آگاهان سیاسی معتقدند سرنوشت سیاسی سازمان مجاهدین مدت هاست بدست و به تصمیم دول غربی رقم میخورد و ابتکار عمل از دست این سازمان بکلی خارج شده و سالهاست که بدنبال حل و فصل مسایل ابتدایی خود از جمله مهمترین آن بقای تشکیلات خود در عراق به هر بهای ممکن هستند. از همین رو آنان دنباله رو حوادث و جریانات، سرگردان ازاتخاذ استراتژی معین و انتخاب موضع مشخص طی طریق میکنند ودر بیابان های عراق به دنبال سراب میگردند و عملا ناتوان از تحلیل شرایط سیاسی ایران روزگار پیری خود را سپری میکنند. گذشته این جریان ضد ملی بویژه در اتحاد با صدام حسین دیکتاتورعراق نشان داده است که مسعود رجوی به عنوان رهبر مادالعمر این سازمان، ظرفیت بی مانندی در سرسپردگی و خودسپاری به هر نیروی خارجی داشته و از همین رو دولت های غربی سعی میکنند از آنان به عنوان برگی در مواجعه با ایران استفاده لازم و کمال بهره را ببرند. حال سوال این است با چنین پیشینه ای، آیا آمریکا مجاهدین را از لیست گروههای تروریستی خود خارج و در قدم بعد آنان را مجددا مسلح میکند؟ برای پاسخ به این سوال میتوان از دو زاویه و 2 نگاه متفاوت مساله را بررسی کرد. نگاه اول: آمریکا برای مواجه با حکومت تهران نیاز به مجاهدین دارد و به عنوان شبه نظامیان کارآ!! که به زبان فارسی مسلط هستند و قادرند کارهایی را انجام دهند که یا از عهده آمریکا خارج است و یا اگر برایش امکان پذیر باشد هزینه سیاسی هنگفتی را باید بابت آن بپردازد. اینجاست که مجاهدین به عنوان نیروی ذخیره و پیاده نظام آمریکا نقش خود را پیدا میکنند و میتوانند در راستای اجرای همین نقش مشکلاتی نیز برای حکومت جمهوری اسلامی پدید آورند. البته اگر چه به لحاظ نیرویی و چه به لحاظ طرز تفکر و نگرش به مسایل ایران، مجاهدین نیروی قابل سرمایه گذاری نیستند ولی به عنوان برگی برای گرفتن امتیاز میتواند بکار گرفته شده و مورد استفاده توسط سیاست مداران غربی قرار گیرند. بنابراین از نگاه اول آمریکا بزودی برای برآورده کردن این نیاز مجاهدین را از لیست گروههای تروریستی خودش خارج کرده و موانع قانونی این نیاز را نیزبرطرف میکند و عندالزوم بزودی نیز بخشی از آنان را مسلح خواهد کرد. نگاه دوم: آمریکا با توجه به صد ها مصاحبه ای که درجریان اشغال خاک عراق در سال 2003 از افراد آنان گرفته و تا آنجا پیش رفته که حتی (دی-ان-آ) خون آنان رانیز طبقه بندی کرده است. این فرصت طلایی برای آمریکا باعث شد تا – کارشناسان سیا – بخوبی از توان کمی و کیفی مجاهدین اطلاع پیدا نموده وفریب شعارهای آنان را نخورند و به عنوان اولین کشوری که مجاهدین را در لیست گروههای تروریستی وارد کرد هم اکنون آخرین کشوری است که تا کنون به آن وفادار مانده است. به همین نسبت کارشناسان آمریکایی از میزان تنفر مردم ایران نسبت به مجاهدین و عدم پایگاه اجتماعی این گروه بخوبی آگاه بوده و بنابراین هیچگونه سرمایه گذاری جدی بر روی آنان انجام نمیدهند. مهمتر اینکه اگر آمریکا بطور علنی در کنار مجاهدین قرار گیرد درب های مذاکره با تهران را که آمریکا پیوسته شعارش را میدهد برای همیشه بسته خواهد شد و این چیزی نیست که علی رغم تحریم های گسترده علیه تهران آمریکا آنرا را بخواهد و سیاست های فعلی آمریکا در مقابل ایران اکنون روی فشار مضاعف از یک سو وشعار درب های باز برای مذاکره و گفتگو از سوی دیگر متمرکز شده است. بنابراین از نگاه دوم آمریکا مجاهدین را در لیست گروههای تروریستی خودش حداقل تا یکسال آینده نگاه خواهد داشت تا شرایط ایران تحول جدیدی پیدا کند و برای مقابله با تهران از شیوه های دیگری برای فشار استفاده خواهد کرد. نگارنده این سطور با نگاه دوم به شرایط سیاسی ایران و وضعیت نابسامان مجاهدین می نگرد و معتقد است هر گونه نزدیکی با جریان خشونت طلب و ضد ملی مجاهدین درب های مذاکره را برای همیشه بر روی آمریکا خواهد بست و تجربه عملی سال های گذشته نشان میدهد که آمریکا فعلا در استراتژی خودش جای ویژه ای را برای مذاکره قائل شده و پیوسته تلاش میکند "جریان فشار" و " در باغ سبز" را بطور توامان علیه تهران بکارگیرد بطوریکه بتواند در همین راستا دیگر متحدین و دول غربی را با خودش هماهنگ ساخته و شرایط سخت تری را علیه ایران قدم به قدم جلو ببرد و به نظر میرسد با توجه به تصمیم تحریم های جدید اتحادیه اروپا علیه ایران در این خواست خود موفق بوده است. از این رهگذرمیتوان اینگونه نتیجه گیری کرد که مجاهدین در این ماجرا باز هم بازنده اصلی تحولات هستند و کسانی که برای تغییر در ایران چشم به دول خارجی و نه تحولات داخلی دوخته اند، چون سالیانی که زیر قبای صدام حسین بودند آب در هاون کوبیده و در عالم تخیلات خود شب و روز را سپری میکنند.