با مروری بر اخبار رسانه‌های تشکیلات مجاهدین خلق یکی از نکاتی که به سادگی به چشم می‌آید، استفاده مکرر این تشکیلات از اعداد و ارقام بزرگ در عناوین اخبار، متن بیانیه‌ها و قطعنامه‌ها و … است. تازه‌ترین نمونه آن در خبری بود مبنی بر اینکه 1000 شهردار فرانسوی از شورای به اصطلاح ملی مقاومت و برنامه ده ماده ای مریم رجوی اعلام حمایت کرده‌اند.
کمی پیش تر در قطعنامه‌ای که نماینده کنگره آمریکا، تام مک کلینتاک، تلاش کرد در حمایت از مجاهدین خلق در کنگره به تصویب برساند، شمار زیادی ارقام مشابه وجود داشت. برای نمونه در این قطعنامه ادعا می‌شود که 4000 نماینده پارلمان در سراسر دنیا و 80 برنده جایزه نوبل از طرح ده ماده‌ای کذایی حمایت کرده‌اند.
در تمام این خبرها نه اسمی، عکس یا سندی از این شمار زیاد به اصطلاح افراد سرشناسی که از مجاهدین حمایت می‌کنند، ارائه نمی‌شود. این ارقام بدون پشتوانه استنادی، صرفا در ابعادی پرطمطراق به همراه تصاویری از سخنرانی یکی دو نفر، در رویدادهای پرزرق و برق مجاهدین خلق منتشر می‌شوند.
حتی رسانه‌های آلبانیایی به اخبار هزار شهردار پاریسی واکنش نشان دادند و انتقاد کردند از اینکه سازمان مجاهدین خلق بدون ارائه هیچ مدرک عینی مبنی بر داشتن امضای حمایتی 1000 شهردار فرانسوی این خبر را با پول دادن به یک رسانه آلبانیایی منتشر کرده است.
و اما مطلبی که امیر یغمایی کودک سرباز پیشین مجاهدین خلق امروز در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد گواه روشن تری برای حقیقت ارقام ادعایی مجاهدین خلق ارائه می‌دهد. او با انتشار این تصویر از کمپ اشرف در عراق، چنین نوشت:
“یک تصویر به‌اندازه‌ی هزار کلمه حرف برای گفتن دارد”
و این تصویر از کمپ اشرف در ژوئن ۲۰۰۶، هزاران سؤال بی‌پاسخ در دل خود دارد.
در حالی که زنان عضو سازمان مجاهدین با یونیفورم نظامی صف کشیده‌اند و پلاکاردهایی در دست دارند که ادعا می‌کند ۵.۲ میلیون عراقی از آنها حمایت کرده‌اند، زنی عراقی با چادر سیاه در گوشه‌ای نشسته. نه پلاکارد دارد، نه شعار. فقط نگاه می‌کند.
نگاه او، سکوتی‌ست که بلندتر از هر عدد و بیانیه فریاد می‌کشد.
واقعیت نه در صفوف مرتب، که در چشم‌های اوست.
در سالهای پس از سقوط صدام حسین، سران مجاهدین خلق تلاش بسیار کردند که از اخراجشان توسط دولت دمکراتیک تازه پای عراق جلوگیری کنند. خریدن حمایت مردم عراق به ویژه عشایر سنی یکی از تلاش های مذبوحانه مجاهدین خلق برای ماندن در عراق بود.
در همان سال 2006 ، «ایاد محمود کریم» مسئول اتحادیه حقوقدانان کردستان عراق درباره ادعای مجاهدین مبنی بر حمایت مردم عراق از آنها به رسانه ها گفت که این امر واقعیت ندارد. به گفته او تشکیلات مجاهدین با فریب و تطمیع مردم از آنها امضاء جمع آوری می‌کردند اما اعلام می‌کردند که امضاهای جمع آوری شده را برای امور بشر دوستانه به کار خواهند برد.
محمود کریم همچنین از سوءاستفاده مجاهدین خلق از نام افراد سرشناس برای تقویت ادعاهایشان نام برد. به گفته او در آن زمان مجاهدین خلق در عراق با گردآوری لیست حقوقدانان عراقی و سران عشایر عراقی، بدون رضایت این افراد، از نام آنها برای مقاصد خود سوء استفاده می‌کرد.
آنچه روشن است، تشکیلات مجاهدین خلق موفق به ماندن در عراق نشد و نهایتا درسال 2013 با فشارهای دولت عراق و همکاری صلیب سرخ جهانی و دولت آمریکا به آلبانی انتقال یافت.
آمار و ارقامی که امروز از ماشین تبلیغاتی مجاهدین خلق درباره حمایت سیاستمداران منتشر می‌شود نیز به سان همان شلوغ کاری‌های بی‌ثمر در سالهای حضور در عراق است. همه این آمار و ارقامی که ادعای حمایت از فرقه تروریستی مجاهدین خلق دارد، در برابر انبوه مدارک، شهادت‌ها و خاطرات قربانیان مجاهدین خلق، نقش بر آب است. ادعای حمایت از برنامه ده ماده‌ای مریم رجوی که سرشار از ژست های دمکراتیک است، هرگز نمی‌تواند ذات غیردمکراتیک و خشونت طلب مجاهدین خلق را پنهان کند.
مزدا پارسی