روز 17 خرداد سال 1365، در اوج جنگ ایران و عراق و در حالی که ایران تحت شدیدترین حملات موشکی عراق قرار داشت مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدین خلق تصمیمی جنجالی گرفت و با خروج از فرانسه به عراق رفت و با صدام حسین رئیس جمهور دیکتاتور وقت عراق دیدار و همکاری رسمی برقرار نمود.
این اقدام در حالی بود که ایران زیر سایه موشک های اهدایی غرب به صدام قرار داشت و در جبهه ها نیز رزمندگان ایرانی در زیر حملات وحشیانه جنگ افزارهایی که هدیه شرق و غرب به صدام بود قرار داشت. در این دیدار رجوی با صدام حسین دشمن خونین ایران پیمان بست که به موجب آن سازمان مجاهدین خلق به عنوان نیروی نظامی و پشتیبانی عراق در جبهه ها فعالیت کند.
رجوی در این جلسات اظهار داشت: ” والله در میان عرب و عجم دوست و همدمی نزدیکتر از مجاهدین به خود نخواهید یافت “.
سال ها گذشت که متوجه شدیم که این برنامه ریزی قبلا در پاریس با طارق عزیز وزیر خارجه عراق و دیگر سردمداران غرب انجام شده و این پرواز بخاطر آن بزرگ جلوه داده شد تا نام مسعود رجوی دوباره در اذهان عمومی جهان مطرح و بزرگ نمایی شود و این رابطه از پیش تر وجود داشته و سازمان در خدمت حزب بعث عراق بوده است. بدین گونه بعد از این پرواز ذلت، این سازمان رسما به عنوان ستون پنجم ارتش عراق شروع به فعالیت چه در جبهه های جنگ و چه در شهرهای ایران برای ارتش بعثی نمود و این ننگ تا ابد بر تارک سازمان مجاهدین حک گردید.
غلامعلی میرزایی