از بین اپوزیسیون جمهوری اسلامی، مجاهدین خلق بدون تردید منفورترین گروه بین عامه مردم ایران محسوب می‌شوند. آنها نه تنها در بیش از چهار دهه اخیر از هر گونه تحرکی برای ضربه زدن به کشور و حتی انجام عملیات تروریستی بر ضد مردم بیگناه کوتاهی نکردند بلکه در طول هشت سال دفاع مقدس نیز با صدام همراهی کردند. اما پنجم مردادماه سال 1367 و عملیات مرصاد را می‌توان تاریخ شکست قطعی مجاهدین خلق دانست.
جنگ هشت ساله عراق بر ضد ایران تازه به پایان رسیده بود که عراق با همراهی مجاهدین خلق، در صدد حمله مجدد به ایران بر آمد. شش روز پس از قبول قطعنامه 598 شورای امنیت توسط جمهوری اسلامی، نیروهای عراقی توافقات این قطعنامه را زیر پا گذاشته، دوباره در جنوب و حوالی خرمشهر به خاک ایران حمله کردند. هدف از این حمله این بود که راه نفوذ برای مجاهدین خلق در جبهه غرب باز شود. همان زمان، صدام حسین طی یک سخنرانی تلویزیونی اعلام کرد: “… بعد از مدتی خواهید دید که چگونه مجاهدین خلق به اعماق خاک خودشان نفوذ خواهند کرد و همین‌طور پیوستن مردم ایران به صفوف آنها را خواهید دید.”
در شرایطی که نیروهای دفاعی ایران در جبهه‌های جنوبی مستقر شدند تا با حملات رژیم بعثی عراق مقابله کنند، مجاهدین خلق، عملیاتی با نام فروغ جاویدان را از مرزهای غرب ایران آغاز کرد. مجاهدین خلق به همراه صدام در صدد تغییر شرایط پس از صدور آتش بس و پیروزی نهایی در جنگ هشت ساله بودند. مسعود رجوی در شب آغاز عملیات، در توهمی آشکار گفت: “بر اساس تقسیمات انجام شده، 48 ساعته به تهران خواهیم رسید… کاری که ما می‌خواهیم انجام دهیم در حد توان و اشل یک ابرقدرت است؛ چون فقط یک ابرقدرت می‌تواند کشوری را ظرف این مدت تسخیر کند… از پایگاه نوژه هم ترسی نداشته باشید؛ هر سه ساعت به سه ساعت دستور می‌دهم هواپیماهای عراقی بیایند و آنجا را بمباران کنند. پایگاه هوایی تبریز را هم با هواپیما هر سه ساعت به سه ساعت مورد هدف قرار خواهیم داد… گذشته از آن، ضدهوایی و موشک سام 7 هم که داریم… هوانیروز عراق تا سرپل ذهاب به‌همراه ستون‌ها خواهد بود. از نظر هوایی ناراحت نباشید چون هواپیماهای عراقی پشتیبان ما هستند و تمام ماشین‌ها به صورت ستون حرکت می‌کنند.”
عملیات فروغ جاویدان مجاهدین خلق در ساعت 15:30 روز 3 مرداد ماه سال 67 آغاز شد. مجاهدین خلق با حمایت کامل ارتش عراق فاصلهٔ مرز قصر شیرین تا منطقه تنگه چهارزبر در 34 کیلومتری غرب کرمانشاه را با سرعت زیاد طی کردند. شعار آنها “امروز مهران، فردا تهران” بود. آنها در نظر داشتند 33 ساعته خود را به تهران برسانند اما خیلی زود مشخص شد خیال واهی در سر داشتند. به دلیل آنکه نیروهای ارتش و سپاه ایران در جبهه جنوب در حال مقابله با حملات ناگهانی عراق بودند، مجاهدین خلق تا عمق 145 کیلومتری خاک ایران پیش رفتند. آنها که با 7500 نفر از نیروهای مجاهدین خلق و عراقی و 1300 دستگاه تانک و خودرو نفربر وارد خاک ایران شده بودند تصور می‌کردند با اشغال منطقه، مردم به حمایت از آنها خواهند پرداخت ولی برخلاف انتظارشان، کردهای منطقه به مقاومت پرداختند. پس از آن بود که عملیات مرصاد توسط ایران آغاز شد؛ عملیاتی با رمز “یا علی” در منطقه اسلام‌آباد غرب و کرند غرب در استان کرمانشاه، با فرماندهی علی صیاد شیرازی. فرمانده توانمندی که تاوان فرماندهی این عملیات را 11 سال بعد با ترور کوردلانه توسط مجاهدین خلق داد و به شهادت رسید. واژه عربی “مرصاد” به معنی کمین است و به خاطر کمین برنامه‌ریزی شده‌ای که ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام داده بود این نام برای این عملیات در نظر گرفته شد.
نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران ابتدا مسیر ستون‌های زرهی مجاهدین خلق را سد کردند و سپس بالگردهای هوانیروز ارتش با سلاح‌های ضد تانک به ستون زرهی مجاهدین خلق یورش بردند و هواپیماهای اف-5 پایگاه 4 شکاری نیروی هوایی پایگاه دزفول به فرماندهی خلبانان عبدالحمید نجفی و علیرضا آئینی هم ستون زرهی مجاهدین خلق را بمباران کردند. در انتها نیروهای زمینی سپاه به باقی‌مانده نیروهای مجاهدین خلق حمله کردند. مجاهدین خلق در این عملیات نیز دست از عادت همیشگی خود، کشتار افراد بیگناه برنداشتند و کشتار بیمارستان اسلام‌آباد غرب را از خود به جای گذاشتند.
در 4 مرداد 1367 پس از اشغال شهر توسط مجاهدین خلق، آنها مجروحان و حتی کارکنان بیمارستان را قتل‌عام کرده و اجساد آنان را در محوطه بیمارستان به آتش کشیدند. اما این نقطه پایانی بر عملیات مجاهدین خلق در ایران بود. در عملیات مرصاد بیش از 438 دستگاه نفربر و تانک و خودرو و بیش از 1200 قبضه تجهیزات نظامی از مجاهدین خلق از بین رفت و 531 دستگاه تانک، نفربر و خودرو و مقادیر زیادی تجهیزات و سلاح‌های انفرادی به غنیمت نیروهای جمهوری اسلامی درآمد. همچنین بیش از 2506 نفر از اعضای مجاهدین خلق کشته شده و 531 تن به اسارت درآمدند. این شکست بزرگ، موجب شد مجاهدین خلق تا مدتها در سکوت به سر ببرند؛ هرچند هیچگاه از عملیات تروریستی خود دست برنداشتند. بمب گذاری در حرم مطهر امام رضا(ع) در تاریخ 30خرداد 1373 مصادف با عاشورای حسینی که به شهادت 26 نفر و مجروح شدن 300 نفر از زائران بی گناه منجر شد وعملیات تروریستی در پارک حجاب اهواز در آذر 1378 که موجب شهادت یک نفر و زحمی شدن 11 زن و کودک شد، از مهمترین عملیات تروریستی مجاهدین خلق پس از شکست در عملیات مرصاد بود. جنایات مجاهدین خلق در ترور و قتل عام ملت ایران در سال 1367 به گستره کل ایران پهناور بوده است و 1504 نفر را به شهادت رساندند. استان تهران با 274 شهید بیشترین و استان یزد با یک شهید کمترین تعداد شهدای حاصل از اعمال تروریستی مجاهدین خلق را تشکیل می‌دهند. 20 تن از شهدایی که توسط مجاهدین خلق در سال 67 به شهادت رسیدند از زنان و کودکان بوده‌اند. مجاهدین خلق در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، توسط آمریکا در فهرست گروههای تروریستی قرار گرفت اما در سال 1389 از این لیست خارج شد. پس از حمله آمریکا به عراق، مجاهدین خلق مجبور به تخلیه کمپ خود و عزیمت به آلبانی شدند اما چندی پیش از کمپ آلبانی هم اخراج شدند و هم اکنون آواره ترین گروه اپوزیسیونی هستند که نه تنها هیچ مقری در خارج از کشور ندارند بلکه در داخل کشور نیز از منفورترین افرادی هستند که مردم ایران بارها تنفر خود را نسبت به آنها نشان داده‌اند. جالب اینکه مجاهدین خلق حتی در بین نیروهای اپوزیسیون نیز جایگاهی ندارند! مجاهدین خلق 35 سال پس از شکست در عملیات مرصاد، همچنان شکست خورده ترین، منفورترین و بی اثرترین گروه سیاسی – نظامی و یک مهره سوخته در صحنه تحولات سیاسی محسوب می‌شوند.
سایت مردم سالاری آنلاین