پس از ادعای داشتن حمایت چهار هزار نماینده پارلمان در سراسر جهان، مجاهدین خلق مدعی شده است که نمایندگانی از پارلمان کاستاریکا از این تشکیلات اعلام حمایت کرده‌اند.
بنا به ادعای رسانه مجاهدین خلق، 29 نماینده از مجلس 57 نفری کشور کوچکی به نام کاستاریکا با جمعیت پنج میلیویی در آمریکایی مرکزی در حمایت از طرح ده ماده ای مریم رجوی بیانیه‌ای صادر کرده اند. تیتر اصلی این خبر به اندازه کافی مضحک به نظر می‌رسد اما نگاهی به متن بیانیه مورد نظر که ظاهرا در اصل به زبان اسپانیایی نوشته شده است، ابعاد دیگری از مسئله را در ذهن روشن می‌کند.
در حالی که مجاهدین خلق هرگز نتوانسته‌اند اسناد دقیق و کاملی از حمایت چهارهزار پارلمانتر در کل دنیا ارائه کنند، نامی هم از 29 نفری که بیانیه مورد نظر را امضا کرده اند، نمی‌بینیم. هرچند که اگر نامی هم از این افراد منتشر شود شگفت آور نیست، چرا که خریدن امضای سیاستمداران خارجی و اغوا کردن آنها با پرداخت مبالغ هنگفت از مهارت‌های بالای تشکیلات مجاهدین خلق محسوب می‌شود.
با این حال، نمایندگان مجلس کاستاریکا بنابر آنچه در متن بیانیه آمده است، اطلاعات کافی از مفاهیمی دارند که حتی برای مردم درون ایران نیز آشنا نیستند! از جمله در متن بیانیه چند باری از کانون‌های شورشی نام برده شده است که اگر در متن جامعه ایران از مردم درباره آن بپرسید، هیچ پاسخ کاملی نمی‌گیرد.
در این بیانیه از طرح ده مادهای مریم رجوی سخن رفته است، که نه تنها برای جامعه ایرانی نا آشنا ست بلکه صاحب طرح یعنی شخص مریم رجوی نیز شخصیت شناخته شده‌ای برای نسل امروز ایران نیست. مگر اینکه به واسطه حجاب اجباری خود و پیروانش مورد تنفر نسل جوان باشد.
همچنین، نکته طنزآمیز دیگری که در بیانیه نمایندگان پارلمان کارستاریکا جلب توجه می‌کند، اطلاع این افراد در جایی فرسنگ‌ها دورتر از مرزهای ایران، بدون هیچ اشتراک فرهنگی، جغرافیایی و سیاسی درباره لایحه حجاب و عفاف در ایران است.
البته یافتن اطلاعات درباره مسائل دیگر کشورهای جهان در فضای رسانه‌ای امروز کار دشواری نیست، اما اعلام حمایت از طرح کذایی ده ماده ای مریم رجوی با مفادی که حتی در ظاهر بیرونی مریم رجوی و پیروانش رعایت نشده است، عجیب به نظر می‌رسد.
دو عامل می‌تواند موضوع حمایت نمایندگان کاستاریکا از مجاهدین خلق را تایید کند، یکی سنگینی مبالغ پرداختی به این افراد که موجب شده است آنها بدون خواندن متنی که ساخته و پرداخته مجاهدین خلق است، آن را امضا کنند و دیگری اینکه این افراد اساسا از همه چیز بی اطلاع باشند.
حمایت سیاستمداران کشور کوچکی که جمعیتش به اندازه یکی از استان‌های ایران است و در جغرافیای سیاسی جهان هیچ جایگاهی ندارد، تنها مبین این است که شورای ملی مقاومت در شرایطی که از عدم محبوبیت مفرط نزد جامعه ایرانی رنج می‌برد، برای ادعای برخورداری از حمایت بیگانگان دست به دامن کشورهایی شود که زیر پونز نقشه واقع شده اند.
مزدا پارسی