اخیرا مریم رجوی در روز جهانی حقوق بشر در یک سخنرانی بار دیگر به دروغ درباره اهمیت رعایت حقوق بشر و اطلاعیه جهانی حقوق بشر صحبت کرد. اما واقعیت این است که او و رجوی در تشکیلات مجاهدین خلق آنچه در اطلاعیه جهانی حقوق بشر آمده است را نقض کرده و به لگد مال کردن […]
اخیرا مریم رجوی در روز جهانی حقوق بشر در یک سخنرانی بار دیگر به دروغ درباره اهمیت رعایت حقوق بشر و اطلاعیه جهانی حقوق بشر صحبت کرد. اما واقعیت این است که او و رجوی در تشکیلات مجاهدین خلق آنچه در اطلاعیه جهانی حقوق بشر آمده است را نقض کرده و به لگد مال کردن مفاد این اطلاعیه ادامه می دهند. می توان درباره این که چگونه در تشکیلات مجاهدین خلق تک تک مواد این اطلاعیه نقض می شود چندین صفحه نوشت اما برای کوتاه شدن مطلب فقط به برخی از مواد اشاره می کنم.
* ماده 9 : هیچ احدی نباید مورد توقیف، حبس یا تبعید خودسرانه قرار گیرد.
اما در تشکیلات مجاهدین خلق اعضای ناراضی و خواهان جدایی را به محاکمه کشانده و کم نبودند اعضایی که بدلیل درخواست جدایی در زندان هایی که در قرارگاه اشرف ایجاد شده بود محبوس شدند. برخی از زندان هایی که برای زندانی کردن اعضای خواهان جدایی در قرارگاه اشرف ایجاد کرده بودند را در زیر ملاحظه می کنید:
1- زندان کنار مزار (مهمان سرای مزار)
2- زندان بنگالستان
3- ساختمان های موسوم به دانشکده عارفی و ساختمان رادیو (عارفی کلمه ای بود که بجای کلمه عراقی در مناسبات مجاهدین خلق از آن استفاده می شد تا اگر کسی آن را شنید متوجه ارتباط آنها با دولت صدام نشود) .
4- ساختمان های واقع در قسمت های A،F و G در مجموعه اسکان که مختص زنان و خانواده های جدا شده بود.
5- قسمت H در مجموعه اسکان که در سال 1370 با دیوارهای بلند محصور شد و یکی از اصلی ترین زندان ها بود.
6- زندان نزدیک مقر لشکر 89
علاوه بر اینها زندان دیگری به نام «دبس» وجود داشت که در نزدیکی روستایی به همین نام در شمال غربی شهر کرکوک عراق در منطقه ای حفاظت شده قرار داشت و دولت صدام آن را به مجاهدین خلق داده بود و تا سال 1370 اعضای خواهان جدایی را در این زندان محبوس می کردند.
روش دیگر این بود که برخی از اعضای معترض یا خواهان جدایی را در داخل کانکس (که به آن بنگال می گفتند) حبس می کردند.
* ماده 10 : هر انسانی سزاوار و محق به دسترسی کامل و برابر به دادرسی علنی و عادلانه توسط دادگاهی بی طرف و مستقل است تا در برابر هرگونه اتهام جزایی علیه وی، به حقوق و تکالیف وی رسیدگی کند.
در تشکیلات مجاهدین خلق قسمتی به نام قضایی وجود داشت که مسئولیتش محاکمه اعضای ناراضی بود؟ در محاکمه اعضای ناراضی نه خبری از وکیل مدافع بود و نه به او اجازه می دادند حرفی در دفاع از خود بزند.
برخی از زندانیان که در زندانهای مجاهدین خلق بودند:
جمال عظیمی ، عباس صادقی ، پرویز احمدی (وی در زندان بر اثر جراحات ناشی از شکنجه کشته شد) ، صمد نظری ، کریم حقی ، سعید باقری ، قربانعلی ترابی (وی در زندان بر اثر جراحات ناشی از شکنجه کشته شد) ، محمد رزاقی ، بهزاد علیشاهی ، علی زرکش (وی نفر شماره دو سازمان بود که بدلیل مخالفت با رجوی محاکمه و به اعدام محکوم شد و سپس رجوی اعلام کرد حکم اعدام او را بخشیده است!) ، مریم بانو ترابی (بر اثر فشارهایی که در زنان به او آوردند تعادل روانی خود را از دست داد) و مریم سنجابی
علاوه بر این بسیاری از اعضای ناراضی و خواهان جدایی را در بین جمع و در جلسات جمعی به محاکمه می کشیدند. در این نوع محاکمه ها فردی که مورد محاکمه قرار می گرفت نه تنها حق دفاع از خود را نداشت و به او اجازه صحبت کردن نمی دادند بلکه مستمرا در طول محاکمه با جملات تحریک آمیزی که مسئول جلسه محاکمه علیه متهم بکار می برد، به او توهین می کردند و یا روی صورتش تف می ریختند و در مواردی هم مورد ضرب و شتم قرار می دادند.
در این رابطه می توان به محاکمه مهدی افتخاری ، جواد فیروزیان ، مسعود ضرغامی ، حمید فلاحت ، نصرالله مجیدی ، حسین مشعوف ، اردشیر پرهیز کاری ، مهری موسوی ، مینو فتحعلی ، قربانعلی حسین نژاد و فتح الله فتحی اشاره نمود.
همچنین به دستور رجوی ها برخی از اعضای خواهان جدایی را به زندان بدنام ابوغریب فرستاند تا در آنجا از بین بروند. حمید دهدار حسنی ، ایرج عطاریان و حبیب اصغرپور از جمله اعضای خواهان جدایی بودند که رجوی ها آنها را به این زندان مخوف فرستادند.
ادامه دارد…
ایرج صالحی
