مروری بر جلسه بیست و هشت دادگاه مجاهدین خلق

مرور و بازخوانی جنایت‌های گروه تروریستی مجاهدین خلق به‌ویژه شکنجه‌های سازمان‌یافته در جلسه‌های دادگاه رسیدگی به جنایت‌های این گروه، پرسش‌ها درباره جنایت‌های افشا نشده مجاهدین خلق را بیش از پیش به ذهن می‌آورد.

با نزدیک شدن به زمان برگزاری بیست‌وهشتمین جلسه دادگاه رسیدگی به جنایت‌های مجاهدین خلق، بر تعداد افراد حاضر در سالن مجتمع قضایی امام خمینی افزوده می‌شد.

در نهایت با ورود قاضی حجت‌الاسلام والمسلمین امیررضا دهقانی، مرتضی تورک و امین ناصری، قاضی و مستشاران دادگاه، جلسه بیست‌وهشتم دادگاه رسیدگی به جنایت‌های مجاهدین خلق رسمیت یافت؛ وزیری، نماینده دادستان، خانواده شهدا و وکلای آن‌ها و وکلای متهمان نیز مانند جلسه‌های گذشته پیش از رسمیت یافتن دادگاه در سالن حضور داشتند.

بی‌مقدمه، سر اصل مطلب

جلسه بیست‌ و هشتم دادگاه رسیدگی به جنایت‌های مجاهدین خلق با اظهارات مختصر قاضی دهقانی آغاز شد و حجت‌الاسلام‌والمسلمین مسعود مداح، وکیل شاکیان به دستور قاضی در جایگاه قرار گرفت.
تکلیف روند برگزاری این جلسه دادگاه با توضیح مداح که برای نخستین بار در جایگاه وکیل شاکیان قرار گرفت، مشخص شد: بررسی موضوع‌های وقوع جرایم سازمان‌یافته، مستقل بودن جرم سردستگان گروه تروریستی مجاهدین خلق و مسئولیت کیفری داشتن این گروه به‌عنوان یک شخصیت حقوقی.

تاکید بر ضرورت به‌روزرسانی تالیف‌ها درباره گروه تروریستی مجاهدین خلق

صفاءالدین تبراییان، مورخ و پژوهشگر تاریخی در جایگاه به درخواست وکیل شاکیان قرار گرفت.

صحبت‌های این پژوهشگر تاریخ اطلاعات مهمی درباره بدترین جنایت‌های تروریستی در جهان ازجمله نسل‌کشی سربرنیستا و استاندارد‌ها دوگانه غربی‌ها در برخورد با این جنایت‌ها ارائه کرد.
تبراییان توضیح مفصلی درباره ارتباط گروه تروریستی مجاهدین خلق با نهادهای امنیتی و استخبارات عراق ارائه کرد.

از آنجا که کانون و هسته بحثی که تبراییان در دادگاه ارائه می‌کرد، ارائه خدمات جنایی به عراق توسط گروه تروریستی مجاهدین خلق بود، بحث به موضوع انتفاضه شعبانیه کشیده شد.

این پژوهشگر تاریخ در ضرورت به‌روزرسانی تالیف‌های موجود درباره جنایت‌های مجاهدین خلق، گفت: در اسنادی که به دست آورده‌ام، مشخص شده تعدادی از اعضای گروه که تاکنون تصور می‌کردیم، زنده هستند، مرده‌اند.

تبراییان در جمع‌بندی خود از گروه تروریستی مجاهدین خلق، گفت: خیلی وقت است که سازمانی وجود ندارد و به یک فرقه تبدیل شده است، زیرا هم مخفی‌کاری می‌کند، هم دست به خشونت می‌زند و هم اقدام‌های مسلحانه انجام می‌دهد؛ این موارد از ویژگی‌های یک تشکیلات سازمانی نیست و به تشکل‌های فرقه‌ای برمی‌گردد.

خوابگردها؛ همه آنچه باید درباره مجاهدین خلق بدانید

خوابگردها، اثر تبراییان کتابی درباره گروه تروریستی مجاهدین خلق در سه بخش است؛ این کتاب با مقدمه‌ای ۱۴۰ صفحه‌ای نکته‌های مهمی را در خود جای داده است.

وی پیشتر در گفت‌وگو با میزان، گفت که خوابگرد‌ها به معنای افرادی است که در خواب به‌صورت ناخواسته برمی‌خیزند و راه می‌روند و کار‌هایی انجام می‌دهند که واقعا انگار در این عالم نیستند؛ من اسم خوابگرد‌ها را از کتابی با همین نام از آرتور کوستلر اقتباس کردم؛ البته اسم این رمان بسیار شناخته‌شده خوابگردان است؛ دلیل من از انتخاب اسم خوابگرد‌ها برای کتابی که درباره مجاهدین خلق است، در واقع استفاده از یک اسم رمز است؛ با وجود این، زیرعنوان کتاب مشخص می‌کند که مطالب کتاب درباره ارتباط سران مجاهدین خلق با ساواک و نهاد‌های امنیتی رژیم بعث عراق است.

تبراییان در این کتاب، فعالیت گروه تروریستی مجاهدین خلق را در مقطع زمانی سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۱ یعنی از نخستین روز‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا زمان سقوط صدام در عراق بررسی کرده است.

وی در حاشیه برگزاری جلسه بیست‌وهشتم دادگاه در گفت‌و‌گو با میزان از به‌روزسانی کتاب خوابگرد‌ها خبر داد و گفت که به دلیل دستیابی به اسناد جدید این کتاب در آینده نزدیک در ۲ جلد منتشر خواهد شد.

این پژوهشگر تاریخ، اظهار کرد: شمار این اسناد بالغ بر سه هزار صفحه است.

زندان‌های متعدد گروه تروریستی مجاهدین خلق

یکی از موضوع‌هایی که تبراییان در جلسه بیست‌وهشتم دادگاه رسیدگی به جنایت‌های مجاهدین خلق، به آن پرداخت، تعداد زندان‌های گروه تروریستی مجاهدین خلق بود.

وی گفت: مجاهدین خلق حدودا ۱۰ زندان دارد و این یکی از شگفتانه‌هایی است که مجاهدین خلق در هر دهه رقم زدند.

به گفته وی، روند ایجاد این زندان‌ها از سال ۱۳۶۴ در منطقه‌ای میان کردستان ایران و عراق آغاز شد.

این پژوهشگر تاریخی در توضیح دلیل آغاز این روند، اظهار کرد: گروه مجاهدین خلق در اوایل سال ۱۳۶۴ درپی ازدواج بی‌شرمانه مریم رجوی با مسعود رجوی و طلاق او از مهدی ابریشم‌چی با اعتراض‌های جدی مواجه شد؛ اعتراض‌هایی که بازداشت شمار قابل توجهی از اعضای مجاهدین خلق را درپی داشت.

وی با بیان اینکه HDK مخوف‌ترین زندان در پادگاه اشرف بوده است، گفت: زندان‌های ۳۷ و الدبس هم از دیگر زندان‌ها بودند؛ در این زندان‌ها، توهین، کتک، شکنجه و سلول انفرادی روندی معمول بود.

به گفته تبراییان، مقام‌های مجاهدین خلق در توجیه تأسیس و راه‌اندازی زندان‌های متعدد به اقدام استالین اشاره می‌کردند و می‌گفتند که او حدود ۱۳ هزار نفر را به سیبری فرستاد.

در ادامه جلسه نیز یکی از شاهدان که از اعضای جداشده مجاهدین خلق بود، به موضوع زندان‌های متعدد این گروه اشاره کرد و از شماری از آن‌ها ازجمله زندان دانشکده نام برد.

شکنجه؛ ابزار مجاهدین خلق برای رسیدن به هدف

جلسه بیست‌وهشتم دادگاه رسیدگی به جنایت‌های مجاهدین خلق به شرح شکنجه‌هایی گذشت که تنه به تنه شکنجه‌های بدترین گروه‌های تروریستی و بدنام‌ترین شکنجه‌گاه‌های سراسر جهان می‌زد.

ارائه مدارک و اسناد و شهادت شاهدان جای هرگونه تردید را در این باره که گروه تروریستی مجاهدین خلق با شبکه‌سازی اقدام به ربایش، شکنجه و ترور افراد می‌کرد، از بین برد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین مداح، به نقل از مهران اصدقی، از اعضای مجاهدین خلق درباره خانه تیمی درنظر گرفته‌شده برای آنچه تمرین روی بدن‌های آزمایشی خوانده شدند، گفت: وقتی وارد خانه تیمی جدید شدیم، دیدیم که اشیای سربی برای ما درست کردند و به ما آموزش دادند با این وسایل به پشت سر افراد بکوبید تا آن‌ها سریعا بیهوش شوند؛ حمام خانه را تجهیز کرده بودند و حمام عایق شده بود تا اگر بخواهیم شکنجه‌ای در آن انجام دهیم صدایش بیرون نرود و از قبل تیم‌هایی فرستاده بودند تا قبر‌هایی حفر کنند تا اجساد را سریع دفن کنیم.

او در بخشی دیگر، گفت: دیگر موارد شکنجه‌های غیر انسانی مجاهدین خلق شامل آتش زدن خانه‌ها به همراه زنان و کودکانی در داخل ساختمان، ربودن افراد، کشیدن ناخن‌ها، کشیدن و شکستن دندان‌ها، کندن پوست و موی افراد به این شکل که آب جوش روی صورت و بدن آن‌ها می‌ریختند و سپس روی آن‌ها آب یخ می‌ریختند و با کابل تا حدی می‌زدند که پوست بدن آن‌ها جدا شود، سوزاندن با اتو و میله‌های داغ، دوختن بدن و افراد کشتار به وسیله ترور و یا آمپول‌های سیانور.

به گفته وکیل شاکیان، سرکردگان مجاهدین خلق پیشبرد اهداف خود را در اولویت قرار می‌دادند و جان مردم برایشان اهمیت نداشت.

تلاش جداشده‌های از مجاهدین خلق برای رسوا کردن گروه و سرکردگان آن

محمود آسمان‌پناه، عضو جداشده مجاهدین خلق که به‌عنوان شاهد در دادگاه حضور یافته بود توضیحی درباره حضور ۱۷ ساله خود در گروه تروریستی مجاهدین خلق ارائه کرد.

او گفت که در سال ۱۳۶۷ و درپی خوردن فریب تبلیغات گروه تروریستی مجاهدین خلق با طی مسیری دشوار به اشرف رفت.
روایت آسمان‌پناه از سفرش برای ملحق شدن به مجاهدین خلق، دوره حضور در این گروه و تلاش‌هایش برای جدایی و بازگشت به خانه و نزد خانواده جالب است، اما جالب‌تر از آن نگرانی این عضو جداشده برای دوستانی است که همچنان عضو گروه هستند.
او در گفت‌و‌گو با میزان گفت که همه تلاشش را می‌کند تا مجاهدین خلق را رسوا کند و دوستان جامانده خود در اشرف را به بازگشت به کشور تشویق کند.

آسمان‌پناه با بیان داستان بازگشت بی‌دغدغه خود به کشور، گفت: اکنون به شغل نقاشی مشغول هستم؛ خانواده و زندگی خودم را دارم و می‌خواهم کسانی را که در اشرف مانده‌اند، آگاه کنم که همه آنچه گروه درباره پیامدهای بازگشت به ایران می‌گوید، دروغ است.

گروه مجاهدین خلق؛ رباینده انسانیت

اردشیر درویشی یکی دیگر از اعضای جداشده مجاهدین خلق نیز در جلسه بیست‌وهشتم دادگاه حضور داشت.

وجه اشتراک صحبت‌های آسمان‌پناه و درویشی، تفاوتی بود که آن‌ها در تبلیغات گروه با واقعیت‌های موجود در دوران عضویت خود دیده بودند.

درویشی گفت: وقتی وارد گروه شدم، واقعیت‌هایی را لمس و حس کردم و متوجه شدم آنچه سازمان درباره خود در جهان بیان کرده است، کاملا با آنچه مشاهده می‌کنم، فرق دارد؛ گروه فهم، شعور و انسانیت برای ما باقی نگذاشت؛ عاطفه‌ها را از ما گرفت.

درویشی از رنج و فشار روانی سخن گفت که از سال ۱۳۸۳، زمان جدایی از گروه تروریستی مجاهدین خلق تاکنون او را آزار داده و می‌دهد.

این عضو جداشده مجاهدین خلق گفت: زمانی که از گروه فرار کردم، تلفن همراهی که در دسترس همه وجود دارد، برای من ناشناخته بود؛ من از داشتن گوشی و حتی یک رادیو محروم بودم؛ در قرارگاه اشرف که با کمک صدام و دنیای غرب ساخته شده بود، ارتباط ما را با دنیای بیرون قطع کرده بودند.

روایت درویشی از آنچه گروه بر سر اعضای خود و خانواده‌هایشان آورده است، خواندنی و شنیدنی است.

برعکس نام زنگی نهند کافور

موضوعی که در گفت‌وگوی میزان با تبراییان، کارشناس و اعضای جداشده حاضر در جلسه بیست‌وهشتم دادگاه مطرح شد، بررسی چرایی اطلاق عنوان سازمانی برادر شریف به مهدی ابریشم‌چی است.

آن‌ها متفق‌القول گفتند که این عنوان پس از آن به مهدی ابریشم‌چی اطلاق شد که او همسر خود، مریم قجر عضدانلو را برای ازدواج با مسعود رجوی طلاق داد.

آسمان‌پناه گفت که دلیل اطلاق این نام به مهدی ابریشم‌چی، نگاه تحقیرآمیزی بود که اعضای گروه به او داشتند و مسعود رجوی تلاش داشت از طریق حیثیت بربادرفته‌اش را تا حدی زنده کند.

این در حالی است که گروه تروریستی مجاهدین خلق با هدف مشخص تحقیر افراد، به اعضای خود القاب و نام‌های ناشایست و توهین‌آمیزی می‌دهد.

هفتم تیر؛ واقعه‌ای که فراموش نمی‌شود

پس از آن که حجت‌الاسلام‌والمسلمین مداح از ۲ جنایت بزرگ گروه تروریستی مجاهدین خلق در دهه ۱۳۶۰ یعنی بمب‌گذاری دفتر نخست‌وزیر و حزب‌ جمهوری یاد کرد، جعفر خرمدل، مسئول عملیات کمیته و عضو کمیته مرکزی در جایگاه حاضر شد تا توضیح خود را ارائه کند.

او ضمن ارائه جزئیاتی درباره واقعه هفتم تیر، نکته‌هایی را در رابطه با شکنجه اعضای مجاهدین خلق بیان کرد و گفت: مسئولیت شناسایی افرادی که مجاهدین خلق شکنجه کرده بودند، برعهده من گذاشتند؛ وضع برخی از قربانیان به حدی بد بود که کسی حاضر به پذیرش این مسئولیت نمی‌شد.

خرمدل گفت: میزان شکنجه‌ای که مجاهدین خلق در رابطه با سه شهید، انجام دادند، شاید هیچ کسی حتی ساواک هم انجام نداده باشد.

جنایت مجاهدین خلق با بمب غربی

احمد کریم‌پور، مسئول یگان چک و خنثی بمب کشور نیز با حضور در جایگاه توضیحاتی تخصصی درباره جنایت هفت تیر ارائه کرد.
او به نکته مهمی اشاره کرد و گفت: بمب استفاده‌شده، سیستم پیچیده‌ای داشت و ۴ کشور انگلیس، آلمان، آمریکا و فرانسه توانایی ساخت آن بمب را داشتند، اما نتوانستیم مشخص کنیم این بمب ساخت کدام کشور است.

کریم‌پور در پاسخ به پرسش قاضی دهقانی درباره امکان خرید این بمب از بازار سیاه، اظهار کرد: نوع بمب به گونه نبود که بتوان از بازار خریداری کرد.

این صحبت‌ها مهر تایید دیگری بر حمایت همیشگی کشورهای غربی مدعی مبارزه با تروریسم از گروه تروریستی مجاهدین خلق بود.

دادگاه مجاهدین خلق؛ فرصتی برای معرفی فیلم‌ها و کتاب‌های معرفی‌کننده ماهیت مجاهدین خلق
در بیست‌وهشت جلسه برگزارشده دادگاه رسیدگی به جنایت‌های مجاهدین خلق، کتاب‌ها و فیلم‌های مرتبط متعددی معرفی شدند؛ اگرچه فیلم‌های معرفی‌شده همگی درباره جنایت‌های مجاهدین خلق بودند، کتاب‌های معرفی‌شده شامل موضوع‌های گسترده‌تری از رویکردهای مجاهدین خلق تا بحث‌های حقوقی بودند.

ارائه فهرست کتاب‌ها و فیلم‌های مرتبط با گروه تروریستی مجاهدین خلق می‌تواند فرصت بسیار خوبی را برای آشنایی با جنایت‌های این گروه برای آن دسته از هموطنانی فراهم کند که آگاهی چندانی در این باره ندارند.

ازجمله کتاب‌های معرفی شده در دادگاه در رابطه با گروه تروریستی مجاهدین خلق و جنایت‌های آن‌ها می‌توان به خوابگردها، شکنجه و عملیات مهندسی اشاره کرد.

فیلم‌های درباره جنایت‌های مجاهدین خلق که در جریان برگزاری جلسه‌های دادگاه به آن‌ها اشاره شد، شامل ماجرای نیمروز، امکان مینا و رد خون بودند.

پایان برگ بیست‌وهشتم

حدود ساعت ۱۳ بود که قاضی دهقانی پایان جلسه بیست‌وهشتم دادگاه را اعلام کرد و گفت جلسه بعدی دادگاه ۳۰ بهمن ماه برگزار خواهد شد.

با اعلام پایان جلسه دادگاه، مهم‌ترین پرسشی که خود را به‌وضوح در چهره بسیاری از حاضران نشان می‌داد، این بود که چه پرده‌های ناگفته و ناشنیده‌ای از جنایت درون دیوار‌های بلند اشرف در عراق و آلبانی وجود دارد که هنوز زمان افشایشان نرسیده است.

یَوۡمَ تُبلَى ٱلسَّرَآئِرُ (آیه ۹ سوره طارق)؛ در روزى که رازهاى نهان آشکار شود؛ این آیه‌ قرآن متناسب با حس و حالی بود که در چهره بسیاری از حاضران در جلسه بیست‌وهشتم دادگاه هنگام خروج از سالن دیده می‌شد.