یکی از جدی ترین معضلات نیروئی در آلبانی برای فرقه ی رجوی، حضور جداشدگان در سطح خیابان های تیرانا، پایتخت آلبانی است.
مریم عضدانلو در این مورد دستورات ویژه ای صادر کرده است.
مریم عضدانلو ، به سران فرقه دستور داده تا از هر طریق که می توانند ، جداشدگان را ترغیب به خروج از کشور آلبانی نمایند ، تا به قول خودش آب زیر پوست بعضی ها در تشکیلات نرفته وفیل شان یاد هندوستان نکند.
عدم صبوری و تعجیل درخلاصی از آلبانی ، تجارب ناموفق و تلخی را برای جداشدگان رقم زده است. واقعیت این است که تمامی جداشدگان از سازمان در وهله اول می کوشند ، هر چقدر که بتوانند از فرقه بیشتر فاصله بگیرند. در قدم های بعد با تحریر و تقریر خاطرات وافشاگری ، ماهیت ضد انسانی فرقه رجوی را به تصویر بکشند.
اما سران فرقه ، تلاش دارند تا با آزار و اذیت ، از جمله قطع مستمری کمیساریا ، جداشدگان را از طرق غیرقانونی به خروج از کشور آلبانی ، ترغیب کرده و همه را در مسیر، گرفتار پلیس و دادگاه وزندان نموده وبدین ترتیب از دست جداشدگان خلاصی یابند.
نگارنده مواردی از دوستان جداشده را سراغ دارد که در کشورهای همسایه آلبانی مثل یونان و ایتالیا، به جرم خروج غیرمجازاز آلبانی و ورود غیرمجاز به کشور همسایه در بازداشت بسر برده و آینده مبهم و نامعلومی را برای خود رقم زدند و در حقیقت خواست سران فرقه رجوی را عملی کردند.
سازمان ، با اجیر کردن بعضی از مهره های خودش در خارج از آلبانی و حتی در آلبانی ، تماس های مشکوکی را با پوشش های حقوق بشری با جداشدگان برقرار کرده وسعی در متقاعد کردن آنان به خروج غیر قانونی از آلبانی می نماید و حتی در مواردی هزینه این امر را نیز با محمل کمک های مردمی و حقوق بشری ، متقبل شده است.
از نظر فرقه رجوی ، این بهترین حالت است که جداشدگان بهر طریق ممکن از آلبانی خارج شده و از رودروئی با اعضای سازمان در خیابان های تیرانا ، ممانعت گردد. آینده ی نامعلوم کسانی که با قاچاقچی های سازمان از آلبانی خارج شدند، وضعیتی خطرناک را برای جداشدگان رقم زده است.
اما اکثریت جداشدگان در آلبانی دیدگاههای روشن بینانه ای را دارند.
در این بین جداشدگان از فرقه رجوی با هوشیاری تمام بر خروج از آلبانی به طرق قانونی ، پافشاری دارند. بعنوان نمونه در نامه جداشدگان به مسئول کمیساریا به درستی قید شده است :
“ما کمیساریای عالی پناهندگان را مسئول پرونده پناهندگی کلیه اعضای نجات یافته از سازمان مجاهدین خلق در آلبانی می دانیم. هر کدام از ما با انبوهی مشکلات پزشکی دست و پنجه نرم می کنیم، هر کدام از ما بیست تا سی سال عمر خود را در سازمان مجاهدین با بدترین امکانات هدر داده ایم، باید کمیساریای عالی پناهندگان و سایر مقامات مسئول آلبانی به وضعیت ما رسیدگی کنند.تثبیت وضعیت حقوقی و استاتوی پناهندگی ما در آلبانی یا اجازه خروج قانونی به ما ـ اعضای نجات یافته از مجاهدین خلق ـ برای خروج از این کشور، اگر دولت آلبانی نمی خواهد و یا اینکه در توانش نیست که ما را به عنوان یک شهروند و پناهنده سیاسی بپذیرد، ضمن تشکر از میهمان نوازی مردم و دولت آلبانی درخواست می کنیم که پرونده های پناهندگی اعضای جداشده از سازمان مجاهدین خلق در آلبانی را به کشورهای دیگر پناهنده پذیر ارجاع دهند.”
خروج غیرقانونی از آلبانی، تله ای است که مسئولین فرقه در تلاشند که جداشدگان را به آن مسیر، سمت و سو دهند.
فرید