چندی پیش نشریه میدل ایست فورم (Middle East Forum) مقاله‌ای درباره عدم اقبال جوانان ایرانی به مریم رجوی، منتشر کرد. در این مقاله علت عدم محبوبیت تشکیلات مجاهدین خلق در میان جوانان ایرانی، حجاب اجباری رهبر و اعضای این تشکیلات عنوان شده بود.
اگرچه که نویسنده این مقاله تنها به یکی از علت‌های عدم مقبولیت مجاهدین خلق پرداخته است و دلایل مهمی چون سوابق تروریستی، خیانت‌ها و جنایت‌های مجاهدین خلق علیه ملت ایران را در نظر نگرفته است اما اشاره‌اش به موضوع حجاب اجباری در تشکیلات مریم رجوی قابل بررسی است.
آنچه که واضح است در تشکیلات مجاهدین خلق حق انتخاب پوشش برای افراد، چه زن و چه مرد، بسیار محدود است و این محدودیت برای زنان بیشتر است. در ساختار حکمرانی مریم رجوی حجاب، کاملا اجباری است. این محدودیت حتی تا امروز و پس از اعتراضات به قانون حجاب در ایران به شدت ادامه دارد. چنانکه حتی در زمان حمله پلیس آلبانی به کمپ اشرف 3 یکی از زنان اشرفی به نام دامونا تعاونی که در حال مصاحبه با یکی از شبکههای خبری آلبانیایی بود از مقام ارشدش تذکر حجاب خورد و تصاویر آن به طور گسترده‌ای وایرال شد.
سران مجاهدین خلق و در راس آن مریم رجوی قادر نیستند که محدودیت پوشش برای اعضای درون تشکیلات را لغو کنند چرا که کوتاه آمدن از هر یک از محدودیت‌های تشکیلاتی به معنای شکاف در حصارهای فرقه است. در تشکیلاتی که جداسازی جنسیتی شدید، طلاق اجباری و ممنوعیت تشکیل خانواده و فرزند وجود دارد، رعایت حجاب و پوشش محافظه کارانه ابزاری بسیار جدی در کنترل تشکیلات است.
اما سران مجاهدین خلق برای جلب توجه سیاستمداران غربی و تطهیر چهره خود در میان جوانان ایرانی مجبور هستند که در برخی جنبه‌ها ممنوعیت حجاب درون تشکیلات را با آزادی حجاب در تصاویر بیرونی پوشش دهند. از این روست که در تصاویر جلساتی با عناوین دهان پر کن آزادی، حقوق بشر، دمکراسی و حقوق زنان برگزار می‌شوند، چهره دختران ایرانی بی حجاب، البته با پوششی نسبتا محافظه‌کارانه همچون کت و شلوار و کت و دامن دیده می‌شود.
این دختران جوان بی حجاب معمولا از میان دختران اعضای مجاهدین خلق انتخاب می‌شوند. این دختران همان کودکان سابقی هستند که در کودکی از والدین مجاهد خود جدا شدند و به خارج از عراق قاچاق شدند. دخترانی چون میلیشیا جاودان که پدر و مادرش عضو مجاهدین خلق بودند و در کودکی از والدین جدا شد و میان چندین خانواده دست به دست شد، تا امروز که در نروژ در قالب “رئیس انجمن زنان متخصص” به دفتر مجاهدین خلق خدمت کند.
شمار زیادی از دختران مجاهدین همچون عاطفه سبدانی و ژینا حسین نژاد موفق شده اند فاصله خود را با این تشکیلات حفظ کنند و حتی علیه آن انتقاد کنند اما هنوز بسیاری از این دختران به لحاظ مالی و حتی عاطفی وابسته به فرقه مجاهدین خلق هستند چرا که هنوز مادرانی درون اشرف 3 دارند و یا چون دامونا تعاونی خود هنوز گرفتار اشرف 3 هستند.
دختران مجاهد ساکن اروپا وظیفه دارند که با پوشش اختیاری خود مبلّغ تشکیلاتی باشند که مادرانشان را در روستای مانز آلبانی در کمپی دورافتاده در انزوای کامل از جهان حبس کرده و آن ها را ملزم به رعایت حجاب اجباری کرده است.
مزدا پارسی