سی‌اُمین جلسه دادگاه رسیدگی به جنایت‌های گروه تروریستی مجاهدین خلق در حالی برگزار شد که روایت‌های مربوط به کودک‌سربازان و زندگی بی‌آینده و پر رنج آن‌ها، در آن پر رنگ بود.
عقربه‌های ساعت از ۸:۳۰ گذشته بود و این به معنای آغاز سی‌اُمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهام‌های گروه تروریستی مجاهدین خلق بود؛ آخرین نفر‌ها خود را به ساختمان مجتمع قضایی امام خمینی می‌رساندند.
آخرین جلسه رسیدگی به اتهام‌های گروه تروریستی مجاهدین خلق در سال ۱۴۰۳ مانند جلسه‌های پیشین شاهد حضور قابل توجه رسانه‌ها و حاضرانی بود که شنونده و ببینده بازخوانی بخش مهمی از تاریخ ایران بودند.
عقربه‌های ساعت زمان را ۸:۵۰ دقیقه نشان می‌دادند که رسمیت برگ سی‌اُم دادگاه رسیدگی به اتهام‌های ۱۰۴ نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین و همچنین ماهیت این سازمان به‌عنوان یک شخصیت حقوقی، سه‌شنبه، ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی حجتالاسلاموالمسلمین امیررضا دهقانی و مستشاران دادگاه مرتضی تورک و امین ناصری، با حضور وزیری نماینده دادستان، خانواده شهدا و وکلای آن‌ها و همچنین وکلای متهمان در مجتمع قضایی امام خمینی به‌صورت علنی ورق خورد.
با حضور حجتالاسلاموالمسلمین مسعود مداح، وکیل شکات در جایگاه به دستور قاضی، روند جلسه سی‌اُم هم اعلام شد.
سکوتی برای شنیدن واژه به واژه‌ها
مداح با اشاره به ارائه جزوه‌های کشف‌شده در دهه ۱۳۶۰ از خانه‌های تیمی مجاهدین خلق، به دادگاه در جلسه‌های پیشین و شرح خلاصه این جزوه‌ها، به پرسش وکیل متهمان از مسعود خدابنده، از اعضای جداشده مجاهدین خلق که به‌عنوان شاهد در دادگاه حضور داشت، اشاره کرد.
وکیل شکات در پاسخ به پرسش یادشده با این عنوان که “آیا تمام ۱۰۶ متهم پرونده همگی در کادر مرکزی و سردسته هستند و کدام فرد سردسته تیم‌های عملیاتی بوده‌اند”، به شهادت اعضای جداشده مجاهدین خلق در دادگاه اشاره کرد که گفته بودند اعضای سازمان مدام در حال تغییر هستند؛ یک روزی در رده شکنجه‌گر و روزی در رده عملیات نظامی و روزی هم در رده جذب و ساماندهی و تربیت نیرو.
سخنوری حجتالاسلاموالمسلمین مداح، سالن را در سکوتی مملو از دقت فرو برده بود.
وی در ادامه با اشاره به گستردگی جنایت‌های مجاهدین خلق و شواهد آشکار و مستند‌های غیرقابل تردید در این زمینه، دفاع وکیل‌های متهمان پرونده از آن‌ها را با چالش مواجه کرد.
تکلیف اعضای پیوسته به مجاهدین خلق در سال‌های پس از جنایت‌های بزرگ چیست؟
حجتالاسلاموالمسلمین دهقانی خطاب به وکیل شکات گفت: اشکالی که وکلای متهمان مطرح کردند این بود که برخی افراد در زمان ارتکاب جنایت عضو سازمان نبودند و بعداً عضو این سازمان شدند.
وکیل شکات پاسخ داد: عضویت در گروه مجرمانه کافی است تا فرد عنوان مجرمانه بغی را بگیرد؛ لزوما نیاز نیست دست به سلاح ببرد و فقها در این مورد اجماع دارند.
البته وی این پرسش را نیز مطرح کرد که اگر سازمان تغییر رویه داده است، چرا افرادی را که در تیم‌های ترور و شکنجه حضور داشتند، به محاکم بین‌المللی تحویل نمی‌دهند و چرا توبه نمی‌کنند؟ چرا هنوز هم در سایت سازمان مجاهدین عنوان کانون شورشی وجود دارد و همچنان هم مردم را به شورش تشویق می‌کنند؟
از تکدی‌گری تا کلاهبرداری؛ همه راه‌های تأمین بودجه مجاهدین خلق
گزارش‌ها و بررسی‌های مختلفی درباره منابع تامین مالی مجاهدین خلق وجود دارند؛ منابع مالی ناشناخته و غیرشفاف مجاهدین خلق از ماهیت این گروه تروریستی ناشی می‌شود.
این موضوع در سی‌اُمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهام‌های مجاهدین خلق هم مطرح شد؛ حجتالاسلاموالمسلمین مداح با بیان اینکه مجاهدین خلق برای تأمین مالی چند شگرد دارند که یکی از آن‌ها کلاهبرداری و سرقت است، گفت: سازمان خودش را یک گروه سیاسی معرفی می‌کند و از مردم کشور‌های اروپایی گدایی می‌کند.
وی در ادامه اظهار کرد: از مهم‌ترین کار‌های سازمان برای تأمین مالی این است که آن‌ها در کشور‌های انگلیس، آلمان، فرانسه و آمریکا اقدام به تأسیس موسسه‌های مردم نهاد برای تأمین مالی و پولشویی می‌کنند؛ ازجمله این موسسه‌های ادعایی جامعه دانشگاهیان برای آزادی ایران، کمیته فرانسوی برای ایران دموکراتیک، انجمن فرانسوی- ایرانی برای دموکراسی ایران، انجمن جوانان ایران آزاد، انجمن خانواده‌های اشرفیان و انجمن پناهندگان سیاسی است.
مداح با تاکید بر اینکه براساس مصوبه شورای عالی امنیت ملی سازمان مجاهدین خلق جزء گروه‌های تروریستی شناخته شده است، گفت: براساس قانون مبارزه با تامین مالی تروریست تقاضای اعلام جرم نسبت به این مؤسسات را از دادگاه دارم.
وی استدلال کرد که این انجمن‌ها حمایت‌های خودشان را به‌صورت آشکار از سازمان اعلام و شاهدان نیز به این موضوع تاکید کرده‌اند.
منصور نظری، عضو جداشده مجاهدین خلق که از فرانسه برای ادای شهادت در دادگاه حضور یافته بود، از اعطای اجباری! پول به گروه سخن گفت، سندی که به دستور سرکردگان گروه با آب پیاز تهیه می‌شد تا خط و ربط پول‌هایی که باید به خارج از کشور منتقل می‌شدند، مشخص نشود.
نظری؛ شاهدی از فرانسه
منصور نظری از اعضای جدا شده مجاهدین خلق در بخشی از جلسه سی‌اُم دادگاه مجاهدین خلق در جایگاه حضور یافته و پس از ادای شهادت نحوه پیوستن و جدا شدن خود از گروه تروریستی مجاهدین خلق را تشریح کرد.
زندگی نظری در ایام عضویت در گروه تروریستی مجاهدین خلق و پس از آن تلاش‌های مستمر برای جدایی از این گروه دشوار‌های متعددی داشت.
روایت نظری از آنچه در مجاهدین خلق گذشته بود، مشابه روایت‌های دیگر اعضای جداشده بود؛ از طلاق اجباری تا شکنجه به دلایل واهی، از آمپول‌های هوا در سایت‌های مخفی اشرف تا خودکشی‌های پر تعداد اعضا، از فشار روحی و روانی طاقت‌فرسا تا فساد گسترده، …
نظری توصیفی از اعضای جداشده مجاهدین خلق داشت؛ او گفت: در طول ۲۲ سالی که از سازمان جدا شدم بار‌ها در مقاله‌های مختلف گفته‌ام که جداشده‌های سازمان مانند یک پادزهر برای این غده سرطانی هستند.
او در پاسخ به این پرسش که پس از اینکه مشمول عفو شدید و توبه کردید آیا فعالیتی علیه سازمان انجام دادید، گفت: در ۱۷ سال گذشته صد‌ها مقاله و نوشته و تظاهرات و میتینگ در فرانسه تحت عنوان افشاگری علیه سازمان مجاهدین به دلایل مختلف برگزار کرده‌ام و وظیفه خود می‌دانستم که با افشای سازمان مجاهدین مانع از قربانی دیگران شوم.
روایت یاسر؛ از زندگی به‌عنوان میلیشیا در اشرف تا تولیدکننده‌ای در ایران
یاسر عزتی، از اعضای جداشده مجاهدین خلق در جلسه سی‌اُم دادگاه به‌عنوان شاهد حضور یافت.
او با بیان اینکه پدرش از سران مجاهدین خلق است و زمانی که سه ساله بود به مقر مجاهدین خلق در کردستان رفتند، گفت: مادرم تمایلی برای پیوستن به مجاهدین خلق نداشت، شاید به دلایلی ازجمله ترس از جدایی و پیامد‌های آن تن به این تصمیم پدرم داد.
این عضو جداشده که مانند دیگر کودکان در اشرف طعم جدایی از خانواده را چشیده بود، همراه حدود ۸۰۰ کودک و نوجوان دیگر از شیرخواره تا ۱۹ ساله به آلمان فرستاده شد و در سال ۱۳۷۶ به اشرف بازگردانده شد.
او که به‌عنوان کودک سرباز در عملیات نظامی هم شرکت داده شده بود، گفت: به ما عنوان میلیشیا داده بودند؛ ما را به آلمان فرستادند تا شست‌وشوی مغزی دهند.
عزتی روایت مفصلی از فشار‌های روانی، دیدن خودکشی اعضا و در نهایت تلاش‌های خود برای جدایی از گروه تروریستی مجاهدین خلق ارائه کرد.
او گفت که گروه تصویر منفی از ایران برای کودکانی که هرگز ایران را ندیده بودند، ساخته بود؛ عزتی گفت: آن تصویر با چیزی که من پس از ورود به ایران دیدم، فرق داشت و به همین دلیل پس از جدایی از سازمان ۲ سال در آلمان زندگی کردم، اما در نهایت به ایران بازگشت، چون اینجا وطن من است.
عزت روایت‌های دسته اولی از آنچه در گروه تروریستی مجاهدین خلق ازجمله ممانعت گروه از ملاقات عضو مبتلا به سرطان با اعضای خانواده در روز‌های آخر مرگ، داشت.
داستان عزتی با مجاهدین خلق با بازگشت ایران در سال ۱۳۸۶ و راه انداختن یک تولیدی خاتمه یافت.
آلان؛ کودک‌سربازی با آرزو‌های بر بادرفته
آلان محمدی، یکی از کودک‌سرباز‌هایی بود که زندگی کوتاهش در گروه تروریستی مجاهدین خلق به آوارگی در اروپا و آمریکا گذشت و در نهایت به عراق قاچاق شد.
آلان در عمر کوتاه خود با شرارت مجاهدین خلق همواره از سرزمینی که به آن تعلق داشت دور ماند.
او ازجمله کودکانی بود که در چارچوب جداسازی کودکان از والدین به خارج از عراق منتقل شد و سپس به اشرف بازگردانده شد.
نظری در اظهاراتش در دادگاه درباره فشار روانی که مجاهدین خلق بر اعضا وارد می‌کردند، از آلان سخن گفت؛ به گفته این عضو جداشده مجاهدین خلق، آلان یکی از متعدد افرادی بود که بر اثر فشار‌های روانی در اشرف دست به خودکشی زد.
این عضو جداشده مجاهدین خلق با بیان اینکه او هنگام نگهبانی خودکشی کرده است، گفت: مسئولان سازمان هرگز خودکشی او را تایید نکردند.
عزتی هم در این باره گفت: آلان محمدی یکی از اعضای سازمان که ۱۵ سال داشت و مانند من ملیشیا بود یعنی از فرزندان آموزش نظامی‌دیده مجاهدین خلق بود، اما از آنجا که روحیه جنگ نداشت، تحمل نکرد و دست به خودکشی زد.
بسته شدن پرونده دادگاه مجاهدین خلق در سال ۱۴۰۳
حجتالاسلاموالمسلمین دهقانی پیش از آن که خاتمه جلسه سی‌اُم دادگاه که آخرین جلسه رسیدگی در سال ۱۴۰۳ بود، گفت: تاکنون اظهارات ۱۴ خانواده شهدا در دادگاه استماع شده و شکایت آن‌ها ثبت شده است و بیش از ۱۲ وکیل در دادگاه حاضر بودند.
وی در ادامه گفت: ۵ وکیل تسخیری متهمان هستند و از نظر‌های ۱۰ نفر از کارشناسان در حوزه‌های متخلف استفاده شده است و ۲۸ شاهد در دادگاه شهادت داده‌اند.
قاضی دادگاه با بیان اینکه با توجه به تعداد زیاد شکایت شکات، پیش‌بینی کرد که برای جلسه‌های رسیدگی مدت زمان زیادی را انتظار داریم.
وی گفت: جلسه بعدی دادگاه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ برگزار می‌شود.