خواسته خود که همانا از بین رفتن تمام نیروها و عدم دسترسی آنان به دنیای خارج از اشرف است برسند و به این ترتیب مانع از رو شدن بیشتر دست های آلوده به خون و خیانت خود گردند.
اما شرایط سیاسی که موجب شد تا رجوی ها مجبور به این کار گردند:
– دولت عراق بعد از درگیرهای فروردین ماه در کمپ اشرف اعلام کرد که تا پایان سال میلادی کلیه نیروهای فرقه رجوی باید خاک عراق را ترک کنند.
– دولت آمریکا بنابر منافع خود در درگیری های اشرف موضعی در ظاهر بی طرفانه اتخاذ کرد و برای اولین بار بعد از اشغال عراق فرقه رجوی را بعنوان دستمال مصرف شده دور انداخت و مورد حمایت قرار نداد.
– در مقابل فشار های برخی کشورهای غربی و اروپایی دولت عراق قاطعانه ایستادگی کرده و اعلام نمود اگر کسی دلش برای حقوق اعضای فرقه رجوی می سوزد آنرا به کشور خود ببرد.
– در دولت عراق برای اولین بار تمام وزراء از جریانات مختلف سیاسی عراق درباره اخراج فرقه رجوی از این کشور متحد شده و موضع مشترکی داشتند. همچنین چند وزیر و مقام بلند پایه از جمله وزرای خارجه، دادگستری، حقوق بشر که متعلق به چند جریان سیاسی در عراق بودند مستقیما در رابطه با خروج فرقه رجوی از خاک عراق موضع گیری کردند.
– در جریان درگیرهای فروردین ماه آنچنان منزوی بودن فرقه رجوی در بین نیروهای عراقی واضح گردید که حتی معدود افرادی که بر حسب منافع خود پیش از آن از آنها حمایت می کردند نیز سکوت کامل نمودن. خالی بودن دست فرقه رجوی در سوء استفاده تبلیغاتی از این موضوع گویای این امر است.
– اعلام آمادگی دولت آمریکا برای کمک به دولت عراق جهت انتقال اعضای فرقه به نقطه ای دور از مرزهای ایران تا زمان خروج کامل این فرقه از عراق. این طرح با تمام کاستی هایش بدلیل اینکه ظرفی که فرقه در آن شکل گرفته بود را (خواسته یا ناخواسته) می شکست، به منزله تیر خلاص برای رجوی ها بود چرا که شیشه عمر آنان و به عبارت خودشان « قلب » آنها قرارگاه اشرف است.
با توجه به این شرایط می بینیم که آقای استیونسون چگونه در سر بزنگاه به کمک رجوی های دیکتاتور شتافته است تا با طرح خود شرایط را تغییر داده و با وقت کشی مانع از شکسته شدن شیشه عمر رجوی های پلید گردد.
نگاهی به پیش شرط هایی که استیونسون در طرح خود مطرح نموده نیز بهتر نشان خواهد داد که هدف او همچون رجوی ها، نابودی هرگونه راهی برای خروج نیروها از اشرف است. در تاریخ 23 اردیبهشت 1390 در یکی از سایت های فرقه رجوی مطلبی با عنوان « استرون استیونسون -راه حل برای بحران اشرف » درج شده که توضیحات این فرد در رابطه با طرحش می باشد. وی چهار پیش شرط را مطرح می کند. البته تصور نکنید که اینها پیش شرطی برای قبول خروج فرقه از عراق است، اینها پیش شرطی برای قبول آغاز مذاکره از سوی رجوی ها است که از زبان استیونسن بیان می شود!!!:
« اما من در تمام بحث و مذاکره با دولت عراق این را مشخص کرده ام که هر گونه مذاکره با آنها منوط به قبول چهار کلید پیش شرط است. در مرحله اولا، نیروهای نظامی باید از اردوگاه اشرف خارج شوند. ثانیا، محاصره اردوگاه که بی وقفه برای بیش از دو سال است ادامه دارد باید برداشته شود… ثالثا، تحقیقات مستقل دررابطه با کشتار ۸ آوریل و شناسایی مجرمان و آوردن آنان جهت پیگرد و اجرای عدالت در مورد آنان و رابعا کسانی که در حمله ۸ آوریل مجروح گردیده اند باید امکان دسترسی فوری به مراقبتهای پزشکی مناسب را داشته باشند…تنها با انجام شرایط فوق الذکر میتوان باور داشت که مقامات عراقی واقعا قصد رسیدن به یک نتیجه گیری مثبت از این وضعیت را دارند »
ملاحظه می کنید که تمام شروط فقط مربوط به طرف عراقی است!!! انگار که در یک نبرد،برنده برای بازنده شرط تعیین کرده است!!!. البته هنوز شروط این مزد بگیر رجوی ها تمام نشده:
« در دوره گذار سازمان ملل متحد باید کنترل ایمنی و امنیت اردوگاه ها را بدست بگیرد »
انگار نه انگار که دولت عراق در کشور خودش حق حاکمیت دارد و انگار نه انگار که سازمان ملل برای حل مسائل بین دولت ها است. او آگاهانه این را نادیده می گیرد که یک طرف این قضیه یک فرقه فوق مافیایی قرار دارد که متهم به همکاری با دیکتاتور سابق عراق بوده و نه تنها به ملت و کشور خودش بلکه به ملت و کشور عراق نیز خیانت کرده است. به این می گویند وقاحت فوق تصور از جنس رجوی های خبیث. اما همدستی این فرد در سوق دادن جریان اشرف به سمت حمام خون که همانا خواسته رجوی هاست به اینجا ختم نشده و ادامه می دهد:
« در عین حال کمیته ای باید ایجاد شود که راه اندازی این طرح رو به جلو را دنبال کند. این کمیته متشکل از افراد کلیدی، از اتحادیه اروپا، ایالات متحده، سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب و همچنین اعضای دولت عراق و مجلس، ساکنان اردوگاه اشرف و شورای ملی مقاومت ایران خواهد بود.»
اولا که این آقا با خباثت می خواهد دولت عراق را تحقیر کند. بنابراین در حالی که دولت عراق طرف اصلی در این ماجراست، نام آنرا بعد از اتحادیه اروپا، آمریکا، سازمان ملل و حتی اتحادیه عرب می آورد!!! آقای استیونسون یک باره لطف فرموده کانادا، روسیه، ژاپن، چین، اعضای شورای امنیت، کشورهای G8، غیر متعهدها، سازمان کنفرانس اسلامی و… را دعوت می کردی و خیال همه را راحت می کردی که نمی خواهی این طرح اجرا شود. چرا که می گویند سنگ بزرگ علامت نزدن است.
اما تمام این شروط که اجرا شد خروج فرقه از عراق می شود محتمل!!! که تازه آنرا نه بعنوان یک ضرورت بلکه بعنوان یک پیشنهاد مطرح می کند.
« هیات در عین برسمیت شناختن حقوق ساکنان اشرف طبق قوانین و کنوانسیونهای بین‌المللی انتقال محتمل ساکنان در کشورهای دیگر مانند ایالات متحده آمریکا، کانادا، کشورهای عضو اتحادیه اروپا، سوئیس، نروژ و استرالیا را به عنوان راه حل درازمدت این بحران پیشنهاد می‌کند.»
باید به این سیاست باز مزور انگلیسی گفت مردم ایران و بویژه خانواده های اسیران اشرف هرگز دست گذاشتن در دست سران مخوف ترین فرقه تاریخ را فراموش نکرده و این امر را به مثابه همدستی با آنان در زمینه سازی برای برپایی حمام خونی می دانند که فقط و فقط رجوی جنگ طلب خواهان آن است. اما به شما اطمینان می دهند که علیرغم تمام خباثت های رجوی درب قرارگاه اشرف را باز خواهند کرد و روسیاهی برای حامیان رجوی های تروریست باقی می ماند.