پس از انتقال اعضای سازمان مجاهدین خلق به آلبانی و بر اساس توافقات میان سران سازمان، سازمان ملل و دولت آلبانی، رمسا (Refugee and Migrant Services in Albania) مسئول پیگیری وضعیت اعضای مجاهدین و همچنین افرادی شد که از این گروه جدا می شدند.
اما بعد از مدت کوتاهی، رمسا که زیر نظر کمیساریای عالی پناهندگان بخشی از خدمات مربوط به پناهندگی را به اعضای جداشده در آلبانی انجام می داد، در عین غافلگیری با راه اندازی یک دیدار خداحافظی و دادن یک وعده ناهار به جداشدگان از مجاهدین خلق در آلبانی، کلیه وظایف انسانی خود نسبت به پناهندگان را به فراموشی سپرد. دفتر رمسا بسته شد و دفتر کمیساریا دیگر پاسخگوی نیروها و اعضای جدا شده از سازمان نبود.
علی زمانی عضو رهایی یافته از تشکیلات مجاهدین خلق که در آن زمان در کمپ اشرف 3 ( مانزا ) حضور داشته است، مشاهدات عینی خود را از تحولات آن دوران بیان می کند.
زمانی توضیح می دهد که چگونه سران سازمان، از وجود دفتر کمیساریا احساس خطر کردند، چرا که حضور نمایندگان سازمان ملل پشت گرمی خوبی بود برای افرادی که مدتها رویای خروج از مناسبات را در سر می پروراندند.