با احترام
خانم ها و آقایان
مدتی است ما از حمایت شما از سازمان مجاهدین مستقر در عراق مطلع هستیم و همینطور شرکت نمایندگان مجاس اردن در مقر پارلمان اروپا در شهر استراسبورگ و خبرهای مربوط به آن را مورد کنکاش و بررسی قرار میدهیم و مایل هستیم نکاتی را در رابطه با این گروه که بعضا مورد توجه شما می باشند، به اطلاع شما برسانیم.
قبل از هر چیز شما در بیانیه حمایتی خود از این گروه در مقر پارلمان اروپا در شهر استراسبورگ بعنوان پناهنده در عراق نام میبرید. در حالی که همه شما به خوبی میدانید سازمان مجاهدین در اوایل دهه 1980 بدلیل اقدامات تروریستی در ایران مورد پیگرد قرار گرفت و به خاک عراق روانه شدند و در سال 1986 با حمایت صدام حسین که در حال جنگ با ایران بخاطر تجاوز به خاک ایران قرار داشت، به این گروه امکانات و جنگ افزار تروریستی برای به خدمت درآوردن آن برعلیه نیروهای نظامی ایران که مشغول دفاع مشروع از خاک خود بودند، اعطا کرد و به طور رسمی تعدادی پایگاه های نظامی به آنها هدیه کرده بود.
فلسفه ورود سازمان مجاهدین به عراق، درخواست پناهنده شدن نبود بلکه یگ گروه کاملا مطیع صدام و با پیشینه اقدامات تروریستی و در واقع برای تبدیل شدن به جز بدنه ارتش دیکتاتوری صدام حسین بود و طبعا بعد از سرنگونی صدام این حمایت از بین رفت بنابراین هیچ وقت سازمان مجاهدین در عراق از حق پناهندگی برخوردار نبود و نمی تواند باشد. سازمانی که نیروهای خود را بزور و بدون رضایت اعضا و خانواده آنها، نگهداری میکند، نمی تواند شامل حقوق پناهندگی شود و ادعای دمکراسی و آزادی را داشته باشد. اگر چنین است چرا در تمام دوران صدام حسین سازمان مجاهدین دارای چنین حقوقی در سازمان های پناهندگی نبود؟ برای حمایت از هر سازمانی طبعا مسئولانه باید حداقل اطلاعی در پیرامون فعالیتها و نوع نگرش آن با دیگر پدیده ها را دارا بود.
سازمان مجاهدین پیش از 4 دهه در تلاش است تا تفکر تروریستی خود را در جامعه ایران رواج دهد اما خوشبختانه به دلیل هوش و فهم بالای مردم ایران و بیزاری از پدیده تروریستی، سازمان مجاهدین قادر به پیش برد اهداف خود در داخل ایران نیست.
همان طور که در خبرها مطلع شدید دولت عراق بعنوان یک دولت مستقل و مردمی در حال بدست گرفتن کنترل تمامی نقاط خاک عراق از نیروهای ائتلاف است و این حق را دارد که بر خاک و کشور خود اختیارداری کند. این درحالی است که سازمان مجاهدین مدعی داشتن حمایت وسیع مردمی در عراق است. اگر چنین باشد پس نگرانی سازمان مجاهدین از سرنوشت خود در عراق بی مورد است. سازمانی که سرنوشت خود را با سرنوشت صدام حسین گره زده بود.
به نظر ما نمایندگان مجلس اردن بهتر است بجای حمایت از سازمان تروریستی مجاهدین، به آزادی افراد و اعضای ناراضی این گروه محصور شده که هیچ گونه امکانی به بیرون از پادگان اشرف را ندارند، کمک کنند تا آنها از آنجا هرچه سریعتر نجات پیدا کنند. از اینکه شما در رابطه با امنیت افراد پادگان اشرف نگرانی دارید، قابل درک است چونکه سازمان مجاهدین دارای پیشه جنایت در حق مردم عراق است و این مسئله میتواند برای حضور سازمان مجاهدین در عراق خطرناک باشد. بنظر ما بهتر است شما در راستای انتقال سازمان مجاهدین به کشورهای که نمایندگان آنها برای سازمان مجاهدین نگران هستند، تلاش کنید نه اینکه تلاش کنید سازمان در خاک عراق ابقا شود.
همانطور که میدانید از نظر آگاهان در آینده نزدیک دولت عراق براساس حق حاکمیت خود هر احتمالی را برای تصمیم گرفتن در رابطه با این گروه دور از انتظار نیست. باتوجه به پیشینه و کارنامه سازمان مجاهدین در عراق صلاح نیست سازمان مجاهدین در عراق بماند. همه ما موافق یک تلاش انسانی برای نجات مجاهدین از عراق هستیم هرچند برخلاف نظر بعضی از حمایت کنندگان مجاهدین، به هیچ عنوان معتقد نیستیم که سازمان مجاهدین یک سازمان دمکراتیک است بلکه سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی است و خصوصا واکنش مجاهدین بعد از حادثه 11 سپتامبر نشان داد تروریست بودن بر پیشانی این سازمان چنان حک شده است که به هیچ عنوان پاک شدنی نیست.
به اعتقاد ما هرگونه تشویق برای ادامه حضور مجاهدین در عراق نمی تواند به سود مجاهدین باشد و نمیتواند نگرانی های امنیتی مجاهدین را برآورده کند بلکه بهترین کمک به این سازمان اقدام برای خروج هرچه سریعتر از عراق است که طبعا دولتهای متبوع حامیان مجاهدین از پذیرش مجاهدین در خاک خود اکرا دارند. این خود دلیل بر تروریست بودن این گروه است. بنابراین توصیه ما به شما این است که حمایتهای ضیافتی هیچ کمکی برای برون رفت مجاهدین از مخمصه بزرگ که محصول سیاستهای اشتباه چند دهه رهبران این گروه میباشد، کمک کننده نیست بلکه باید اقدامی جدی تر را در راستای خروج مجاهدین از عراق در نظر داشت.
رونوشت به:
نمایندگان پارلمان اروپا
سازمان ملل
سفیر اردن در آلمان