مجاهدین خلق همواره با بهره گیری از تبلیغات گسترده و لابی گری هایشان در اروپا و امریکا، خواسته است غرب را در جهت حذف نامشان از فهرست تروریستی متقاعد کنند. وب سایت شورای ملی مقاومت در این باره می گوید:
« حذف نام مجاهدین خلق از فهرست تروریستی جهان را به مکانی امن تر تبدیل خواهد کرد.»
پرسش این است: چگونه با خارج شدن فرقه ای مارکسیست تروریست جهان به مکانی امن تر تبدیل خواهد شد؟ و همچنین واژه کنایه آمیز این است: « مکان امن تر ». برای روشن شدن این واژه ناگزیر باید پرسش نخست را پاسخ داد. شاید مایل باشید عواقب گروهی تروریست، مارکسیست و در آن واحد فرقه ای بودن، را بدانید.
به عنوان اپوزیسیونی علیه رژیم شاه ایران از آغاز تأسیس، مجاهدین همواره متعهد به مبارزه مسلحانه بوده است و هرگز رسماً از خشونت کناره نگرفته است. سازمان مجاهدین خلق با سابقه طولانی (بیش از 4 دهه) بمب گذاری، قتل و عملیات نظامی که بیشتر آن ها علیه غیر نظامیان بوده است، چه می کند؟ این سابقه بارها از سوی نهادهای گوناگون بین المللی منتشر شده است. برای نمونه گزارش سالانه وزارت امور خارجه امریکا در سال 2007
بنابر اظهارات همان نهادهای بین المللی قربانیان حرکات این فرقه تروریستی قربانیان بی شماری به جای گذاشته است. این تعداد در بمب گذاری ها و حملات خمپاره ای و عملیات های نظامی سازمان در ایران و همچنین عراق کشته شده اند. به علاوه این گروه مسئول قتل 7 تن از نظامیان و شهروندان امریکایی در دهه 70 میلادی است. طی سال های پس از انقلاب در دهه 80، نیز آن ها مکان های مختلفی را منفجر می کردند از جمله خیابان های شلوغ و حتـی اتوبوس های حمل و نقل عمومی. در یک مورد دختر بچه ای دو ساله با نام لیلا نوربخش کاملاً سوخت. بررسی وقایع نگاری فعالیت های تروریستی مجاهدین خلق نیاز به صرف وقت زیادی دارد. تنها با ذکر چند نمونه از شمار بسیاری، اذهان روشن ضمیران را آگاه خواهد کرد. بنابر این چگونه جهان با حضور تروریست هایی که فاجعه غم انگیز 11 سپتامبر 2001 را جشن گرفتند به جهانی امن تر تبدیل خواهد شد؟
وجه مارکسیست سازمان مجاهدین خلق نیز باید به دقت مورد ملاحظه قرار بگیرد. هنگامی که پایه گزاران اولیه سازمان در دهه 60 سازمان را بنا نهادند، فعالان سیاسی ایران شدیداً تحت تأثیر عقاید کمونیست و چپ گرا بودند. بنابر این اساس گروه بر مبنای آمیزه ای از مارکسیسم و اسلام گذاشته شد. (دو ایدئولوژی بسیار متناقض) و پرچم سازمان هر دو گرایش را نمایندگی می کرد. در همه مانفیست های سازمان در نشریه مجاهد آن دوران می توان رد پای مارکسیسم را یافت. همان مارکسیستی که جهان مصیبت های آن را به عنوان معادلی از دیکتاتوری مطلق در « مزرعه حیوانات » چشید.
پروفسور پاول شلدن فوت استاد دانشگاه میشگان امریکا نام مستعار مناسبی به رجــوی می دهد: « پل پت ایران »، وی حامیان نو محافظه کار مجاهدین امریکا را نیز نو ـ تروتسکیت می خواند.
بنابر این آیا حذف مجاهدین از فهرست تروریستی جهان را به مکانی امن تر تبدیل خواهد کرد؟
بنابراین گزارش دیدبان حقوق بشر با عنوان « خروج ممنوع » مجاهدین به دلایل بسیاری که اعضای سابق عنوان می کنند، فرقه ای مخرب است و همه خصوصیات یک فرقه را داراست: فضای ایزوله، رهبریت مطلق، سیستم القای آموزه ها و تکنیک های شستشوی مغزی که حاکم بر گروه است.
فرقه افراد را چنان پرورش می دهد که به سطحی از جان نثاری برسند تا در هر زمان حاضر به تقدیم جان خود به رهبری باشند. همان کاری که شماری از اعضای آن در ژوئن 2003 به هنگام دستگیری مریم رجوی توسط پلیس فرانسه، انجام دادند. آن ها موجی از خودسوزی ها را در سراسر اروپا به راه انداختند و صحنه هایی رقت آور در مقابل چشمان شهروندان اروپایی آفریدند تا نسبت به دستگیری رهبر خود اعتراض کرده باشند!
تهدید فرقه به فاجعه های کوتاه مدت محدود نمی شود بلکه عواقب بلند مدت نیز در پی دارد. برای نمونه انقلاب ایدئولوژیک که همسران را مجبور به طلاق گرفتن و سپردن فرزندانشان به سازمان می کند. این کودکان در حالی که با آموزه های فرقه ای رشد می کنند، هیچ عاطفه و احساسی نخواهند داشت مگر تنفر نسبت به رژیم ایران.
تکنیک های مغزشویی چنان دقیق عمل می کنند که اعضای فعلی و میلیشیای آینده کوچک ترین تصمیمی درباره حیات خود نتوانند بگیرند. آن ها تنها از دستورات پیروی می کنند.
بنابراین حذف نام مجاهدین از فهرست تروریستی اگر جهان را به مکانی خطرناک تر تبدیل نکند مطلقاً آن را امن تر نخواهد کرد.