هراس از انتخابات در سازمان مجاهدین خلق

در حالی که روز جمعه 24 خردادماه مردم ایران در حال تمرین دمکراسی برسر صندوق های رأی برای انتخاب رئیس جمهور آیندهی خود بودند، سازمان مجاهدین خلق که همواره انتخابات در جمهوری اسلامی را تحریم کرده است با واکنش های عصبی سعی کرد حضور 36 میلیون رأی دهنده را انکار کند و با برچسب هایی از قبیل "انتخابات نمایشی" یا "تقلبی" وارونه نمایی کند. این در حالی است که  رأی دهندگان بدون توجه به تبلیغات همیشگی سازمان علیه انتخابات در ایران، از انتخابات استقبال کرده و با حضوری مثال زدنی در یکی از مصادیق مردم سالاری شرکت کردند. حضور بیش از 72 درصدی ایرانیان در انتخابات دست کم در میان کشورهای خاورمیانه بی سابقه است چرا که برای نمونه در دمکراسی های نوپای مصر و لیبی تاکنون فقط 50 درصد مردم در انتخابات شرکت کرده اند.
ماشین تبلیغات سازمان مجاهدین خلق  مذبوحانه می کوشید همه ی انتخابات ها را در ایران، تحریم کند و در رسانه های خود با نشان دادن تصاویر موهوم سعی می کند شعب اخذ رأی را خلوت جلوه دهد، در حالی که رسانه هایی چون بی بی سی نتوانستند شگفتی خود را از حضور مردم در انتخابات کتمان کنند و با گزارش لحظه به لحظه از حضور مردم در شعب اخذ رای راه را براکاذیبی که سازمان در این موارد منتشر می کند بستند. در هر حال فرقه ی مجاهدین همواره حرص می خورند حال چند نفر از مردم ایران ان ها را به یاد می آورند یا اساساً چند نفر در ایران آن ها می شناسد، نکته این جاست.
نویسنده ی مقاله ی اخیر رویترز درباره ی وضعیت این گروه در میان ایرانیان و امریکایی ها می نویسد:" دور از انتخابات ایران، چریک های سابق در واشنگتن لابی می کنند." سوزان کورنول درباره ی وضعیت بحث برانگیز مجاهدین در امریکا می گوید: "اما در حالی که روزجمعه ایران رئیس جمهور جدید خود را انتخاب می کند، مجاهدین خلق هیچ نقش قابل ذکری در صحنه ی سیاسی میهن خود ندارد، در ان جا مورد بی اعتمادی هستند – حتی از سوی منتقدان دولت – چرا که در سال های جنگ ایران و عراق متحد صدام حسین بوده اند."
چنانچه رویترز بیان می کند، مجاهدین خلق در آن سوی مرزها به دنبال جبران بی اعتباری خود در ایران  هستند و با راه انداختن لابی های ثروتمند در سرزمین دشمن ایران – به واقع سرزمین همان دشمن سابق سازمان، "امپریالیسم جهان خوار"، امریکا – تلاش همه جانبه خود را در این راه به کار می گیرند. در مقاله ی رویترز می خوانیم:" مجاهدین خلق که قادر به عمل کردن آزادانه  در ایران نیستند، در عوض برخی از میدان های کارزار خود را در واشنگتن به راه انداخته اند. در ماه آوریل دفتری جذاب، تنها در فاصله پنج دقیقه ای کاخ سفید گشودند."
علیرغم آن که رویترز با چند تن از حامیان سازمان در امریکا مصاحبه کرده است، اما نویسنده متقاعد نشده و معتقد است که مجاهدین خلق به دلیل سوابق تاریک تروریستی اش علیه امریکا در این کشور به سختی خریدار پیدا می کنند. امریکا سالهاست که این گروه را برا ی کشتن 6 تن از شهروندانش در دهه ی 70 میلادی در ایران سرزنش میکند. پس از انتخاب شدن نامزد مورد حمایت اصلاح طلبان در ایران، گزارش ها و تحلیل ها حاکی از آن است که امریکا و دیگر کشورهای غربی در روند گفتگوهای هسته ای گشایشی  می بینند. مقاله ی نیویورک تایمز در مورخ 13 ژوئن یک روز پیش از انتخابات پرشور ریاست جمهوری، در ارزیابی نسبتاً مغرضانه ای که سعی می کند به مخاطب القا کند که انتخابات ایران " شدیداً ناقص" است، اذعان می کند که روحانی "بهترین امید غرب" است. در هر حال، نیوسنده ی مقاله ی نیویورک تایمز انتخابات ایران را "مهم " می داند چرا که " به ایران و امریکا فرصت تازه ی دیپلماتیک می دهد تا از تعارضی خطرناک بر سر برنامه ی هسته ای ایران پرهیز کنند".  گفتگوهای هسته ای همواره کابوس سازمان مجاهدین خلق بوده است. این گروه سالهاست که می کوشد از برنامه ی هسته ای ایران برای توجیه جنگ و ایجاد تخاصم میان ایران و جهان استفاده کند. نیویورک تایمز می افزاید:" با پایان یافتن انتخابات اگر تمایلی از سوی رئیس جمهور جدید باشد لازم است که تلاش های دیپلماتیک با آزمودن میان جی ها بیشتر شود."
فرضیه ی بالا همان ست که مجاهدین خلق بیش از هر چیز از آن وحشت دارد چرا که بنا به گزارش های گوناگون مجاهدین خلق به دنبال تغییر رژیم به شیوه ی عراق یا اپوزیسیون سوریه – یا به عبارت بهتر به شیوه چلبی – هستند، هرچند که دائماً سعی می کند مدعی تغییر رژیم " مسالمت آمیز" و بدون خشونت باشد. اما به عنوان گروهی که از حمایت بسیار اندکی در ایران برخوردار است تغییر رژیم " مسالمت آمیز" هرگز عملی نیست. جرمیا گولکا، یکی از مؤلفین گزارش رند به رویترز می گوید:" هر چند که مجاهدین انکار می کنند اما به نظر من موضوع خیلی ساده است: هدف آنها این  است که بتوانند حکومت جدید خود را پیش ببرند."
آخرین باری که یک اعتدال گرا یعنی محمد خاتمی به سمت ریاست جمهوری ایران رسید، مجاهدین بهای سنگینی پرداختند و با عواقب ناگواری روبرو شدند. این باورشدیدا در میان تحلیل گران وجود دارد که قرار گرفتن مجاهدین در فهرست گروه های تروریستی خارجی وزارت امور خارجه ی امریکا در سال 1997 "حرکتی بود که به عنوان علامت مثبتی در برابر رئیس جمهور اصلاح طلب ایران توصیف شده است." کلیت داستان ما را به این نتیجه می رساند که مجاهدین خلق چیزی بیش از وسیله ی چانه زنی و ابزار معامله دردست سیاستمداران غربی نیست.
کمی بعد از اعلام پیروز انتخابات ریاست جمهوری ایران، وزیر امور خارجه ی امریکا به مانند سران بسیاری از کشورهای دیگر جهان از انتخاب مردم ایران استقبال کرد و آمادگی دولت خود را برای گفتگو با جمهوری اسلامی اعلام کرد.علیرغم این که چندی پیش از انتخابات دولت امریکا اعلام کرده بود که انتخابات ایران را به رسمیت نمی شناسد در بیانه ی خبری وزیر امور خارجه ی امریکا، جان کری آمده است:" ما، به همراه شرکای بین المللی خود، همواره برای مذاکره مستقیم با دولت ایران آماده هستیم. "
ماشین تبلیغاتی سازمان وحشت خود از انتخابات در ایران و انتخاب شدن رئیس جمهور منتخب  مردم ایران با رأی اکثریب را با اظهارنظرهای عجیب و غریب و غیرواقعی در رسانه های خود کاملاً مشهود کرده است. صرف نظر از این که آینده ی روابط ایران و امریکا چگونه خواهد بود، به نظر می رسد که این بار مجاهدین خلق مجبور هستند که پول و وقت و انرژی بیش از پیش هزینه کنند تا خساراتی که از سوی مردم ایران متحمل شدند را جبران کنند.
مزدا پارسی