تظاهراتی اعتراضی در شهر دورس یعنی همان شهری که مجاهدین خلق در آن ساکن هستند به همت انجمن نجات آلبانی برگزار شد.
این تظاهرات که درست روبروی شهرداری و در مرکز شهر انجام شد، یکساعت ادامه داشت. مادران آلبانیایی با توزیع بروشورهایی در بین مردم به روشنگری در مورد اقدامات ضد بشری مجاهدین خلق و منجمله اجازه ندادن آنها به مادران برای ملاقات عزیزان خود و حتی تحویل نگرفتن نامه ها و مخالفت با صلیب سرخ در این زمینه پرداختند.
در بروشور آمده بود: مردم مهربان دورس! متاسفانه گروهی که بخشی از شهر شما را تصرف کرده اند با بی رحمی تمام اعضای خود را از حقوق اولیه انسانی محروم کرده اند. یکی از این حقوق اجازه تماس با خانواده هایشان است. ما تعداد زیادی نامه در دست داریم که باید به آنها برسد، با مهربانی و هوشیاری به ما در این کار پر خیر و برکت کمک کنید تا این پروانه های کاغذین را بین خانواده ها رد و بدل کنیم چرا که خانواده ارزشمندترین چیز جهان است.
در ادامه بیانیه ای خطاب به دولت آلبانی به این مضمون منتشر شد:
“دولت محترم آلبانی ما اعضای جدا شده از مجاهدین خلق دلسوزانه اعلام میکنیم سازمانی که در گذشته عضو آن بوده ایم فاصله زیادی با حقوق بشر و دموکراسی و انسانیت دارد. به همین دلیل همیشه و در هر کشوری حضورش با تنش و تشنج همراه بوده و فقط با میزبان دیکتاتوری چون صدام حسین توانسته همکاری و همراهی کند. حضور مستقل آنها در آلبانی و اداره یک تشکل خطرناک مستقل و مجزا از دولت و جامعه با قوانین خاص خود قطعا ضربه هولناکی به آزادیهای تصریح شده در قوانین آلبانی است. ما درخواست داریم با این افراد مثل همه پناهندگان در همه کشورهای اروپایی برخورد شده و اعضای گرفتار آنان از حداقل آزادیهای انسان امروز برخوردار باشند. و معتقدیم که شهر مستقل و کنترل شده آنان در داخل کشور آلبانی نه تنها بی معنی و آزار دهنده بلکه برخلاف مصالح دولت و مردم آلبانی است.
این تظاهرات اعتراضی که یکساعت به طول انجامید توسط تلویزیون استارپلاس منتشر شد و مجری در توضیح برنامه گفت:
مادران آلبانیایی به نیابت از مادران ایرانی که فرزندانشان در آلبانی گرفتار هستند دست به اعتراض زدند. یک اعتراض حقوق بشری. این مادران البته افتخار آلبانی هستند. ما درد آنها را درک میکنیم. آنها از دولت آلبانی مطالبه دارند که برای دیدار مادران با اعضای گرفتار در مانز که فرزندان آنها هستند اجازه کسب شود. آیا دولت آلبانی این توان را دارد؟
درود بر مادران و بانوان آلبانی که درد مادران و خانواده های اعضای دربند در اردوگاه اجباری فرقه را درک و برای کمک و حمایت از آنها سنگ تمام گذاشته اند .
این شعر سعدی شاعر بلند آوازه هدیه به بانوان آلبانی
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی‌غمی ( تو که در محنت دیگران در غمی)
نشاید که نامت نهند آدمی» ( شایان بود که نامت نهند آدمی )