سی خرداد 1402 را می توان به عنوان شروع یک سرفصل جدید برای فرقه تروریستی رجوی برشمرد چرا که از آن روز به این سو تحولات مهمی در شرایط و وضعیت این فرقه اتفاق افتاد که با قبل از آن قابل قیاس نیست. این تحولات نشان از آن دارند که سیاست دولت آلبانی به عنوان میزبان تشکیلات اصلی فرقه رجوی، در رابطه اش با این فرقه تغییر کیفی کرده است و نسبت به خطری که از جانب آن احساس کرده واکنش هایی داشته که بتواند خود را از این خطر برهاند و بی شک این اقدامات بدون اطلاع دولت آمریکا نیست. همچنین دولت فرانسه که مقر اصلی فرقه در حومه پایتخت آن قرار دارد نیز سیاست های متفاوتی را نسبت به این فرقه اتخاذ نمود و محدودیت هایی را بر آن اعمال کرد. نگاهی به وقایع چند هفته اخیر می تواند به فهم تاثیر این سرفصل و تغییر سیاست ها و روش ها بر روی فرقه رجوی و همچنین خانواده های چشم انتظار اعضای گرفتار، و انجمن آسیلا به عنوان حامی جداشدگان از فرقه در آلبانی کمک کند.
1- دولت فرانسه برنامه راهپیمایی این فرقه در پاریس را ملغی کرد. البته بعداً به ناگهان دادگاهی در این کشور با سرعت به این مسئله ورود نمود. با این حال این دادگاه نیز به فرقه رجوی تنها اجازه یک تجمع ایستاده را داد. فرقه رجوی پیش از این به نام «کمیته سازماندهی تظاهرات 1 ژوئیه 2023» درخواست تظاهرات بین ساعت 11 صبح تا 8 بعدازظهر بین میدان «ووبان» و «مدرسه نظامی» در منطقه هفتم پاریس را کرده بود و برای آن نیز تبلیغات وسیعی انجام دادند. در رای دادگاه که در سایت فرقه درج شده آمده است “دادگاه با توجه به تعهد متقاضیان برای محدود کردن تظاهرات خود به تجمع ایستاده در میدان ووبان از ساعت ۲ تا ۵ بعدازظهر، و افزایش بسیار قابل توجه خدمات امنیتی تضمین شده توسط یک شرکت تخصصی در مشاوره و هماهنگی در موضوع امنیتی و حفاظتی که از سال ۲۰۰۳ برای فرماندهی پلیس شناخته شده است، … دستور ممنوعیت تظاهرات را معلق کرد.”
یعنی اینکه : از سران فرقه تعهد گرفتند که بجای تظاهرات بین میدان «ووبان» و «مدرسه نظام» در منطقه هفتم پاریس از ساعت 11 صبح تا 8 عصر، یک «تجمع ایستاده» در میدان «ووبان» فقط از ساعت 2 تا 5 عصر داشته باشند. به شرط این که سر کیسه را شل کرده و یک شرکت امنیتی شناخته شده برای پلیس کنترل آنها را بر عهده داشته باشد.
2- دولت آلبانی در روز 30 خرداد 1402 با حکم قضایی وارد مقر فرقه رجوی موسوم به اشرف 3 شد که در نتیجه مقاومت نفرات فرقه که طبعاً به دستور رجوی ها صورت گرفت، تعدادی از نیروهای پلیس و نفرات فرقه زخمی شده و یکی از مسئولین مهم فرقه به نام «عبدالوهاب فرجی» که فرقه رجوی او را با مدارک جعلی به نام «علی مستشاری» به آلبانی بُرد (و این کار را برای بسیاری از مسئولین شناخته شده فرقه کردند و از همان اول با قانون شکنی سر دولت آلبانی را کلاه گذاشتند) کشته شد.
3- پلیس آلبانی با ورود به مقر فرقه با حکم قضایی، صدها کامپیوتر و دیسک سخت متعلق به فرقه رجوی را ضبط نمود و با خود برد. نباید فراموش کرد این همان پلیسی است که با تکیه بر اطلاعات غلط و گمراه کننده ای که سران فرقه تروریستی رجوی در اختیارشان می گذاشتند، در چند سال گذشته موجب آزار و اذیت تعداد زیادی از جداشدگان و ضایع شدن حقوق آنها و ایجاد فشار بر آنان شده بود. اما با چرخش شرایط همین پلیس در برابر خلافکاری ها و خرابکاری های فرقه رجوی قرار گرفته است.
4- رجوی ها تا امروز حتی جرات نکردند یک پیام یا یک اطلاعیه بر علیه دولت آلبانی صادر کنند. رجوی در پیام 5 تیر خود یک اشاره مستقیم هم به ورود پلیس آلبانی به مقر فرقه نکرد. و مریم رجوی هم به هیچ وجه به این موضوع ورود نمی کند. این رفتار را مقایسه کنید با رفتاری که رجوی ها با پلیس عراق انجام می دادند. پلیس عراق می خواست در داخل خاک کشور خودش یک ایستگاه در قرارگاه اشرف بزند اما رجوی ها با هرچه در توان داشتند کارشکنی کردند و با فریب نیروهای خود و گفتن اینکه پلیس عراق برای دستگیری شما می آید آنها را به درگیری با پلیس عراق کشاندند و بعد پلیس عراق را متهم کردند که مزدور ایران است و چه توهین ها و دشنام ها که به فرماندهان ارتش و پلیس عراق ندادند. اما امروز از ترس آمریکا حتی جرات ندارند درباره آنچه که خودشان «حمله» به مقرشان می خوانند (و البته دروغ است و پلیس با حکم قضایی به آنجا رفته) یک کلمه موضع گیری کنند.
5- بعد از ورود پلیس آلبانی به مقر فرقه در این کشور و ضبط صدها کامپیوتر و دیسک سخت متعلق به فرقه رجوی، وزارت خارجه آمریکا از اقدام قانونی دولت آلبانی حمایت کرد و در ضمن با صراحت اعلام نمود که این فرقه مردم ایران را نمایندگی نمی کند.
6- رسانه های کشور آلبانی که تا قبل از این اقدام پلیس آلبانی نسبت به جداشدگان و منتقدین فرقه تروریستی رجوی نامهربان بودند و برخی آز آنها به بنگاهی برای تبلیغ دروغ های رجوی ها بدل شده بودند، تغییر وضعیت داده و اعضای انجمن آسیلا (انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی) و بخصوص اعضای جداشده از فرقه که اکنون عضو آسیلا هستند را به مصاحبه دعوت می کردند.
7- اعلام شد که دولت آلبانی بخشی از کامپیوترها و سرورهایی که از مقر فرقه گرفته را به ایران فرستاده است. هر چند شخصاً فکر نمی کنم این خبر صحت داشته باشد، اما نکته مهم این است که رجوی ها با ذلت، تنها به دادن یک اطلاعیه آن هم نه به اسم خودشان یا مجاهدین بلکه به اسم شورا بسنده کردند و از آمریکا و آلبانی خواستند تا روشن کنند آیا کامپیوترهای مجاهدین به ایران تحویل شده است یا خیر. دولت های آمریکا و آلبانی هم محل سگ به رجوی ها نگذاشتند و با گذشت حدود یک هفته از درخواست فرقه از دولت آلبانی و بی محلی این دولت به این فرقه تروریستی، رجوی ها حتی یک کلمه هم اعتراض نکردند.
8- نخست وزیر آلبانی آقای ادی راما در مصاحبه با یک رسانه آلبانیایی به صراحت گفت که مجاهدین طبق قراردادی که هنگام پذیرش در آلبانی داشته اند حق فعالیت علیه ایران را ندارند والا باید از آلبانی خارج شوند. آقای نخست وزیر از قبل هم محتوای این قرارداد را می دانست و در جریان نقض عهد مجاهدین بود اما حالا متوجه شده با چه فرقه خطرناک و قانون گریزیی مواجه شده که می تواند کشورش را به خطر بیاندازد.
9- طبق روال، فرقه تروریستی رجوی هر ساله در فرانسه برنامه سالانه برگزار می کرد که امسال اجازه برگزاری آن داده نشد. رجوی ها با ذلت یک سری نفرات ثابت خارجی که گویا روی گرفتن پول بابت حضور و سخنرانی در این برنامه در دخل و خرج سالانه شان حساب باز کرده بودند را به عنوان مهمان به مقر خودشان در فرانسه بردند (زیرا اجازه نداشتند در محل دیگری برنامه برگزار کنند) و چند روز مهمانی و سورچرانی و بخور و بریز را به عنوان برنامه سالانه قالب نمودند.
10- در طول همین مهمانی که به اسم برنامه سالانه بود هیچ جلسه ای در رابطه با ورود پلیس آلبانی به مقر فرقه و فرستادن کامپیوترها و دیسک سخت های فرقه به ایران برگزار نشد.
11- هیچ یک از نفرات خارجی شرکت کننده در برنامه فرقه به ورود پلیس آلبانی به مقر فرقه اشاره نکرده و آن را محکوم نکردند. زیرا که خوب می دانند آلبانی بدون مشورت با آمریکا این کار را نکرده است. در غرب، زدن به ایران با هر حرف دروغ یا راستی نه تنها قیمت ندارد بلکه امتیاز هم محسوب می شود اما زدن به آلبانی و دولتی که از آن حمایت می کند خیلی گران تمام خواهد شد و از این رو مهمانان خارجی فرقه خوردند و پاشیدند اما یک کلمه هم بر علیه آنچه در مقر فرقه در آلبانی گذشت حرفی نزدند. شاید هم خود رجوی ها از ترس به آنها گفتند که چیزی در این باره نگویند!
12- سال ها بود که رجوی ها مدعی می شدند در برنامه سالانه آنها بیش از صد هزار ایرانی شرکت می کنند! البته همه می دانیم که این دروغی بیش نیست و بسیاری از خبرگزاری های معتبر دنیا هم گزارش کردند افراد معدود حاضر در برنامه های فرقه در سال های گذشته یا آوارگان سوری و عراقی بودند که از اردوگاه های پناهندگی به امید خوردن غذای گرم و دریافت پول به این برنامه برده شدند یا دانشجویان کشورهای اروپای شرقی و بخصوص لهستانی که با وعده یک تور پاریس گردی به این برنامه ها برده می شدند. اما نکته مهم این است که در برنامه امسال هیچ خبری از حضور ایرانیان نبود و ثابت شد فرقه تروریستی رجوی مورد تنقر همه ایرانیان قرار دارند حتی کسانی که مخالف جمهوری اسلامی می باشند.
13- در تجمع ایستاده فرقه در روز 10 تیر در پاریس نیز تعداد کمی شرکت داشتند. همین تعداد کم نیز بعد از یک بسیج از سوی سران فرقه تروریستی رجوی به فرانسه برده شدند. به نوشته سایت فرقه که با عکس و فیلم منتشر شد، سران فرقه برای جمع کردن جمعیت در تجمع خود، نفراتی را از کشورهای سوئیس، سوئد، آلمان، انگلیس، هلند، استرالیا، دانمارک، نروژ و اتریش با تقبل هزینه رفت و برگشت، هزینه محل اقامت و غذا، به پاریس بردند.
14- تغییر شرایط شور و امید جدیدی در دل خانواده های اعضای گرفتار در فرقه ایجاد نمود و آنها در یک اقدام همآهنگ، با حضور در مقابل سفارت ترکیه در تهران که حافظ منافع آلبانی در ایران است، ضمن تشکر از مقامات آلبانیایی خواستار آن شدند که حداقل حقوق انسانی خودشان و فرزندان شان یعنی انجام ملاقات با فرزندان شان که در فرقه رجوی گرفتار هستند از سوی مقامات کشور آلبانی تضمین گردد.
15- پلیس آلبانی برای بار دوم به مقر فرقه وارد شد و بازرسی های را انجام داد.
از این تحولات می توان نتیجه گرفت که :
1- شرایط برای فرقه رجوی و در نتیجه برای خانواده های چشم انتظار تغییر کرده است و باید منتظر خبرهای خوشی برای این خانواده ها و اعضای گرفتار در فرقه بود.
2- این فرقه در بن بست قرار دارد و تاریخ مصرف آن برای اربابانش رو به اتمام است.
3- رجوی ها تا زور دارند جرم و جنایت می کنند اما به محض اینکه سمبه ای را پر زور ببینند مثل موش می شوند.
4- رجوی برای هیچ کس جز بدبختی و بلا، حاصل دیگری نداشته است. چه آنانی که در صفوف خودش بودند، چه آنانی که به عنوان دشمن او بودند و چه کشورهایی که در بازی سیاست برای دشمنی با ایران یا به هر دلیل دیگری، این فرقه را به کشور خود راه دادند. از سازمان مجاهدین چیزی جز تروریسم، خشونت و فرقه گرایی و قانون شکنی بیرون نمی آید.
5- آنچه این فرقه در ظاهر نشان می دهد و مدعی آن است با آنچه که در خفا می کنند 180 درجه با هم متفاوت است. رجوی ها به هیچ قانون و قراردادی پایبند نیستند تنها در برابر قدرت و استحکام است که مجبور به اطلاعات قانون می شوند.
6- انجمن آسیلا چشم امید خانواده ها برای کمک به اعضای گرفتاری است که دیر یا زود خود را از چنگ این فرقه رها خواهند کرد. پس باید از آنان حمایت و تقدیر و تشکر نمود.
صالحی