یکی از اصلی ترین شبهات که بیشتر از جانب مجاهدین خلق تلاش شده در دستگاه های تبلیغاتی و مجازی برای گمراه کردن افکارعمومی به ویژه در میان جوانان که شناخت کمتری نسبت به حکومت سابق شاهنشاهی و انقلاب سال 1357 داشتند، صورت بگیرد، القای این موضوع بود که مبارزات مجاهدین خلق منجر به شکل گیری انقلاب سال 57 گردید .
برای درک این واقعیت ناگزیر به دوران شکل گیری سازمان مجاهدین خلق در سال 1344 تا مقطع سال 1354 باز می گردیم.
بنیانگذاران سازمان با شعار مبارزه با امپریالیست و در راس آن آمریکا با الگوی اسلامی در صحنه اجتماعی و فضای سیاسی جامعه در دوران شاه پا نهادند. در ظاهر مدعی ایدئولوژی توحیدی بودند ولی درعمل از یک تفکر التقاطی برگرفته از اسلام و مارکسیست تبعیت می کردند. این دوگانگی دیری نپایید و درپی دستگیری اعضای مرکزی سازمان در سال 1350 توسط ساواک شاه وضعیت مجاهدین را متحول نمود. مرکزیت به ویژه بنیانگذران آن اعدام شدند و برخی نیز به حبس های طولانی مدت محکوم گردیدند و درسال 1354 زمینه لازم برای تغییرایدئولوژی توسط تقی شهرام مهیا گردید و بدین وسیله ماهیت واقعی مجاهدین خلق برملا شد . این دگرگونی و تغییر ایدئولوژی در درون مجاهدین موجب انتقادات شدید از جانب روحانیون و مبارزان آن دوران شد و عملا مجاهدین را به حاشیه راند.
نقش مسعود رجوی که بدلیل همکاری با سازمان اطلاعات امنیت شاه از اعدام در امان مانده بود و تلاش می کرد تا ضربه مهلک به سازمان را با به دست گرفتن هدایت آن جبران کند مورد توجه جامعه و مبارزان واقعی قرار نگرفت . پس از پیروزی انقلاب، مسعود رجوی ابتدا روش نفوذ در رده های بالای حاکمیت و در نهایت به دست گرفتن قدرت را پیش روی گرفت ولی چون در این زمینه نتوانست به اهداف خود برسد با تغییر روش، جنجال آفرینی، قتل، ترور، تظاهرات خیابانی و ایجاد خانه های تیمی و اقدامات مسلحانه برای سرنگونی انقلاب نو پا را به عنوان خط مشی اصلی خود قرار داد و در این مسیر تلخ بسیاری از مردم عادی و مسئولان کشوری را قربانی اهداف خود کرد. النهایه در سال 1361 رجوی با به جا گذاشتن زوج و طفل شیرخوار خود فرار را بر قرار ترجیح داد و به فرانسه گریخت .
اقدامات غیر منطقی و ضد ایرانی مجاهدین درهمکاری با صدام حسین در جنگ 8 ساله و گرایش و همکاری تنگاتنگ آنها به دولت آمریکا پس ازسرنگونی صدام و سایر خیانت های این فرقه، مجاهدین خلق را در زمره بد نام ترین گروهای های سیاسی در تاریخ معاصر ایران به ثبت رسانده است، به نحویکه حتی در میان نسل جوان که با تاریخچه این سازمان آشنایی چندانی ندارند مورد تنفر قرار گرفته اند.
صمد اسکندری