پنجشنبه, ۲۰ آذر , ۱۴۰۴
خیانت مجاهدین 20 اردیبهشت 1389

خیانت مجاهدین

مناسبات تیره و تار مجاهدین که آقای قادر رحمانی در خاطرات خویش به آن اشاره صریح و بی پرده دارد حاوی نکات تامل انگیزی از چگونگی مرگ اندیشه سیاسی و ایدئولوژیکی ست که مجاهدین به آن تاکنون پایبند بودند. تفکر مجاهدین در حیطه های سیاسی، اعتقادی و انسانی به باور آقای قادر رحمانی یکی از اعضای با سابقه مجاهدین و ارتش آزادیبخش که سالها برای دارودسته رجوی و تا سرحد مرگ و جنون فداکاری کرده است، تفکری غیر دموکراتیک، غیر انسانی و فاشیستی ست

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و هفتم 23 دی 1388

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و هفتم

روز آخر برای بچه های کمپ که به جهت کمک و همدلی به من پول داده بودند. نامه تشکر آمیز نوشتم و همچنین به مسئولین سازمان مجاهدین و به مریم رجوی هم نامه نوشتم که پولها و طلاهای مرا سر انجام ندادید و در نامه ی سراسر گلایه آمیزم اشاره کردم که او یعنی مریم هر روز در اروپا یک نوع لباس می پوشد، پشت تلویزیون ژست می گیرد و از کمک به خلق ایران به دروغ حرف می زند. در نامه به مریم گوشزد کردم شما دم از عاطفه می زنید اما عاطفه ندارید اگر واقعا بویی از عواطف انسانی برده بودید مرا چندین سال از فرزندم سعید دور نگه نمی داشتید.

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده مجاهدین – قسمت آخر 21 دی 1388

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده مجاهدین – قسمت آخر

وقتی خودم تصمیم به فرارگرفتم با خود گفتم ولو جسدم بدست خانواده ام بیفتد دیگراینجا نخواهم ماند وفرارم را عملی کردم. بعد از یک ربع متوجه فرارم شدند وتعقیبم کردند اما واقعا برایم معجزه شد به سختی ازموانع و حصارهای زندان اشرف عبورکردم وخودم را به مقر نیروهای امریکاییها رساندم و نفسی تازه کردم.درابتدا خودم را معرفی کردم که بعنوان ناراضی صف مجاهدین را ترک کردم و آنها نیزمطابق وظایفشان عمل کردند و مرا تحویل عراقیها دادند تا مراحل قانونی طی شود

از اسیری جسم تا اسارت ذهنی – قسمت دوم 08 دی 1388

از اسیری جسم تا اسارت ذهنی – قسمت دوم

وقتی که پدرم بعد از 18 سال اسارتم به نزدم در قرارگاه آمد و او را دیدم، تازه به این نقطه رسیدم که هنوز در ایران کسی و جایی را دارم که می تواند مرا از آن منجلاب در آورده و بسوی زندگی و خانواده برگرداند و به همین دلیل تصمیم گرفتم که قاطعانه از فرقه جدا شوم علی رقم این که ممکن بود که برخوردها و درگیری هایی با آنها داشته باشم

از خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت سوم 08 دی 1388

از خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت سوم

میگفتند که انهایی که در انجمن نجات کار میکنند اطلاعاتی هستند و خانواده ها را شکنجه میکنند و مشتی مزخرفات دیگر که حقیقتا ما هم تحت تاثیر قرار میگرفتیم. هرچند خودم انتخاب کردم که فرار بکنم و به نزد خانواده ام وبه وطن برگردم شما باور نمیکنید وقتی به گیلان آمدم و میخواستم در داخل انجمن نجات خانواده ام را ملاقات بکنم وقتی در ورودی ساختمان تابلوی انجمن نجات را دیدم بجد ترسیدم و وحشت کردم و این از آثار القائات مناسبات فرقه کثیف رجوی بود.

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت دوم 03 دی 1388

خاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین – قسمت دوم

سال 82 برادرم به اتفاق سایر خانواده ها با هزار و یک مشکل به دیدار من به پادگان اشرف آمد.قبل از دیدار سران سازمان همه ما را جمع کردند و خواستند که به دیدار خانواده هایتان نروید چرا که آنها از وزارت اطلاعات هستند و میخواهند شما را به ایران ببرند و به کشتن بدهند. ما تعجب میکردیم که مگرمیشود برادر و یا پدر و مادرمان با دست خودشان مارا تحویل ایران بدهند تا بمیریم

از اسیری جسم تا اسارت ذهنی – قسمت اول 02 دی 1388

از اسیری جسم تا اسارت ذهنی – قسمت اول

از بدو ورود به اشرف با دیدن سیم خاردار و سیاج اولین تناقض به ذهن ها زده که انگار وارد اردوگاه دیگری شدیم ولی با توجه به فشارهای طاقت فرسای اردوگاه های عراقی و بر خورد های منافقانه و صمیمی و فریبنده مسئوولین فرقه ما نیز خود را این جوری قانع می کردیم این جا هر کجا که باشد با جماعت ایرانی هستیم و ما را درک می کنند و مطمئنا بهتر از صدامی ها هستند و شاید هم راهی برای فرار مان به ایران باز شود غافل از این که این اسارت آغاز یک اسارت 20 ساله دیگر بود

اخاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین 30 آذر 1388

اخاطرات اکبر محبی عضو رها شده از مجاهدین

سران سازمان بدون اطلاع وحضورصلیب سرخ ما را ازصدام تحویل گرفتند وبا خود به اردوگاههای خود بردند که بعدها دراثرفعالیت نظام ایران که درپی تعین تکلیف اسرای جنگی وتبادل آن بود معلوم شد عده ای از اسرا گرفتار فرقه تروریستی مجاهدین شده اند که متعاقبا به اطلاع صلیب سرخ رسید و آنها برای پیگیری قضیه خواستند که به داخل اردوگاههای مجاهدین بیایندکه درابتدا سازمان منکرحضور اسرا درمناسبات شد و درنهایت با فشار صلیب سرخ وسایرمجامع حقوق بشری راه ورود صلیب سرخ به داخل کمپ های سازمان بازشد

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و ششم 19 آذر 1388

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و ششم

در قرارگاه اشرف مسئولین سازمان مرا به خاطر بازگشت به ایران خیلی ترسانده بودند به من مدام تلقین می کردند: اگر به ایران بازگردی شکنجه خواهی شد به زندان خواهی رفت و فرزندت را به تو نخواهند داد. به این جهت به نماینده صلیب از دغدغه هایم گفتم: در صورت بازگشت به ایران اتفاقی برای من نخواهد افتاد؟ آیا شما در ایران دفتر نمایندگی دارید؟ اگر بلایی به سرم آمد کسی است که کمک کند یا در آنجا کشته خواهم شد؟ واقعیت این بود هنوز تاثیر القائات مسئولین سازمان از بین نرفته بود. گاهی اینگونه تصور می کردم و به اصطلاح برای خودم بریده بودم که یک بار سعید را می بینم و می میرم و دیدن فرزندم حتی برای یک بار ارزش مردن را دارد.

درد دل حمید حاجی پور عضو جداشده مجاهدین 17 آبان 1388

درد دل حمید حاجی پور عضو جداشده مجاهدین

یکی از نکاتی که سازمان در جریان جنگ امریکا و عراق با آن درگیر بود بحث خانواده ها بود که از ایران برای دیدار فرزندان خود به عراق و به پادگان اشرف می آمدند. سال 82 که اولین دیدار را با خانواده ام بعد از 15 سال داشتم سازمان 2 ساعت برایمان جلسه توجیهی گذاشت و خط و خطوط مشخص کرد که خانواده ها را تحویل نگیریم چونکه ازنظر افکار پست رجوی خانواده بمثابه کانون فساد تلقی میشد

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و پنجم 06 آبان 1388

خاطرات مرضیه قرصی – قسمت بیست و پنجم

دو نفر از بچه های سازمان که از چند ماه پیش از سازمان جدا شده و به کمپ امریکا آمده بودند نزد من آمدند، آنها گفتند: ما دوستان صمیمی آرام همسرت هستیم. مایلیم واقعیتی را به شما بگوییم، آرام نمی خواست در سازمان بماند او کاملا منفعل شده بود. وقتی مسئولین سازمان متوجه شدند آرام بیقرار شده است و عنصر مفیدی برای سازمان نخواهد بود از او مایوس شدند دوباره او را فریب دادند به آرام گفتند: تو بیا برو عملیات ما به تو زندگی ات را برمی گردانیم. ولی عملیاتی که آرام را فرستادند برگشت ناپذیر بود

خاطرات کامبیز باقر زاده – قسمت هفدهم 05 آبان 1388

خاطرات کامبیز باقر زاده – قسمت هفدهم

سازمان مجاهدین خلق، سازمان دروغ و تظاهر و مسعود رجوی یک جادوگر و یک دجال به معنی واقعی کلمه می باشد. وقتی خط سیاسی و فلسفه حضور در عراق به زیر علامت سئوال رفت مجاهدین مجبور شدند رفته رفته فضا را تنگ و بسته و در قدم بعدی درب ها را کلاً ببندند و فضای سرکوب و اختناقی که در مناسبات شان حاکم شده بود را حکم فرما کنند.

blank
blank
blank