جایگاه مجاهدین در مذاکرات بین ایران و عراق

جایگاه مجاهدین در مذاکرات بین ایران و عراق

ایران ‎دیدبان
این‎که مذاکرات بین هیأت‎های مذاکره کننده دو کشور عراق و ایران، در بالاترین سطح انجام گردید، نشانگر جایگاه بی‎اهمیت مجاهدین در این مذاکرات است.
به بیان صریحتر، حضور گروه تروریستی مجاهدین در عراق، نمی‎تواند هیچ خللی در روابط فی‎مابین دو کشور ایجاد نماید و اساساً مسأله جدی و حائز اهمیتی نیست که دو کشور بر سر این حضور مشکل جدی داشته باشند.
اساس استدلال مقامات عراقی در مورد حضور اعضای این گروه در این کشور بر دو پایه استوار است:
1- این‎که دولت عراق به هیچ گروه تروریستی اجازه اقدام علیه هیچ‎کدام از کشورهای همسایه و به‎خصوص ایران را نمی‎دهد و در همین راستا، این گروه خلع سلاح شده است.
2- دیگر این‎که به آنها وضعیت تحت حفاظت داده شده است و دولت عراق از جهت پذیرش قوانین بین‎المللی، این موضوع را پذیرفته و در این چارچوب با آنها برخورد می‎کند.
روزنامه فیگارو قبل از سفر آقای ابراهیم جعفری به ایران نوشت: همه چیز برای تماشایی شدن روابط ایران و عراق بعد از چند دهه تنش و جنگ خونین فراهم شده است. دو کشور درباره سازمان مجاهدین نیز که در عراق مستقر است تا حدودی به توافق رسیده‌اند. وزیر دفاع عراق گفته است مجاهدین می‌توانند به عنوان پناهنده سیاسی در عراق بمانند اما اگر علیه ایران اقدام کنند دیگر از چنین جایگاهی برخوردار نخواهند بود.
همچنین بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، آقای هوشیار زیباری وزیر امور خارجه عراق، با اشاره به وضعیت گروه تروریست مجاهدین خلق که در حال حاضر تحت حفاظت نیروهای امریکایی در خاک عراق مستقرند، گفت: ما به‎طور شفاف و صراحتاً بار دیگر در دیدار با محمد خاتمی رییس‎جمهور و علی یونسی وزیر اطلاعات ایران تأکید کردیم که سیاست دولت عراق بر این استوار شده که به هیچ گروه مسلحی اجازه ندهد از خاک عراق علیه کشورهای همسایه دست به تحرکی بزند. وی در ادامه افزود: عراق قادر نیست عناصر مجاهدین خلق را تحویل دهد، زیرا آنها توسط صلیب ‎سرخ از وضعیت بین‎المللی برخوردار شده‎اند، اما سلاح‎هایشان گرفته شده است.
این اظهارات اساس دیدگاه مسؤولان عراقی در مورد این گروه را نشان می‎دهد. دیدگاهی که به نظر می‎رسد طرف ایرانی نیز با توجه به وقوف بر بی‎خطر و بی‎اهمیت بودن این گروه، آن را پذیرفته و انبوه مشترکات بین دو ملت و ارتباط برادارنه بین این دو کشور، این حضور را در نظر آنان کاملاً بی‎رنگ ساخته است.
واقعیت نیز این است که گروه تروریستی مجاهدین طی تمام سال‎های جنگ و بعد از آن، تنها با حمایت مستقیم شخص صدام و دستگاه استخبارات می‎توانست اقدامات تروریستی خود را سازمان دهد و اساساً این گروه بدون حمایت خارجی قادر به انجام هیچ کاری نیست.
اکنون با مواضع شفاف دولت عراق، می‎توان به صراحت گفت که ماندن مجاهدین در این کشور به ایزولاسیون و نابودی کامل آن کمک خواهد کرد.
عدم پذیرش اعضای این گروه از سوی سایر کشورهای جهان و قرار داشتن در وضعیت کنونی در عراق، زمینه‎های ریزش هر چه بیشتر نیرو در میان 3200 نیروی سرخورده و بی‎روحیه این گروه را فراهم می‎آورد.
لذا به ‎نظر می‎رسد با توجه به جایگاه بی‎اهمیت این گروه، مسؤولان دو کشور، منطقی‎ترین گزینه برای حل این موضوع را برگزیدند.